Γιατί;
Θα πέσεις κάτω... θα γκρεμιστείς... πετάς...
Για μια φορά ακόμα!
Δεν είσαι πια παιδούλα, Αλίκη...
Και συνεχίζεις να γκρεμίζεσαι στα βάραθρα και στις χαράδρες που κομματιάζουν τα λεπτά σου πόδια, και να κατρακυλάς στα λιβάδια... κι έπειτα... στην ηλικία σου, για σκέψου τι ντροπή... να τρέχεις ακόμα πίσω απ'τα κουνέλια...
Μα, πόσω χρονών είσαι Αλίκη;
Έγινες πια ολόκληρη γυναίκα, δεν είσαι βέβαια το κοριτσάκι που έπαιζε "το κουτσό", είναι καιρός να βλέπεις πού πατάς...
Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις, Αλίκη; [...]
(Φράνκα Ραμέ- Ντάριο Φο, Όλα για το σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία)
Η Αλίκη δεν θα ωριμάσει ποτέ. Και κυρίως δεν θα πάψει ποτέ να διασκεδάζει κυνηγώντας λευκά κουνέλια. Ένα τέτοιο κουνέλι την οδηγεί στη χώρα του εαυτού της, μια χώρα γεμάτη από αποστάτες του σύγχρονου κόσμου. Πώς να καταφέρει να ταιριάξει στη σύγχρονη πραγματικότητα; Γνωρίζει πως το αίνιγμα και η λύση ανήκουν στην ίδια. Η Αλίκη θα τα καταφέρει. Θα μεγαλώσει ή θα μικρύνει ανάλογα με την περίσταση και θα αντισταθεί για πάντα σε κάθε Ντάμα-Κούπα. Αυτός είναι ο προορισμός της. Πεισματικά αρνείται τους ρόλους που διάλεξαν για εκείνη και καλπάζει ελεύθερη σε ένα ταξίδι προς τα μέσα. Αναζητά τη λύση, μα δεν περιμένει από τους άλλους θαύματα. Δημιουργεί το δικό της: να είναι η Α λ ί κ η σε μια χώρα. Δίχως θαύματα.
Etabel Niopa
0 comments: