Το πρόβλημα ξεκινά όταν αρχίζουν τα άτομα να αγαπιούνται. Ο θεσμός πέφτει σε αντίφαση. Διατρέχεται από συναισθηματικές εντάσεις [...]. Οι θεσμικοί κώδικες αδυνατούν να επικυρώσουν αυτές τις σχέσεις πολλαπλών εντάσεων, ποικίλων χρωμάτων, ανεπαίσθητων κινήσεων και ευμετάβλητων μορφών. Τέτοιες σχέσεις προκαλούν βραχυκύκλωμα και εισάγουν την αγάπη εκεί όπου έπρεπε να υπάρχει (ενν. πάλι σύμφωνα με κάποιους) ο νόμος, ο κανόνας ή η συνήθεια.
(Michel Foucault, Ετεροτοπίες και άλλα κείμενα, μτφρ. Τάσος Μπέτζελος, Πλέθρον, Αθήνα, 2012).
Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε ευτυχισμένος μέσα σε ένα σπιρτόκουτο. "Τάξις και ασφάλεια".
Μπορείς να φανταστείς πώς περίπου έμοιαζε: σαν να φορούσε μια αποκριάτικη στολή σπιρτόκουτου όπου ακάλυπτα έμεναν τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια. Τα πρωινά, όταν έβγαινε για τις καθημερινές του υποχρεώσεις, συναντούσε και χαιρετούσε ευγενικά τους συμπολίτες του, που φορούσαν και αυτοί το δικό τους σπιρτόκουτο.
Κάτι ακόμη πιο παράξενο ήταν ότι ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια, ο ουρανός είχαν αρχή, μέση και τέλος. Βρίσκονταν και αυτά μέσα σε σπιρτόκουτα.
Οι άνθρωποι, με πρωτοπόρους τους επιστήμονες, είχαν φροντίσει να τα βάλουν όλα σε τέτοιου είδους κουτιά με ονομασία και ημερομηνία λήξης. Ακόμη και τα ζώα και τα φυτά, είχαν τοποθετηθεί προσεκτικά σε σπιρτόκουτα.
Επίσης, οι επιστήμονες, διαβεβαίωναν καθημερινά τους ανθρώπους για το πώς να διατηρήσουν τα επίπεδα ευτυχίας στον οργανισμό τους και έτσι όλοι ήταν "ευτυχισμένοι". Ασφαλείς και ήσυχοι.
Κάποτε όμως συνέβη κάτι αναπάντεχο.
Κάποιος, υπό άγνωστες συνθήκες, επαναστάτησε. Βγήκε από το σπιρτόκουτό του και κατάλαβε πως ο ίδιος και πολύ πιθανόν και οι άλλοι γύρω του, δεν φτιάχτηκαν από ευθείες γραμμές.
Αναστατωμένος, έτρεξε στον καλύτερό του φίλο και τού είπε ότι οι ίδιοι και η ζωή πιθανόν να ήταν δομημένοι από καμπύλες και όχι από ευθείες γραμμές. Ότι στη ζωή δεν έπρεπε να περιμένουν για εγγυήσεις ή για κάποια συγκεκριμένη τάξη πραγμάτων, αλλά ότι το χάος όριζε τη δική του. Πως ό,τι θεωρούν ως φυσιολογικό ή πρέπον οι άνθρωποι και το επιβάλλουν ως αδιάσειστο νόμο χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι μια κατασκευή που τους καταδυναστεύει.
Είναι ένα σ π ι ρ τ ό κ ο υ τ ο.
"Ο άνθρωπος για να πολεμήσει το φόβο, αναζητά ένα σπιρτόκουτο!", φώναξε και αφού τελείωσε τη φράση του χωρίς να πάρει ανάσα, έδειξε στο φίλο του πώς να βγει από το σπιρτόκουτό του. Και έτσι λοιπόν έγινε και βγήκε.
"Και τώρα πώς θα ζήσουμε;", αναρωτήθηκε ο φίλος με αγωνία.
"Το αντίδοτο είναι η αποδοχή και η αληθινή αγάπη. Θα φυτέψουμε αγάπη".
Έτσι χρησιμοποίησαν τα σπιρτόκουτά τους ως γλάστρες και τα τοποθέτησαν μπροστά στον κήπο των σπιτιών τους. Φύτεψαν αγάπη. Μην με ρωτήσεις για το αποτέλεσμα.
Τα άνθη της αγάπης δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα, χρώμα ή μορφή. Μόνο ευωδιάζουν υπέροχα.
Etabel Niopa
0 comments: