O καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Olivier Py παρουσιάζει μια ελεύθερη διασκευή του Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ (4-13/7) αλλά και το δικό του έργο Hacia la alegria, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά, στα ισπανικά με γαλλικούς υπότιτλους. Ένας αγώνας απέναντι στη λήθη, που ξεκινά μέσα σε ένα διαμέρισμα και καταλήγει στους σκουπιδότοπους των παρυφών μιας πόλης. Ένας αρχιτέκτονας στο απόγειο της καριέρας του, περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης και αμφισβητεί όλα όσα έχουν συμβάλει στην επαγγελματική του επιτυχία (7-14/7).
To καθιερώμενο του παρών στο Φεστιβάλ δίνει και ο Τόμας Οστερμάγιερ. Αυτή τη χρονιά με τον Ριχαρδο ¨Γ του Σαίξπηρ. Ο Οστερμάγιερ, με νέα μετάφραση του έργου από τον Marius von Mayerburg, σκιαγραφεί ένα πορτραίτο του Ριχάρδου, που απομακρύνεται από το προφίλ ενός serial killer και προτάσσει τα κρυφά ανθρώπινα ένστικτα. Η θεατρική σκηνή μετατρέπεται σ' έναν χώρο όπου το παρελθόν γίνεται παρόν. (6-18/7)
O πορτογάλος Tiago Rodrigues δεν ενδίδει στη μνημειακότητα του σαιξπηρικού έργου "Αντώνιος και Κλεοπάτρα" και παραδίδει στα βλέμματα των θεατών, τους δύο χορευτές-ηθοποιούς του (Sofia Dias και Vitor Roriz) για να πλησιάσουν μέσα από τις δικές τους ανάσες τον τραγικό κόμπο που σημαδεύει την ιδιαίτερη σχέση αυτών των δύο ιστορικών προσώπων. (12-18/7)
Ένας άνδρας δίχως όνομα, μια περιπλανώμενη γυναίκα, μια γωνιά του δρόμου... Το σημείο εκκίνησης της παράστασης Andreas —μια διασκευή του πρώτου μέρους του έργου του Στρίντμπεργκ "Προς Δαμασκό", από τον Jonathan Châtel— συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για μια νέα δημιουργική εκδοχή του έργου του σουηδού δραματουργού. Παίζοντας με την ιδέα του ονείρου, ο Châtel παρατηρεί την επίδραση που έχουν στη ζωή του χαρακτήρα δίχως όνομα, οι χαρακτήρες που τον περιβάλλουν και φέρνει στο φως το κρυμμένο όνομά του: Andreas. (4-11/7)
Ο Krystian Lupa διασκευάζει το έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ, Woodcutters, μια οιονεί αυτοβιογραφική ιστορία που μας μεταφέρει στο πολιτιστικό, καλλιτεχνικό περιβάλλον της Αυστρίας, της δεκαετίας του 80 και δημιουργεί την παράσταση Wycinka Holzfallen (4-8/7) και ο Valere Novarina έρχεται στο Φεστιβάλ με την παράσταση, Le Vivier des Nomes, που βασίζεται στο ομότιτλο δικό του ημερολόγιο, σε μια συλλογή με σύμβολα που ο ίδιος αποκαλεί "λογογράμματα" και "ανθρωπογλυφικά". (5-12/7)
Γεννημένος στο Μπουένος Άιρες το 1973, ο Mariano Pensotti γράφει το κείμενο και σκηνοθετεί την παράσταση Cuando Vuelva a Casa Voy a Ser Otro (When I Come Back Home I'll Be a Different Person) κι επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες τεσσάρων ετερόκλητων χαρακτήρων. (18-25/7)
Στο επίκεντρο της προσοχής, στο έργο Trilogy of the Reunions του Μπότο Στράους βρίσκεται το ζήτημα της αναπαράστασης του πραγματικού όπως αυτή επιχειρείται στο θέατρο, στη ζωγραφική, στη φωτογραφία, στη λογοτεχνία. Ο προβληματισμός σχετικά με την εικόνα των ανθρώπων και τον τρόπο πυο αυτή σχηματοποιείται στα μάτια των άλλων, εμπνέει τον Benjamin Porée και του δίνει μια ευκαιρία να διερευνήσει τις κρίσεις των ανθρώπων που έχουν χάσει τις σταθερές τους. Ο Poree μεγεθύνει τα φωτογραφικά εφέ που υπάρχουν στο έργο του Στράους και εισάγει τους θεατές σε μια συνθήκη διαρκούς κίνησης. (21-25/7)
Χρησιμοποιώντας την οδό των αυτοσχεδιασμών, ο Kirill Serebrennikov και η ομάδα ηθοποιών του Gogol Center, παρουσιάζουν μια ανανεωμένη εκδοχή του έργου του Λαρς Φον Τρίερ, Οι ηλίθιοι. Στη Μόσχα του σήμερα, κάποιοι νέοι αποφασίζουν να διαταράξουν την επικρατούσα σοβαρότητα και ευπρέπεια, αφήνοντας να αναδυθεί όλη η κρυμμενη, εσωτερική "βλακεία" τους... (6-11/7)
http://www.festival-avignon.com/en/
0 comments: