"Σκηνές από έναν γάμο" του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, στο Πόλη Θέατρο.
"Scener ur ett äktenskap" είναι ο πρωτότυπος τίτλος της τηλεοπτικής σειράς (1973) κι μετέπειτα κινηματογραφικής ταινίας (1974), του σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Πρόκειται για μία πολυβραβευμένη ταινία "δωματίου" αποτελούμενη από 6 επεισόδια που εξετάζουν την εξέλιξη της σχέσης ενός ζευγαριού. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Έρλαντ Γιόζεφσον και την Λιβ Ούλμαν. Ο Μπέργκμαν ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος, αποφάσισε μετά από 30 χρόνια σχεδόν, να γυρίσει μία ταινία με τη συνέχεια της ιστορίας, την "Σαραμπάντα", όπου δείχνει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι χρόνια μετά.
Η υπόθεση του έργου έχει να κάνει με την πορεία της ζωής ενός παντρεμένου ζευγαριού, του Γιόχαν και της Μαριάννας. Έχουν δύο κόρες και ζουν ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας τους καρπούς της απαιτητικής τους δουλειάς -ο Γιόχαν είναι καθηγητής πανεπιστημίου και η Μαριάννα δικηγόρος. Η ζωή τους κυλά πολύ ομαλά, χωρίς έντονους τσακωμούς και ακρότητες. Σταδιακά όμως αυτή η περίεργη ηρεμία συντελεί στη διάβρωση της σχέσης του ζευγαριού και τους οδηγεί στον χωρισμό. Ο Γιόχαν εγκαταλείπει την οικογένειά του και φεύγει στο εξωτερικό με μία άλλη γυναίκα κατά πολύ νεώτερή του. Μετά από χρόνια επιστρέφει και βρίσκει τη Μαριάννα να προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της με άλλον άνδρα. Οι ισορροπίες ανάμεσά τους πλέον έχουν αλλάξει και προσπαθούν να βρουν νέα ταυτότητα στη σχέση τους.
Αυτό το οικείο μεν, ευαίσθητο δε θέμα, παρουσίασε με σαφήνεια αλλά και ευρηματικότητα, ο σκηνοθέτης της παράστασης, Ένκε Φεζολλάρι, ο οποίος πρόσεξε και την παραμικρή λεπτομέρεια στη σκηνική απόδοση του έργου. Δημιούργησε ένα αρτιότατο αισθητικό αποτέλεσμα, δίνοντας όμως την πρέπουσα βαρύτητα στο κείμενο.
Όσον αφορά τη σκηνογραφία, η υπεύθυνη για τα σκηνικά και τα κοστούμια, Αλεξία Θεοδωράκη, μετέφρασε με εξαιρετικό τρόπο πάνω στη σκηνή τον "εγκλωβισμό" των πρωταγωνιστών μέσα στην λιμνάζουσα καθημερινότητά τους. Στην αριστερή μεριά της σκηνής υπήρχε ένα τετράγωνο πλαίσιο μέσα στο οποίο βρισκόταν το γραφείο του Γιόχαν. Δεξιά υπήρχε ένα ισομέγεθες πλαίσιο, που είχε τον ρόλο της κρεβατοκάμαρας. Ανάμεσά τους ένας μαύρος διάδρομος. Τέλεια συμβολική απεικόνιση της τετραγωνισμένης λογικής των ηρώων και της "τακτοποιημένης" ζωής τους. Πολύ όμορφα και απλά, έδωσαν με το σχήμα και το χρώμα τους την εικόνα που χρειαζόταν για το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης. Στο μπροστινό κομμάτι της σκηνής, βρίσκονταν δύο πολυθρόνες που κινούνταν. Ευρηματική η μετακίνησή τους για να καλύψει την ανάγκη της αλλαγής σκηνικού, με μειονέκτημα την ασφάλιση και απασφάλισή τους, σκηνικά και ηχητικά. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, το σκηνικό άλλαξε. Τη θέση των πλαισίων, πήραν δύο τετράγωνα ταμπλό που πάνω τους είχαν φωτογραφίες-εύκολη η ερμηνεία αυτής της συνηθισμένης, μα έξυπνης επιλογής.
Τα κοστούμια κατεδείκνυαν την κοινωνική θέση του ζεύγους, ενώ ταυτόχρονα επέτρεπαν τη γρήγορη κι εύκολη αλλαγή τους από τους ηθοποιούς.
Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, ήταν ήπιοι και "ντελικάτοι", αν και θα μπορούσαν να είναι πιο υποστηρικτικοί, και να βοηθήσουν περισσότερο τις στιγμές που ο πρωταγωνιστής γινόταν αφηγητής.
Η μουσική επένδυση του Σταμάτη Κραουνάκη έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία της ανάλογης ατμόσφαιρας. Κατάφερε με ένα διακριτικό τρόπο, να δημιουργεί το φόντο και της εποχής και των συναισθημάτων, χωρίς να κλέψει την παράσταση από τους πρωταγωνιστές. Εξαίσια.
Ο εξαιρετικός Δάνης Κατρανίδης χειμαρρώδης και δυναμικός, ερμήνευσε καταπληκτικά τον ρόλο του. Κατάφερε να μεταδώσει μια γλυκόπικρη αίσθηση και να ισορροπήσει ανάμεσα στο δάκρυ και το χαμόγελο. Να σημειώσουμε ότι η μετάφραση του έργου ανήκει στον ίδιο. Η πολύ καλή Παναγιώτα Βλαντή, ερμήνευσε υπέροχα τον μάλλον άχαρο ρόλο μιας γυναίκας που δέχεται, υπομένει, περιμένει, ανέχεται και σε κάποιες μόνο στιγμές αντιμάχεται επί ίσοις όροις την δράση του κυρίαρχου αρσενικού.
Πρόκειται για μία παράσταση καθ' όλα προσεγμένη, με ένα πολύ ανθρώπινο θέμα. Θα μπορούσε τρόπον τινά να λειτουργήσει ως "ψυχανάλυση" ενός θεατή με ανάλογο πρόβλημα, προσφέροντάς του ταυτόχρονα αισθητική τέρψη μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία.
0 comments: