Η Οφηλία, ξεκινά τη μοναχική πορεία της από την Εκκλησία της Παναγίας, το πρωί, περνά το απόγευμα από τον αρχαιολογικό χώρο Δελφών, για να καταλήξει το βράδυ στο Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
Η συγκεκριμένη πρόταση — που αναζητά την προσωπικότητα της Οφηλίας, μέσα από τρεις διαφορετικές σκηνοθετικές προσεγγίσεις: Στανισλάφσκι, Μπρεχτ, Αρτώ— είναι το αποτέλεσμα πολύμηνης δουλειάς και έρευνας, του Νίκου Διαμαντή και έξι ομάδων φοιτητών Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίοι αναζήτησαν την προσωπικότητα της Οφηλίας, στο πλαίσιο του μαθήματος σκηνοθεσίας.
Κρατώντας την κεντρική ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Άμλετ και την Οφηλία, χτίστηκε μία παράσταση με στόχο να αναδειχθεί, η γυναικεία ευαισθησία.
Ο Νίκος Διαμαντής σημειώνει: "Η θεατρική εγκατάσταση "Αδιέξοδος έρωτας, Oφηλία" θέτει ζητήματα γυναικείας ύπαρξης. Οι σχέσεις των δύο φύλων, το ερωτικό αδιέξοδο, ο ερωτικός τρόμος, η αναποφασιστικότητα, ο έρωτας στο απόγειο του. Η αθωότητα της νιότης όταν δίνεται για πρώτη φορά στον έρωτα. Επιλέξαμε να ερευνήσουμε όλα τα παραπάνω θέματα μέσα από τρεις σκηνοθετικούς τρόπους. Η πρόταση αυτή δεν έχει να κάνει με την μέθοδο αλλά με την ουσία του σαιξπηρικού κειμένου, άλλοτε ως κριτική ανάμεσα στα δύο φύλα κι άλλοτε ως τόπος αθωότητας.
Η Οφηλία φοβάται, ερωτεύεται, απογοητεύεται από τον Άμλετ και αγανακτεί. Τρελαίνεται σταδιακά λόγω της ανατρεπτικής συμπεριφοράς του Άμλετ. Η τρέλα της κορυφώνεται με τον θάνατο του πατερά της γι αυτό και αυτοκτονεί. Η κοινωνική της θέση, την εμποδίζει να εκφράσει όλα αυτά που νιώθει. Τα όπλα της είναι η αγάπη και η "τρέλα".
Σύλληψη–σκηνοθεσία Νίκος Διαμαντής
Κρατώντας την κεντρική ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Άμλετ και την Οφηλία, χτίστηκε μία παράσταση με στόχο να αναδειχθεί, η γυναικεία ευαισθησία.
Ο Νίκος Διαμαντής σημειώνει: "Η θεατρική εγκατάσταση "Αδιέξοδος έρωτας, Oφηλία" θέτει ζητήματα γυναικείας ύπαρξης. Οι σχέσεις των δύο φύλων, το ερωτικό αδιέξοδο, ο ερωτικός τρόμος, η αναποφασιστικότητα, ο έρωτας στο απόγειο του. Η αθωότητα της νιότης όταν δίνεται για πρώτη φορά στον έρωτα. Επιλέξαμε να ερευνήσουμε όλα τα παραπάνω θέματα μέσα από τρεις σκηνοθετικούς τρόπους. Η πρόταση αυτή δεν έχει να κάνει με την μέθοδο αλλά με την ουσία του σαιξπηρικού κειμένου, άλλοτε ως κριτική ανάμεσα στα δύο φύλα κι άλλοτε ως τόπος αθωότητας.
Η Οφηλία φοβάται, ερωτεύεται, απογοητεύεται από τον Άμλετ και αγανακτεί. Τρελαίνεται σταδιακά λόγω της ανατρεπτικής συμπεριφοράς του Άμλετ. Η τρέλα της κορυφώνεται με τον θάνατο του πατερά της γι αυτό και αυτοκτονεί. Η κοινωνική της θέση, την εμποδίζει να εκφράσει όλα αυτά που νιώθει. Τα όπλα της είναι η αγάπη και η "τρέλα".
Σύλληψη–σκηνοθεσία Νίκος Διαμαντής
Συνεργάζονται (με αλφαβητική σειρά): Μαρίνα Ελευθεριάδου, Νικόλαος Κλάδης, Αγγελίνα Κλαυδιανού, Κωσταντίνος Μαρούγκας, Νικόλαος Μαρνάς, Εμμανουέλα Μπαριτάκη Νέλη Μπαριτάκη Ευγενία Ξυγκόρου, Ανδρέας Πάλλης, Ουρανία Πολυχρονάκη, Μελισάνθη Ρεγκούκου, Ιωάννα Τσακίρη, Νικόλαος Φουρτζής, Θανάσης Χαλκιάς, Χρυσή Χατζηβασιλείου, Δημήτρης Χριστοφορίδης.
*Στην παράσταση έχουν ενταχθεί τρία κείμενα του Χρήστου Χρηστόπουλου.
*Στην παράσταση έχουν ενταχθεί τρία κείμενα του Χρήστου Χρηστόπουλου.
Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Σάββατο 2 Ιουλίου 2016 
0 comments: