Το βαλς των ονείρων

Τα χαμένα όνειρα ζουν μέσα σε μια λατέρνα. Ο ιδιοκτήτης της, ξεκινά να ελευθερώνει τη φωνή τους, περίπου την ώρα που ο ήλιος δύει. Αυτά, τραγουδούν το σκοπό τους, δηλαδή το σκοπό που εσύ τους έμαθες.
Βιάζονται να βγουν πριν το ηλιοβασίλεμα. Είναι που θέλουν να κρατηθούν από τις ακτίνες του ήλιου και να σκαρφαλώσουν όσο πιο ψηλά γίνεται πάνω του. Έρχεται η στιγμή όμως, που ο ήλιος χάνεται πίσω από τη θάλασσα. Όσα όνειρα επέλεξαν αυτή τη διαδρομή, ίσως τα πιο φιλόδοξα - αυτά που ήθελαν να λάμψουν περισσότερο- βουλιάζουν μαζί του.  Μα η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε χάνονται.

Ναι, τα μάτια σου σε γελούνε.

Κάποια κολυμπούν μέχρι την ακτή ή άλλα, πιο γενναία, αφήνονται στο κύμα για να τα ξεβράσει η φίλη θάλασσα. Αφού λιαστούν για λίγο στον ήλιο, παρέα με εκατομμύρια κόκκους άμμου και ευχές, ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής σε σένα.

Πάντα επιστρέφουν. Να το θυμάσαι. 

Οι ήχοι που ακούς κάποτε στη σιωπή του σπιτιού σου ή το ρυθμικό χτύπημα της πόρτας όταν υπάρχει αέρας, είναι ο ρυθμός του τραγουδιού που τους έμαθες. Ίσως να ζητούν να γίνουν πραγματικότητα, ίσως να τους αρέσει που παρέμειναν όνειρα, πιστά στη φύση τους. 

Κι αν αυτό "Το βαλς των χαμένων ονείρων" είναι το τραγούδι που ο δημιουργός τους, τους έμαθε, τότε ένα όνειρο έγινε σίγουρα μέσα από αυτό το μαγικό βαλς πραγματικότητα: 

η ύπαρξή τους, δηλαδή το γεγονός ότι ποτέ αληθινά δε χάθηκαν. 

Etabel Niopa

Related Items ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ. Υπάρχουν κάποιοι που δεν χάνουνε τα λόγια τους.