ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μετά από επιτυχημένη πορεία δύο ετών στην Αθήνα, το ανατρεπτικό και προκλητικό έργο του Anthony Burgess "Κουρδιστό πορτοκάλι", σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη για λίγες παραστάσεις. Το έργο θέτει το πρόβλημα της αντιμετώπισης της νεανικής βίας αλλά και το θέμα της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου για να επιλέξει το καλό ή το κακό. (Αριστοτέλειον, από 5/2)
Η παράσταση "Rose is a rose is a rose is a rose" βασίζεται στο έργο του Ουίν Ουέλς "Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της". Το έργο και κατ’ επέκταση η παράσταση, δεν μιλάει για δύο ξεχωριστές ζωές, της Γερτρούδης Στάιν και της Άλις Τόκλας. Αυτά τα δύο υπαρκτά και διάσημα πρόσωπα ένωσαν τους εαυτούς τους τόσο βαθιά, που ακόμα και μετά το θάνατο της Στάιν, γι’ αυτές, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Αυτό είναι που τις κάνει ενδιαφέρουσες, περισσότερο από τα γραπτά τους, τους πίνακές τους και τις συναναστροφές τους. Μαζί βγάζουν νόημα, έχουν πλάκα. Είναι ιδιόρρυθμες, είναι υπερφίαλες, είναι εκκεντρικές, άλλα είναι μαζί: κι αυτό κάτι πρέπει να σημαίνει. (Aniline Dancetheatre, από 5/2)
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και η "Λυκόφως" του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου παρουσιάζουν τον "Φάουστ", το έργο-ορόσημο της παγκόσμιας δραματουργίας, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου. Στον ρόλο του Φάουστ ο Νίκος Κουρής. Μεφιστοφελής ο Αργύρης Πανταζάρας. (Μέγαρο Μουσικής, 9-11/2)
Οι θρυλικές Νέες Μορφές επιστρέφουν με το έργο της Λένας Κιτσοπούλου "Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α". Ένας μονόλογος που παραθέτει τις σκέψεις μιας γυναίκας που βαδίζει προς την αρνητική πλευρά της ζωής, θεωρώντας πως η πολυσυζητημένη "θετική ενέργεια" δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια επιφανειακή κάλυψη της ματαιότητας των πραγμάτων. Σκηνοθετεί ο Γιάννης Παρασκευόπουλος κι ερμηνεύει η Μαγδαληνή Μπεκρή. (Θέατρο Τ, από 12/2)
Η ομάδα Ουκ Νουκ θα παρουσιάσει —για πέντε παραστάσεις— το έργο του Χάρολντ Πίντερ "Πάρτι γενεθλίων". Στο έργο, ένα ζευγάρι διαχειρίζεται μια πανσιόν, όπου εδώ και καιρό μόνο ένας πελάτης νοικιάζει δωμάτιο. Δύο άνθρωποι καταφτάνουν στο σπίτι αναζητώντας κάποιον. Με κάποιο τρόπο και για κάποιο λόγο διοργανώνεται ένα πάρτυ γενεθλίων για τον ένοικο του σπιτιού. Καμία προκείμενη δεν οδηγεί σε συμπέρασμα, κανένα παρελθόν δεν οδηγεί στο παρόν, καμία αφήγηση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαλεκτικά, κανένας μύθος δεν είναι συνεκτικός, καμία ταυτότητα δεν μπορεί να συγκροτηθεί. Η αλήθεια και το ψέμα, η ενοχή και αθωότητα, οι έννοιες του "καλού" και του "κακού", έχουν καταρρεύσει. Τα πάντα αιωρούνται κρεμάμενα από μια κλωστή. Τόσο λεπτή,όσο αυτή που συνδέει πλέον το βλέμμα με την αντίληψη. Κι όταν κάπου δημιουργείται κενό, ο χώρος που προκύπτει -νομοτελειακά- διεκδικείται. Κι αυτή η διεκδίκηση δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη.(Black Box, 18, 21, 22, 23, 25/2)
Το "Κύκλωμα τέχνης" παρουσιάζει το έργο της Δήμητρας Τσάκου "Αυτός που έκανε ό,τι ήθελε". Το κύριο ερώτημα που διατρέχει την παράσταση είναι το κατά πόσο τελικά είναι "ελεύθερη" η ελεύθερη βούληση. Με άλλα λόγια, είναι το θέλω μας στην σύγχρονη κοινωνία ετεροκαθοριζόμενο και αν ναι, από ποιους παράγοντες επηρεάζεται; Η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται από εξωτερικούς παράγοντες ή από μια ατομική πράξη θέλησης; Διαμορφώνουν άραγε τα γονίδια τις κοινωνικές μας επιθυμίες; Το δίκαιο και η ηθική είναι αιτήματα της φύσης ή των κοινωνικών θεσμών; Μπορεί ο άνθρωπος να πάρει μέρος στην δημιουργία του και να αυτοπροσδιοριστεί; Και κατ’ επέκταση, υπάρχει τελικά τρόπος να κάνουμε ό,τι θέλουμε; (Αυλαία, από 15/2)
ΑΘΗΝΑ
Το "Κουκλόσπιτο (Νόρα)" του Χένρικ Ίμπσεν, θα παρουσιάζεται από τις 3 Φεβρουαρίου στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων–Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, με την Αμαλία Μουτούση στον στον ρόλο της Νόρας. Μέσα από την ποιητική διάσταση του λόγου, ο Ίμπσεν μας καλεί σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Η Νόρα αναζητά και προσμένει το "θαύμα" κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνιές των ανέμων γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.
Το θέατρο Αγγέλων Βήμα, στο πλαίσιο της φετινής θεματικής ενότητας Ιστορίες Φύλων, παρουσιάζει τη μαύρη κωμωδία "Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν" του Τζο Όρτον, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. Η κοφτερή ματιά του Όρτον γίνεται ο καθρέφτης που αντανακλά μια κοινωνία με σχέσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, αλλοιωμένες και σαπισμένες από τον μολυσμένο αέρα του αμοραλισμού και των καταπιεσμένων παθών. (από 5/2)
Η Ρούλα Πατεράκη μεταφέρει στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τη θεατρική μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας του Λαρς Φον Τρίερ "Δαμάζοντας τα κύματα". Η Μπες, μια καλοσυνάτη κοπέλα που ζει ακόμα με τη μητέρα της, τον παππού της και τη γυναίκα του αδελφού της, ερωτεύεται τον Γιαν, εργάτη σε πετρελαιοπηγή. Η εκκλησία της κοινότητας στην οποία η Μπες είναι μέλος εκφράζει έντονες αντιρρήσεις για το γάμο αυτόν. Η κοπέλα όμως δεν υποχωρεί και ακολουθεί τη φωνή της καρδιάς της. Λίγο μετά το γάμο, ο Γιαν αναγκάζεται να επιστρέψει στην πετρελαιοπηγή. Η Μπες δεν αντέχει την απουσία του και προσεύχεται στον Θεό να της τον φέρει πίσω. Ο Γιαν επιστρέφει βαριά τραυματισμένος, και καθηλώνεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου. (Νέο Rex, από 6/2)
Η "Δεσποινίς Τζούλια", το ψυχαναλυτικό κομψοτέχνημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ γύρω από την εξουσία, τον έρωτα και την αιώνια μάχη των δύο φύλων, έρχεται από τις 10 Φεβρουαρίου, στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου. Σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί το το αριστούργημα των Μπέρτολτ Μπρεχτ- Κουρτ Βάιλ "Η όπερα της πεντάρας". Ζητιάνοι, πόρνες, μικροεγκληματίες, αστυνομικοί, μικρά και μεγάλα αφεντικά συναποτελούν τις διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων που συμπληρώνουν την τοιχογραφία των χαρακτήρων αυτή της κοινωνικοπολιτικής σάτιρας. (Παλλάς, από 24/2)
0 comments: