Στο φεστιβάλ παρουσιάζονται δημιουργίες πειραματικού χαρακτήρα. Κάθε χρόνο, από τον Σεπτέμβρη ως τον Δεκέμβρη, το κοινό έχει την ευκαιρία να δει πάνω από 40 παραστάσεις.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει θεατρικές, μουσικές και χορευτικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές και εκθέσεις εφαρμοσμένων τεχνών.
Οι Σκηνοβασίες επιλέγουν 10 θεατρικές παραστάσεις από το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ:
Με το "887" ο Robert Lepage επιδιώκει μια εξερεύνηση των πτυχών της μνήμης και μια ανάκληση των προσωπικών του αναμνήσεων, δημιουργώντας μια παράσταση που εφορμά από το "εγώ" και καλύπτει το "εμείς". 1960, Κεμπέκ. Μέσα από ένα διαμέρισμα του αριθμού 887 της λεωφόρου Murray, ο μικρός Robert ανακαλύπτει για πρώτη φορά το θέατρο, μέσα από τα αυτοσχεδιαστικά παιχνίδια που δημιουργεί η αδερφή του. (9-17/9)
Ένας άνδρας δίχως όνομα, μια περιπλανώμενη γυναίκα, μια γωνιά του δρόμου... Το σημείο εκκίνησης της παράστασης "Andreas" —μια διασκευή του πρώτου μέρους του έργου του Στρίντμπεργκ "Προς Δαμασκό", από τον Jonathan Châtel— συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για μια νέα δημιουργική εκδοχή του έργου του σουηδού δραματουργού. Παίζοντας με την ιδέα του ονείρου, ο Châtel παρατηρεί την επίδραση που έχουν στη ζωή του χαρακτήρα δίχως όνομα, οι χαρακτήρες που τον περιβάλλουν και φέρνει στο φως το κρυμμένο όνομά του: Andreas. (25/9-15/10)
Ο Ahmed El Attar μέσα από μια απεικόνιση της οικογενειακής ζωής, φωτίζει πτυχές της αιγυπτιακής κοινωνίας. Στο έργο "The Last Supper" κυριαρχεί η ηγεμονική φιγούρα ενός δεσποτικού πατέρα, που βυθίζει με τρόπο σιωπηλό κι αθόρυβο την οικογένεια του στη δυστυχία. Το έργο του El Attar θίγει ευκρινώς την ανάγκη —και ταυτόχρονα αδυναμία— μιας κοινωνίας να τερματίσει την αυταρχική πατρική φιγούρα που κυριαρχεί και στην πολιτική ζωή της χώρας. (9-15/11)
Στη τελευταία του δημιουργία, με τίτλο "4", ο Rodrigo Garcia μας καλεί σε μια περιπλάνηση στο αρχιτεκτονικό αστικό τοπίο. Αυτά που προκαλούν το ενδιαφέρον του είναι οι ανοιχτοί, κενοί χώροι. Τέσσερις ηθοποιούν συμμετέχουν σ' αυτή την περιπέτεια, τέσσερις άνθρωποι που προσπαθούν να ανακαλύψουν τα κρυφά πεδία της ανθρώπινης φύσης. (12-22/11)
Με δύο παραγωγές δίνει το παρών της στο Φεστιβάλ, η βελγική κολεκτίβα καλλιτεχνών tgStan. Σε συμπαραγωγή με τις ομάδες Koe, Dood Paard και Maatschappij Discordia παρουσιάζουν ένα σύνθετο θέαμα που βασίζεται στη χρήση των λέξεων. Στην παράσταση "Onomatopée" οι λέξεις χρησιμοποιούνται ως οχήματα, ώς μέσα παραγωγής ήχων. Ξεκινώντας από μια κοινότυπη συζήτηση για τον άστατο καιρό και τη βροχή και φτάνοντας μεχρι τις κραυγές των ζώων, η γλώσσα στην παράσταση των tgStan είναι η βάση για ένα οπτικό και ποιητικό έργο που κινείται στα όρια του Νταντά και του χάους! (6-8/10, 14-15/10, 19/10-6/11)
Τον Δεκέμβριο οι tgStan προτείνουν τη δική τους εκδοχή του τσεχωφικού "Βυσσινόκηπου". Στην πρότασή τους, ο ενορχηστρωμένος λόγος του κειμένου και η λογική εμφανίζονται ως "απειλή", ενώ —λειτουργώντας σύμφωνα με τη χαρακτηριστική και ιδιαιτερα αναγνωρίσιμη σκηνοθετική και υποκριτική προσέγγιση τους— δεν γίνεται καμία προσπάθεια να αναπαρασταθεί σκηνικά το ιστορικό πλαίσιο του έργου. (2-19/12)
Ο Toshiki Okada, οξυδερκής παρατηρητής της σύγχρονης ιαπωνικής κοινωνίας, τοποθετεί την τελευταία του δημιουργία "Super Premium Soft Double Vanilla Rich", σε ένα μάρκετ 24ωρης λειτουργίας, σε αστική περιοχή. Μέσα από τους εφτά χαρακτήρες του έργου, ο Okada καταγράφει τις σχέσεις ιεραρχίας και εξάρτησης που υπάρχουν ανάμεσα στους πελάτες, στους εργαζόμενους, στον διεθυνητή του καταστήματος, στα προϊόντα, στους αντιπροσώπους των εταιριών και ερευνά τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις έννοιες της εργασίας [δουλειά-δουλ(εί)α] και της ελευθερίας. (18-21/11)
Τρεις παραγωγές —με ελληνικό χρώμα και οι τρεις— του Ρομέο Καστελούτσι θα φιλοξενηθούν στο φθινοπωρινό φεστιβάλ του Παρισιού. Συνηθισμένος σε σκληρές θεατρικές μάχες ο Καστελούτσι, στρέφει για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του σε κείμενο που βασίζεται στον διάλογο και συνεργάζεται με τη γερμανική Σαουμπίνε. Ο ιταλός σκηνοθέτης ανεβάζει στη σκηνή τον "Οιδίποδα Τύραννο", σε μετάφραση του Friedrich Hölderlin. (20-24/11)
Στη παραγωγή "Le Metope del Partenone" ο Καστελούτσι δημιουργεί έξι σκηνικές εικόνες που αναπαριστούν φρικτά ατυχήματα που έχουν "βυθίσει" τα θύματα τους σε μια συνθήκη μεταξύ ζωής και θανάτου. Μονο η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα της ανθρώπινης παρέμβασης μπορούν να μετατοπίσουν την ισορροπία ανάμεσα στην επιτυχή έκβαση και στις ολέθριες συνέπειες... (23-29/11)
Η παρουσία του Καστελούτσι κλείνει με μια διασκευή της "Ορέστειας" του Αισχύλου, που παρουσιάζεται με τον υπότιτλο "une comédie organique ?". Πρόκειται για μια αναθεωρημένη εκδοχή της παραγωγής που πρωτοπαρουσιάστηκε πριν είκοσι χρόνια, από την ομάδα Socìetas Raffaello Sanzio. Στην παράσταση που προσεγγίζει τα ακριβοθώρητα επίπεδα εξουσίας μέσα από μια σύνθεση εικόνων και ήχων, τον ρόλο του Αγαμέμνονα επωμίζεται ένας περφόρμερ με σύνδρομο Down, ενώ Κλυταιμνήστρα είναι μια γυναίκα τεραστίων διαστάσεων. (2-20/12, 8-9/1)
http://www.festival-automne.com/programme/theatre
(επιμέλεια: Κορνήλιος Ρουσάκης)
0 comments: