Η Γερτρούδη Στάιν και η Άλις Μπ. Τόκλας.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει: "Το έργο και κατ’ επέκταση η παράσταση, δεν μιλάει για δύο ξεχωριστές ζωές, της Γερτρούδης Στάιν και της Άλις Τόκλας. Αυτά τα δύο υπαρκτά και διάσημα πρόσωπα ένωσαν τους εαυτούς τους τόσο βαθιά, που ακόμα και μετά το θάνατο της Στάιν, γι’ αυτές, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Αυτό είναι που τις κάνει ενδιαφέρουσες, περισσότερο από τα γραπτά τους, τους πίνακές τους και τις συναναστροφές τους. Μαζί βγάζουν νόημα, έχουν πλάκα. Είναι ιδιόρρυθμες, είναι υπερφίαλες, είναι εκκεντρικές, άλλα είναι μαζί: κι αυτό κάτι πρέπει να σημαίνει. Η λειτουργία των ηθοποιών επί σκηνής βασίζεται ακριβώς στην σημασία του να είσαι δύο, στην συνεχή επαφή του ενός με τον άλλον, στην αναζήτηση της πραγματικής σχέσης".
Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Κλειώ, του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2015, ως διπλωματική υποκριτικής με επόπτη τον Δημήτρη Ναζίρη.
Δραματουργική επεξεργασία: Κατερίνα Λιάτσου
Σκηνογραφία-ενδυματολογία: Φανή Σκουλικίδη-Μπουκουβάλα, Ελένη Τσιμίδου
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Σχεδιασμός αφίσας και trailer: Φανή Σκουλικίδη-Μπουκουβάλα, Ελένη Τσιμίδου
Aniline Dancetheatre (Πτολεμαίων 29Α, εντός στοάς, Θεσσαλονίκη, τηλ. 6988 021227)
Το 1874 γεννιέται η Γερτρούδη και το 1967 πεθαίνει η Άλις. Ωστόσο, στο κείμενο του Ουίν Ουέλς "Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της", ο θάνατος της Γερτρούδης δεν διακόπτει την περίφημη σχέση των δύο γυναικών. Η ιστορία αρχίζει την ημέρα που η Γερτρούδη πεθαίνει, στις 27 Ιουλίου του 1946.
Όλα ξεκινούν τον Σεπτέμβρη του 1907 στο Παρίσι και έκτοτε δεν χωρίζονται ποτέ. Μας ξεναγούν στο διάσημο λογοτεχνικό σαλόνι τους, ταξιδεύουν στην Αμερική, εκδίδουν αριστουργήματα, θυμούνται έναν ή δύο πολέμους και εν τέλει:
"‘’Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Αυτό έγραψα. ‘’Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Και είναι. Αλλά δεν είναι το τέλος… Δεν είναι."
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Όλα ξεκινούν τον Σεπτέμβρη του 1907 στο Παρίσι και έκτοτε δεν χωρίζονται ποτέ. Μας ξεναγούν στο διάσημο λογοτεχνικό σαλόνι τους, ταξιδεύουν στην Αμερική, εκδίδουν αριστουργήματα, θυμούνται έναν ή δύο πολέμους και εν τέλει:
"‘’Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Αυτό έγραψα. ‘’Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Και είναι. Αλλά δεν είναι το τέλος… Δεν είναι."
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Rose is a rose is a rose is a rose", (βασισμένο στο έργου του Ουίν Ουέλς "Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της", σε σκηνοθεσία Πέτρου Παπαζήση.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει: "Το έργο και κατ’ επέκταση η παράσταση, δεν μιλάει για δύο ξεχωριστές ζωές, της Γερτρούδης Στάιν και της Άλις Τόκλας. Αυτά τα δύο υπαρκτά και διάσημα πρόσωπα ένωσαν τους εαυτούς τους τόσο βαθιά, που ακόμα και μετά το θάνατο της Στάιν, γι’ αυτές, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Αυτό είναι που τις κάνει ενδιαφέρουσες, περισσότερο από τα γραπτά τους, τους πίνακές τους και τις συναναστροφές τους. Μαζί βγάζουν νόημα, έχουν πλάκα. Είναι ιδιόρρυθμες, είναι υπερφίαλες, είναι εκκεντρικές, άλλα είναι μαζί: κι αυτό κάτι πρέπει να σημαίνει. Η λειτουργία των ηθοποιών επί σκηνής βασίζεται ακριβώς στην σημασία του να είσαι δύο, στην συνεχή επαφή του ενός με τον άλλον, στην αναζήτηση της πραγματικής σχέσης".
Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Κλειώ, του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2015, ως διπλωματική υποκριτικής με επόπτη τον Δημήτρη Ναζίρη.
Σκηνογραφία-ενδυματολογία: Φανή Σκουλικίδη-Μπουκουβάλα, Ελένη Τσιμίδου
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Σχεδιασμός αφίσας και trailer: Φανή Σκουλικίδη-Μπουκουβάλα, Ελένη Τσιμίδου
Παίζουν: Αλκυόνη Θηλυκού, Στεργιάνα Τζέγκα.
Παρασκευή 5, Σάββατο 6, Κυριακή 7, Τρίτη 9, Παρασκευή 12 και Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, στις 21:30
Εισιτήρια: 5.
0 comments: