85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κομοτηνή, Βόλο, Πάτρα, Κιλκίς, Κοζάνη, Δράμα, Αμοργό, Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Τρίκαλα, Χαλκιδική, Ιθάκη κ.λ.π.) και την Κύπρο, αποτελούν το δραματουργικό υλικό της παράστασης της Εταιρείας Θεάτρου Sforaris, Γιοι και κόρες.
Αυτό που ζητήθηκε από τους ανθρώπους αυτούς είναι να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Από αυτές τις προσωπικές ιστορίες επελέγησαν 12, οι οποίες διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα, φτιάχνοντας έτσι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής στην Ελλάδα, που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας.
Το κείμενο της παράστασης βασίζεται σε αφηγήσεις αληθινών περιστατικών, τα οποία διαδραματίστηκαν τα τελευταία 100 χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και παράλληλα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Από τα χρόνια του πρώτου κύματος της μετανάστευσης στην Αμερική, τις άγνωστες ιστορίες της Κατοχής, τους βομβαρδισμούς της Θεσσαλονίκης, τις εκατέρωθεν απώλειες του Εμφυλίου, τους σεισμούς των Επτανήσων, τις δεκαετίες του ΄50 και του '60 με τον κόσμο στα γήπεδα, την ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, τον αναγκαστικό επαναπατρισμό των Αιγυπτιωτών, τον έρωτα στα χρόνια της Χούντας και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οι άνθρωποι ζούνε τις μικρές τους ιστορίες κάτω από τη σκιά της επίσημης Ιστορίας της χώρας. Για να καταλήξουμε στην πολύ εύστοχη απορία μιας από τις κυρίες που αφηγήθηκαν τη ζωή τους: "Δεν θα μεγαλώσει μια γενιά σ΄ αυτόν τον τόπο, που να μην έχει το βουλοκέρι της ιστορίας πάνω της;"
Προηγούμενες εκδοχές της παράστασης έχουν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, Καβάλας, Πάτρας και Λάρισας, την Νάξο, την Τήνο, την Πάρο, το Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας στη Λήμνο, το Bios, τη Λευκωσία, την Ιταλία και με μεγάλη επιτυχία σε 10 sold out παραστάσεις, την περσινή Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη.
Σκηνικά/ Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα-Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Χριστίνα Μαξούρη
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού.
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Παπαπαύλου, Στέφη Πουλοπούλου.
Αυτό που ζητήθηκε από τους ανθρώπους αυτούς είναι να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Από αυτές τις προσωπικές ιστορίες επελέγησαν 12, οι οποίες διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα, φτιάχνοντας έτσι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής στην Ελλάδα, που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας, σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού.
Ο Γιάννης Καλαβριανός σημειώνει:
Η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο να προχωράει.
Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν η πρόσφατη απώλεια του παππού μου. Για να προλάβουν να ειπωθούν οι ιστορίες, που κατά κάποιον τρόπο έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα. Οι συναντήσεις με ηλικιωμένους έγιναν σε δύο φάσεις. Η πρώτη κράτησε 13 μήνες μέχρι την άνοιξη του 2012 και η δεύτερη, από τη μέρα της πρώτης παράστασης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας έχουν —τις περισσότερες φορές— μια ακόρεστη ανάγκη να μιλήσουν. Αντί οποιουδήποτε άλλου σημειώματος θα διαλέξω ορισμένες από τις φράσεις που μας είπαν, πίνοντας καφέδες, τρώγοντας τσουρέκι ή παίζοντας φλογέρα σε ένα ΚΑΠΗ: "Η ζωή είναι μια στιγμή, άμα την πάρεις έτσι, ποοοοπ και τελείωσε!", "Είχαμε όλο τα πολιτικά, όχι θα μπει αυτός, θα μπει ο άλλος, μια ζωή αυτό…", "Εγώ θέλω αγάπη", "Δεν είναι η ύλη που σε κάνει ευτυχισμένο", "Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη μισή τους ζωή…μιλώντας για την άλλη μισή", "Το παρελθόν είναι το πώς το λέμε, το πώς το αφηγούμαστε", "Ακόμη και σε αυτή την ηλικία, ψάχνω έναν άνθρωπο να με ερωτευθεί πραγματικά, γιατί εγώ έχω ρίξει πολύ κλάμα για τον έρωτα".
Τους ευχαριστούμε όλους πολύ.
Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν η πρόσφατη απώλεια του παππού μου. Για να προλάβουν να ειπωθούν οι ιστορίες, που κατά κάποιον τρόπο έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα. Οι συναντήσεις με ηλικιωμένους έγιναν σε δύο φάσεις. Η πρώτη κράτησε 13 μήνες μέχρι την άνοιξη του 2012 και η δεύτερη, από τη μέρα της πρώτης παράστασης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας έχουν —τις περισσότερες φορές— μια ακόρεστη ανάγκη να μιλήσουν. Αντί οποιουδήποτε άλλου σημειώματος θα διαλέξω ορισμένες από τις φράσεις που μας είπαν, πίνοντας καφέδες, τρώγοντας τσουρέκι ή παίζοντας φλογέρα σε ένα ΚΑΠΗ: "Η ζωή είναι μια στιγμή, άμα την πάρεις έτσι, ποοοοπ και τελείωσε!", "Είχαμε όλο τα πολιτικά, όχι θα μπει αυτός, θα μπει ο άλλος, μια ζωή αυτό…", "Εγώ θέλω αγάπη", "Δεν είναι η ύλη που σε κάνει ευτυχισμένο", "Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη μισή τους ζωή…μιλώντας για την άλλη μισή", "Το παρελθόν είναι το πώς το λέμε, το πώς το αφηγούμαστε", "Ακόμη και σε αυτή την ηλικία, ψάχνω έναν άνθρωπο να με ερωτευθεί πραγματικά, γιατί εγώ έχω ρίξει πολύ κλάμα για τον έρωτα".
Τους ευχαριστούμε όλους πολύ.
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Χριστίνα Μαξούρη
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού.
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Παπαπαύλου, Στέφη Πουλοπούλου.
Στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς, (Μεταμορφώσεως 7-9, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 458591)
Τετάρτη έως Κυριακή στις 21:15, από 31 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου 2013.
Εισιτήρια: 12, 10 (μειωμένο)
Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος, Αθήνα, τηλ. 210 9212900)
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15.
Εισιτήρια: 12, 10 (μειωμένο).
0 comments: