για τα απροσδόκητα βρήκε τρόπο ο θεός".
Ο Απόλλων ανταμείβοντας τον ενάρετο βασιλιά Άδμητο τού προσφέρει τη δυνατότητα να ξεφύγει τον θάνατο αν κάποιος άλλος πεθάνει "αντ’ αυτού". Μόνο η σύζυγός του, η Άλκηστη, δέχεται να δώσει τη ζωή της, και η δράση εκκινεί την πεπρωμένη μέρα που ο Θάνατος έρχεται να την παραλάβει. Στο ανάκτορο καταφτάνουν πολίτες για να αποχαιρετήσουν και να πενθήσουν τη βασίλισσά τους ενώπιόν τους η Άλκηστη θα ξεψυχήσει, ο Άδμητος θα της ορκιστεί αιώνια πίστη, θα συγκρουστεί με τον πατέρα του, Φέρη, που αν και γέρος δεν θυσιάστηκε για το παιδί του, ενώ η απροσδόκητη εμφάνιση ενός ξένου, του ημίθεου Ηρακλή, θα αιφνιδιάσει και τελικά θα ανατρέψει την επικήδεια τελετή.
Η μητρική αγάπη, η συζυγική φροντίδα, μαζί με τον πόνο της απώλειας εμπλέκονται σε στιγμές που χάνεται η ισορροπία για την ειλημμένη απόφαση της θυσίας. Η Άλκηστη πέρα από αφοσιωμένη σύζυγος όπως παρουσιάζεται, δεν παύει να είναι και μητέρα που μαζί με το νήμα της ζωής της πρέπει να κόψει και το νήμα που τη συνδέει με τα παιδιά της, όσο και με την υπόλοιπη οικογένειά της. Η γενναία της πράξη, ωστόσο, θα αναγνωριστεί από τους ίδιους τους θεούς και αυτό γίνεται εμφανές με την παρουσία του Απόλλωνα στο έργο. Ο σεβασμός που αποσπά από τους γύρω της, γίνεται γνωστός από τα λόγια του χορού. Ο από μηχανής θεός είναι ικανός να δώσει μια μεταφυσική λύση για την άξια γυναίκα, να ξανακερδίσει τη ζωή της, τη σωτηρία της. Τούτο το στοιχείο της γλυκύτητας, της ανωτερότητας και της αυτοθυσίας ο Ευριπίδης το μεταφέρει σε όλη τη διάρκεια του έργου του, καταφέρνοντας να προσδώσει στην Άλκηστη την όψη μιας μοναδικής ηρωίδας, όσο και μητέρας-συζύγου. Αυτό φαίνεται έντονα από την απέχθειά της στην ιδέα μιας μητριάς που θα μπορούσε να αναλάβει τα παιδιά της.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Άλκηστη του Ευριπίδη, σε απόδοση και σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη.
Η παράσταση προσεγγίζει τον αρχαίο μύθο ως μια επιστημονική υπόθεση εργασίας ("τι θα συνέβαινε αν…") που ανατέμνει την ανθρώπινη συνθήκη: στη σημερινή εποχή, λίγο πριν ή και λίγο μετά από αυτήν, στήνεται μια πινακοθήκη προσώπων που σημαίνουν την περασμένη και τη μελλούμενη πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική "ελίτ" και, με αφετηρία έναν νεκρικό προθάλαμο, μας ξεναγούν στα ενδότερα δώματα του δράματος, τόπους συνάντησης του θανάτου και της ανάστασης, της φιλίας και της προδοσίας, του νόμου και της υπέρβασης, της θυσίας και της αξιοπρέπειας. Κύριο όχημα σε αυτή τη διαδρομή ο ποιητικός λόγος και η αυστηρή του φόρμα στην απόδοση του σκηνοθέτη Νίκου Σακαλίδη, που έγινε ειδικά για τις ανάγκες της παράστασης.
Σκηνικό: Νίκος Σακαλίδης, Μαρία Μυλωνά
Κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου
Μουσική : Πάρις Παρασχόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Ευτυχία Καβαλίκα, Αθηνά Γκούμα
Φωτισμοί: Πολύβιος Σερδάρης
Μακιγιάζ: Ουρανία Γιαρματζή
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Μαρίνα Καζόλη.
Παίζουν: Θωμάς Βελισσάρης, Μελίνα Γαρμπή, Αθηνά Γκούμα, Ευτυχία Καβαλίκα, Τζίμης Κούρτης,
Μαργαρίτα Κούτοβα, Κωνσταντίνα Λιάκου, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος.
Στο Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου, (Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 229249)
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:15.
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά.
0 comments: