Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Στην Ολεάννα θα ήθελα να βρεθώ...

Leave a Comment
Ω, στην Ολεάννα
εκεί θα ήθελα να βρεθώ
κι όχι να είμαι στη Νορβηγία
να υποφέρω από τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Ποιό είναι το νήμα που συνδέει τους παραπάνω στίχους του Νορβηγού Ole Bull με τον τίτλο του έργου του David Mamet; Ο Bull, διάσημος βιολιστής, εγκαταστάθηκε το 1853 σε μια πρότυπη κοινότητα της Πενσυλβάνια, ένα τμήμα της οποίας ονομαζόταν Ολεάννα, μια σύνθετη λέξη που προκύπτει από την ένωση του ονόματος του με το όνομα της μητέρας του. Ο τόπος αυτός που ήταν άριστα οργανωμένος διοικητικά, γέννησε ελπίδες για τη δημιουργία μιας «γης της επαγγελίας», τόσο για το Bull όσο και για τους υπόλοιπους νορβηγούς μετανάστες. Γρήγορα, ωστόσο, το όνειρο αποδείχτηκε απατηλό, αφού το άγονο έδαφος ήταν απαγορευτικό για μια αξιοπρεπή και αυτάρκη διαβίωση. Έτσι οι μετανάστες του 19ου αιώνα έπρεπε να βρουν ένα άλλο ασφαλές μέρος για να εγκατασταθούν ή να πάρουν το δρόμο της επιστροφής στη Νορβηγία.

Η αποτυχία του Bull να δημιουργήσει μια νέα πρότυπη κοινωνία —μια ουτοπία— καθρεφτίζεται στο έργο του Mamet, στην αποτυχία του σχεδίου για ένα ουτοπικό σύστημα εκπαίδευσης. Στις Ηνωμένες πολιτείες του Mamet, τα όνειρα της ασφάλειας και της κοινωνικής ισότητας, μέσω της εκπαίδευσης και της εργασίας, είναι μια μάταιη επιδίωξη· μια παγίδα που έχει στόχο να εγκλωβίσει ολοένα και πιο πολλούς. Είναι, όμως, όλοι τόσο αφελείς για να παγιδευτούν; Μπορεί η ελπίδα για τη δημιουργία μιας νέας ουτοπικής Ολεάννας να παραμείνει άσβεστη;



Στην Ολεάννα η γη ανήκει σε όλους
Το σιτάρι και το καλαμπόκι φυτεύονται μόνα τους
Και μεγαλώνουν τέσσερα πόδια τη μέρα
Ενώ εσύ αναπαύεσαι στο κρεβάτι σου…

(από το πρόγραμμα της παράστασης: Ολεάννα του Ντέιβιντ Μάμετ, σκηνοθεσία Γλυκερία Καλαΐτζή, Ομάδα Passatempo-Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2011)

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Ολεάννα του Ντέιβιντ Μάμετ, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.

Το έργο θεωρείται ένα από τα πιο προκλητικά κείμενα του συγγραφέα και το παρουσίασε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1992 στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης και ήταν η πρώτη του παραγωγή με τον θίασο Back Bay Theater. Το 1993 ανέβηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Royal Court Theatre, σε σκηνοθεσία Χάρολντ Πίντερ.
Ο Μάμετ είναι ένας από τους διασημότερους συγγραφείς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες. Είναι γνωστός για την ακριβή χρήση της αμερικανικής γλώσσας και το ενδιαφέρον του για τη σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ γλώσσας και συμπεριφοράς.
Στην Ολεάννα παρακολουθούμε μια προσπάθεια να διερευνήσει την "ουτοπία της πραγματικότητας". Μέσα σε ένα πανεπιστημιακό περιβάλλον που φαντάζει δημοκρατικό και ελεύθερο, ο Μάμετ τοποθετεί έναν καθηγητή και μία φοιτήτρια σε μια σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ τους.
Η ανάγκη και των δύο για Εξουσία και Ασφάλεια καθιστά αδύνατη την επικοινωνία και την κατανόηση. Η σκληρότητα της πραγματικότητας τους παραμορφώνει σε θηρία και η πολιτισμένη δημοκρατία που τους περιβάλλει αποδεικνύεται ουτοπική.

Μετάφραση: Δάφνη Λαρούνη
Σκηνικό: Γιώργος Γαβαλάς
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος.

Τους ρόλους ερμηνεύουν ο Δημήτρης Καταλειφός και η Λουκία Μιχαλοπούλου.

Παραγωγή: Ελληνική Θεαμάτων.

Στο Θέατρο Αυλαία, (Κτίριο Χ.Α.Ν.Θ., είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Τετάρτη-Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 20:00, από 9 Οκτωβρίου.
Εισιτήρια: 18, 15 (μειωμένο), Πέμπτη και απογευματινή: 15, 12 (μειωμένο).

Στο Θέατρο Εμπορικόν, (Σαρρή 11, Ψυρρή, Αθήνα, τηλ. 210 3211750)
Από 23 Οκτωβρίου. 

                                                         
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: