Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Μηνολόγιο Οκτωβρίου

Leave a Comment
Πλούσιος ο θεατρικός Οκτώβρης, ο μήνας που σηματοδοτεί ουσιαστικά την έναρξη της χειμερινής θεατρική περιόδου. Ας δούμε τι μας φέρνει:

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

"Βροχή" από μονολόγους
Η αρχή γίνεται την πρώτη μέρα του Οκτώβρη με το έργο Μια φορά στο Μεξικό, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Χουάν Ρούλφο, Πέδρο Πάραμο, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Νίκου Σακαλίδη. Παίζει ο Θωμάς Βελισσάρης. (Κάθε Δευτέρα βράδυ στο θέατρο Ακτίς Αελίου).
Στις 2 Οκτωβρίου ο Αντονέν Αρτώ "επισκέπτεται" το θέατρο Σοφούλη. Το έργο Ο Αρτώ θυμάται τον Χίτλερ και το Καφέ Ρομάν του Tom Peuckert, μεταφέρει στη σκηνή το γράμμα που έγραψε ο Αρτώ στον Χίτλερ θυμίζοντας του τη συνάντηση που είχε μαζί του στο Καφέ Ρομάν. Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καντιώτη και με ερμηνευτή τον Νίκο Παντελίδη (2 μέχρι 7 Οκτωβρίου).
Δύο σημαντικές παραστάσεις, με δύο εξαιρετικές ερμηνείες επιστρέφουν στην πόλη. Η Ελένη Κοκκίδου με τη Γυναίκα της Πάτρας του Γιώργου Χρονά, σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου (από 10 του μήνα στο θέατρο Αυλαία) και η Νένα Μεντή με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια (από 11 Οκτωβρίου στο θέατρο Εγνατία), δίνουν και πάλι ραντεβού με το κοινό της πόλης.
Λίγες μέρες αργότερα (και συγκεκριμένα από τις 24 του μήνα) στο θέατρο Αυλαία έρχεται το Παρτάλι του Θεόδωρου Γρηγοριάδη. Μια παράσταση που συζητήθηκε στην Αθήνα, με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου. Ο ήρωας της παράστασης, είναι ένα περίεργο και περιθωριακό ον. Γεννημένος λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Παρτάλι (που στα τούρκικα σημαίνει κουρελιασμένο ρούχο) υποχρεώθηκε από τη μητέρα του να ντύνεται και να μεγαλώνει σαν κορίτσι, για να γλιτώσει από τη μανία της βουλγάρικης κατοχής. Βιώνοντας μία έντονη κρίση ταυτότητας και φέροντας βαθιά τραύματα, μοιραία καταλήγει να ζει σε ένα περιβάλλον ηθικού ξεπεσμού, περιθωριακό και ψυχοφθόρο. Σκηνοθετεί ο Στέλιος Κρασανάκης.

Θέατρο από τις ομάδες της πόλης
Έργα του Δημήτρη Δημητριάδη βλέπουμε συχνά στις σκηνές της πόλης. Δύο έργα του θα δούμε αυτόν τον μήνα στη Θεσσαλονίκη. Στα μέσα του μήνα η ομάδα Angelus novus παρουσιάζει στο θέατρο Όρα, το έργο Insenso σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, με τον Αναστάση Παπαδόπουλο. Το έργο Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών (που πρωτοείδαμε πριν κάποια χρόνια στο υπόγειο του θεάτρου Ακτίς Αελίου), θα παρουσιάζεται στο studio Vis Motrix, σε σκηνοθεσία Αθανάσιου Τόμμυ Σκλάβου. (Από 19 Οκτωβρίου).
Την ίδια μέρα κάνει πρεμιέρα η παράσταση της ομάδας Passatempo, στο θέατρο Αθήναιον. Πρόκειται για την Όπερα του ζητιάνου, του Τζον Γκαίη, σε διασκευή-μετάφραση και σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή.
Το Θέατρο έξω από τα τείχη επιχειρεί ένα αφιέρωμα στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Μια προσέγγιση στον ποιητή που ήταν πέρα από την εποχή του με δύο από τις ιστορίες του, Η μάσκα του κόκκινου θανάτου και Βερενίκη. Δυο δραματοποιημένα διηγήματα που αφορούν τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Σκηνοθετεί η Καίτη Σαμαρά (από 19 του μήνα στο θέατρο Έξω από τα τείχη).

Θέατρο στο πλαίσιο των Δημητρίων
Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν, σε σκηνοθεσία Άντολφ Σαπίρο, με τη Ζωή Λάσκαρη. (5,6,7 στο θέατρο Ε.Μ.Σ.)
Ραχήλ;! του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού. (11,12,13,14 στο Άνετον).
Οι δύο αυτές παραστάσεις εντάσσονται στο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια εβραϊκής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη.
Dance me to the end of Greece #2, σε σκηνική σύνθεση και σκηνοθεσία Κυριακής Σπανού.
Η παράσταση είναι η συνέχεια του Dance me to the end of Greece #1 που ήταν μια σκηνική σύνθεση κειμένων ξένων περιηγητών-ταξιδιωτών, που εστιάζουν στην ανακάλυψη της Ελλάδας από τους Ρομαντικούς, κατά την κρίσιμη περίοδο κατασκευής της εθνικής μας ταυτότητας, και στο θέμα της αρχαιολατρίας και της αρχαιοκαπηλίας η οποία κυριαρχούσε το 19ο αιώνα. Η νέα εκδοχή της παράστασης αφορά τις εντυπώσεις των ξένων ταξιδιωτών από την περιήγηση τους στην βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη. (Στο Γενί Τζαμί 12,13,14 του μήνα).
Testament, από τον γερμανικό θίασο She She Pop.
Εμπνευσμένο από τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ, το Testament ανιχνεύει τις σχέσεις μεταξύ των γενεών. Τρεις γυναίκες έχουν προσκληθεί από τους πατέρες τους. Το κείμενο συνυφαίνει προσωπικές σκέψεις με κοινωνικές και οικονομικές θεωρίες για το γήρας και την κληρονομικότητα. Η παράσταση —στην οποία κυριαρχούν οι video προβολές και τα live τραγούδια— είναι ένας ειλικρινής διάλογος πάνω σε μια προβληματική συμφιλίωση.
(Στο θέατρο της Ε.Μ.Σ. 19,20 Οκτωβρίου).
Με χτύπησε στις 2.45 βασισμένο στο βιβλίο της Ελεονόρ Μερσιέ Je suis completement battue (Με χτύπησε πολύ άσχημα), σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου. Το έργο αυτό δεν είναι αφήγηση, ντοκουμέντο ή μανιφέστο. Είναι ένα χορικό, με αποκαλυπτικές φωνές που μιλούν για τη βία εντός ή εκτός γάμου, αλλά επίσης για την ντροπή, το φόβο και την αγάπη. Πρόκειται για μια παράσταση για την κακοποίηση των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία. (Στο Άνετον 23, 24 και 25).

Επισκέπτες στην πόλη
Για μια ακόμη φορά έρχεται στην πόλη η Κατσαρίδα των Βασίλη Μαυρογεωργίου και Κώστα Γάκη, αυτή τη φορά στο θέατρο Σοφούλη για τρεις παραστάσεις. (5,6,7 Οκτωβρίου).
Στις 26 του μήνα στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς παρουσιάζεται το εμβληματικό έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ, Ρίττε Ντένε Φος, με τρεις από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, τον Δημήτρη Καταλειφό, την Ράνια Οικονομίδου και την Άννα Κοκκίνου.

Συνεχίζονται και αυτόν τον μήνα
Στη σκηνή του Βασιλικού θεάτρου μεταφέρθηκε η καλοκαιρινή επιθεώρηση του Κρατικού θεάτρου, Έλα απόψε... στου Μελά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαντζόπουλου, ενώ για λίγες παραστάσεις συνεχίζονται δύο παραστάσεις που άρεσαν στο κοινό της πόλης, η Άγρια μοναξιά του Μάρτιν ΜακΝτόνα, από την ομάδα Perros, στο θέατρο Όρα (μέχρι 14/10) και το Όταν έκλαψε ο Νίτσε, του Ίρβιν Γιάλομ με τον Ακύλα Καραζήση, τον Νίκο Χατζόπουλο και τον Χάρη Φραγκούλη να ξετυλίγουν στη σκηνή του θεάτρου Αυλαία το νήμα των απαρχών της ψυχανάλυσης. (μέχρι 7/10).

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Από τις δεκάδες πρεμιέρες των αθηναϊκών θεατρικών σκηνών, ξεχωρίζουμε και προτείνουμε:
Στο Ιδιόμελο, στο Μαρούσι, μπορούμε να δούμε τον πρώτο και τον τελευταίο μονόλογο που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (Αυτός και το παντελόνι του και Οι δύσκολες νύχτες του κυρίου Θωμά, αντίστοιχα) στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Μανώλης Γιούργος. (μέχρι αρχές Νοέμβρη).
Στο Θέατρο Τέχνης επιστρέφει η πιο cult παράσταση της περσινής σαιζόν. Πρόκειται για την τολμηρή ματιά της Λένας Κιτσοπούλου πάνω στο έργο του Ξενόπουλου, Χαίρε νύμφη (από 3/10 για λίγες παραστάσεις στην Φρυνίχου).
Από τις υπόλοιπες επαναλήψεις να αναφέρουμε τις Ψευδαισθήσεις του Ιβάν Βιριπάγιεφ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων (10/10), το συγκινητικό Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη με θέμα την μετανάστευση, με τον Αντώνη Αντωνίου. (Θεατρική Σκηνή, 5/10), την Υρώ Μανέ να μας ταξιδεύει στη ζωή της καταπιεσμένης χήρας Ερασμίας, στον Συμβολαιογράφο του Νίκου Βασιλειάδη, που επιστρέφει για ακόμη μια φορά, αυτή τη φορά στο θέατρο Εν Αθήναις (Δευτερότριτα από 15/10), αλλά και το Χέρι του Τιμ Κράουτς, με τη Θεοδώρα Τζήμου στο Δώμα του Νέου Κόσμου (18/10).
Αυτό το μήνα ξεκινά και η πολυαναμενόμενη Οδύσσεια, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Γουίλσον, στο Εθνικό Θέατρο (από 26/10), αλλά και το Κίεβο του Σέρχιο Μπλάνκο με τις Φιλαρέτη Κομνηνού και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σε εναλλάξ διανομή, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, στο θέατρο Επί Κολωνώ. (3/10).

Επιμέλεια: Κορνήλιος Ρουσάκης
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: