"Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας", έγραφε ο Κάφκα στον Όσκαρ Πόλλακ λίγα χρόνια πριν από τη συγγραφή της Μεταμόρφωσης, ενός έργου που ανήκει χωρίς αμφιβολία ακριβώς σε αυτή την κατηγορία βιβλίων. Γράφτηκε το 1912 και κυκλοφόρησε το 1916 -ένα από τα λίγα έργα του Τσέχου συγγραφέα που εκδόθηκαν όσο εκείνος ζούσε.
Απόσπασμα από το κείμενο
Ξυπνώντας από έναν εφιάλτη, o Γκρέγκορ Σάμσα, συνειδητοποιεί πως έχει μεταμορφωθεί σε τεράστιο έντομο. Ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στη σκληρή πλάτη του που έμοιαζε με πανοπλία, σκύβει λίγο το κεφάλι του για να δει την τουρλωτή καφετιά κοιλιά του που ήταν χωρισμένη σε σκληρά τμήματα. Τα πολυάριθμα πόδια του, που ήταν αξιοθρήνητα λεπτά σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα του, έτρεμαν αδύναμα μπροστά στα μάτια του.
"Τι μου συνέβη;" σκέφτηκε. Δεν ήταν όνειρο. Το δωμάτιο του, ένα συνηθισμένο δωμάτιο λίγο πιο μικρό από το κανονικό, στεκόταν ήσυχο ανάμεσα στους τέσσερις γνώριμους τοίχους του. Πάνω από το τραπέζι, όπου ήταν σκορπισμένα ανάκατα δείγματα από υφάσματα —ο Σάμσα ήταν περιοδεύων πωλητής—, κρέμονταν μια εικόνα που είχε κόψει πρόσφατα από ένα περιοδικό και που την είχε βάλει σε επίχρυση κορνίζα. Η εικόνα παρίστανε μια γυναίκα με γούνινο καπέλο και γούνινη εσάρπα, που άπλωνε προς το μέρος του θεατή ένα γούνινο μανσόν που μέσα του χανόταν το χέρι της από τον αγκώνα και κάτω.
Ο Γκρέγκορ στράφηκε προς το παράθυρο. Ο βροχερός καιρός ( οι σταγόνες της βροχής έπεφταν πάνω στο μεταλλικό περβάζι του παραθύρου) τον μελαγχόλησε. "Γιατί να μην κοιμηθώ λιγάκι και να ξεχάσω όλες αυτές τις ανοησίες", σκέφτηκε, όμως αυτό δεν μπορούσε να το κάνει, γιατί είχε συνηθίσει να κοιμάται γυρισμένος προς τα δεξιά και τώρα στην κατάσταση που βρισκόταν ήταν αδύνατο να στρίψει. Το προσπάθησε εκατό φορές με κλειστά τα μάτια για να μην βλέπει τα αδύναμα πόδια του και εγκατέλειψε μόνο όταν ένιωσε έναν ελαφρύ πόνο στο πλευρό του, που μέχρι τότε του ήταν άγνωστος.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Η μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου.
κοστούμια: Γιώργος Κολιός, Rebekka Gutsfeld, μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης,
φωτισμοί : Κώστας Μπεθάνης.
Παίζουν: Μαρία Αθηναίου, Ελεάνα Γεωργούλη, Θοδωρής Σκυφτούλης, Σάββας Στρούμπος, Μιλτιάδης Φιορέντζης.
Μια παραγωγή της ομάδας θεάτρου Σημείο Μηδέν.
Στο θέατρο Άνετον (Παρασκευοπούλου 42, Θεσσαλονίκη), 5 & 6 Ιανουαρίου στις 21:00.
Bellissimo, Feliz Año Nuevo.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://redecoratelg.blogspot.com.es/