(25-9-2017)
Μην έχοντας συνέλθει ακόμα από την πρόσφατη απώλεια, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του για να ανέβει στη σκηνή και να παίξει για πρωτή φορά μόνος.
Μαζί του, αυτή την παράξενη και ταραγμένη νύχτα, στο παρασκήνιο του τσίρκου, βρίσκεται και η Μερόπη, πρώην σύζυγος του Στάμου και άσπονδη φίλη του Μέμου. Μια παράξενη βουή πλησιάζει, το κοινό είναι ταραγμένο και η νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα αφηγείται τους θανάτους της έναν προς ένα, λίγο προτού βγει ο Μέμος στη σκηνή.
"α μ ά ρ α ν τ α", σε κείμενα Παύλου Μάτεσι και Γλυκερίας Μπασδέκη και σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη.
Στα "Αμάραντα" παρακολουθούμε ένα θίασο ζώντων και νεκρών στην έσχατη παράστασή τους: ο Μέμος, ο Στάμος, η Μερόπη, η νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα λίγο πριν τους φάνε τα σκυλιά.
Με υλικά όλα εκείνα τα θεμελιώδη συστατικά που συνθέτουν τα θεατρικά σύμπαντα του Παύλου Μάτεσι και της Γλυκερίας Μπασδέκη, η bijoux de kant επιχειρεί τη δημιουργία του εθνικού μας πορτρέτου: φαιδροί, βαρυπενθούντες, από χρόνια πεθαμένοι και πεινασμένοι φτωχοδιάβολοι, που προσπαθούν να αναπαραστήσουν τα συντρίμμια του εαυτού τους.
Ένας αποτυχημένος μπουλουκτζής, ο Μέμος, μια τρομοκρατημένη γυναίκα, η Μερόπη: άνθρωποι που δεν πονούν καθόλου ή πονούν πολύ, δεν φοβούνται καθόλου ή φοβούνται υπερβολικά, πρόσωπα χωρίς ξεχωριστή ατομικότητα που εκπροσωπούν κοινωνικούς ρόλους και ψυχισμούς αρχετυπικούς. Και δίπλα τους ο νεκρός μπουλουκτζής Στάμος και η πολλάκις νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα: πλάσματα μυθολογικά, σε επικοινωνία με αόρατες δυνάμεις και αγγέλους.
Με τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην Τέχνη να απουσιάζουν, ακριβώς όπως και τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, τα "Αμάραντα" συμβαίνουν στο παρασκήνιο ενός τσίρκου. Όμως ο κόσμος της παράστασης δεν επιθυμεί να είναι λογικός, αλλά υπερ-λογικός, να έρχεται από την προϊστορία και τα παραμύθια και να καταλήγει σε αινιγματικές πράξεις βίας και θανάτου που εχουν χαρακτήρα τελετουργικό. Οι πράξεις αυτές, παρά τη σκληρότητά τους εκπέμπουν μια περίεργη ομορφιά, που τελικά λυτρώνει.
Ο Γιάννης Σκουρλέτης σημειώνει: "Mόνο ως κωμωδία αντέχεται το βαθύ αυτό δράμα τσίρκου που έγραψαν ο Μάτεσις και η Μπασδέκη, και μαζί και χώρια. ΄Ολοι πεινάνε σ’ αυτή την κωμωδία που θα μπορούσε να είναι και θρηνητικός κομμός της αειπαρθένου Ελλάδος. Mια πείνα που πέφτει σαν επιδημία στο στοιχειωμένο αυτό μπουλούκι φέρνοντας γέλια έως δακρύων. Ζωντανοί και νεκροί, θεατρίνοι και θεατές πάντα αμάραντοι και δαφνοστεφείς -πάντα προς την νίκην. Αγάπησα πολύ τον Μέμο,τον Στάμο,την Μερόπη,την νεκρή καλλιτέχνιδα Αντώνα. Κι ακόμη πιο πολύ αυτά τα λυσσασμένα σκυλιά που πεινάνε σα χώρα. -΄Επρεπε να γελάσω μαζί τους για να μην κλάψω μόνος μου".
Στα "Αμάραντα" παρακολουθούμε ένα θίασο ζώντων και νεκρών στην έσχατη παράστασή τους: ο Μέμος, ο Στάμος, η Μερόπη, η νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα λίγο πριν τους φάνε τα σκυλιά.
Με υλικά όλα εκείνα τα θεμελιώδη συστατικά που συνθέτουν τα θεατρικά σύμπαντα του Παύλου Μάτεσι και της Γλυκερίας Μπασδέκη, η bijoux de kant επιχειρεί τη δημιουργία του εθνικού μας πορτρέτου: φαιδροί, βαρυπενθούντες, από χρόνια πεθαμένοι και πεινασμένοι φτωχοδιάβολοι, που προσπαθούν να αναπαραστήσουν τα συντρίμμια του εαυτού τους.
Ένας αποτυχημένος μπουλουκτζής, ο Μέμος, μια τρομοκρατημένη γυναίκα, η Μερόπη: άνθρωποι που δεν πονούν καθόλου ή πονούν πολύ, δεν φοβούνται καθόλου ή φοβούνται υπερβολικά, πρόσωπα χωρίς ξεχωριστή ατομικότητα που εκπροσωπούν κοινωνικούς ρόλους και ψυχισμούς αρχετυπικούς. Και δίπλα τους ο νεκρός μπουλουκτζής Στάμος και η πολλάκις νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα: πλάσματα μυθολογικά, σε επικοινωνία με αόρατες δυνάμεις και αγγέλους.
Με τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην Τέχνη να απουσιάζουν, ακριβώς όπως και τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, τα "Αμάραντα" συμβαίνουν στο παρασκήνιο ενός τσίρκου. Όμως ο κόσμος της παράστασης δεν επιθυμεί να είναι λογικός, αλλά υπερ-λογικός, να έρχεται από την προϊστορία και τα παραμύθια και να καταλήγει σε αινιγματικές πράξεις βίας και θανάτου που εχουν χαρακτήρα τελετουργικό. Οι πράξεις αυτές, παρά τη σκληρότητά τους εκπέμπουν μια περίεργη ομορφιά, που τελικά λυτρώνει.
Ο Γιάννης Σκουρλέτης σημειώνει: "Mόνο ως κωμωδία αντέχεται το βαθύ αυτό δράμα τσίρκου που έγραψαν ο Μάτεσις και η Μπασδέκη, και μαζί και χώρια. ΄Ολοι πεινάνε σ’ αυτή την κωμωδία που θα μπορούσε να είναι και θρηνητικός κομμός της αειπαρθένου Ελλάδος. Mια πείνα που πέφτει σαν επιδημία στο στοιχειωμένο αυτό μπουλούκι φέρνοντας γέλια έως δακρύων. Ζωντανοί και νεκροί, θεατρίνοι και θεατές πάντα αμάραντοι και δαφνοστεφείς -πάντα προς την νίκην. Αγάπησα πολύ τον Μέμο,τον Στάμο,την Μερόπη,την νεκρή καλλιτέχνιδα Αντώνα. Κι ακόμη πιο πολύ αυτά τα λυσσασμένα σκυλιά που πεινάνε σα χώρα. -΄Επρεπε να γελάσω μαζί τους για να μην κλάψω μόνος μου".
Βοηθός σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός σκηνογράφου: Νίκος Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μαρία Σκουλά, Μπέττυ Βακαλίδου, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου.
Θεσσαλονίκη, Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς (Μεταμορφώσεως 7-9, τηλ. 2310 458591)
Πέμπτη 5, Παρασκευή 6, Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017, στις 21:00
Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017, στις 20:00
Εισιτήρια: 15€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό, ανέργων), 10€ (ατέλειες, ΑμεΑ)
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός σκηνογράφου: Νίκος Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μαρία Σκουλά, Μπέττυ Βακαλίδου, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου.
Πέμπτη 5, Παρασκευή 6, Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017, στις 21:00
Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017, στις 20:00
Εισιτήρια: 15€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό, ανέργων), 10€ (ατέλειες, ΑμεΑ)
Αθήνα, Faust (Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος, τηλ. 210 3234095)
Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00, από 11 Οκτωβρίου 2017
Εισιτήρια: 12€ (κανονικό), 10€ (φοιτητικό, ανέργων), 5€ (ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου