Από το Blogger.

ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ -- Η Γυναίκα/Το Ρούχο: ιστορίες για τα ρούχα ως συναίσθημα και μνήμη

Η Γυναίκα / Το Ρούχο", μια performance από την ομάδα θεάτρου "Νοητή Γραμμή"(4-12-2016)

Αν έπρεπε να πετάξεις όλα σου τα ρούχα και να κρατήσεις μόνον ένα, ποιο θα ήταν αυτό;
Τι θα φορούσες για να ξεχωρίσεις;
Τι θα 'βαζες για να περάσεις απαρατήρητη;
Θα μπορούσες να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτη;

Θα ήθελες να μπορούσες να κυκλοφορείς γυμνή στον δρόμο;
Έχασες ποτέ το ένα γάντι, το ένα σκουλαρίκι, τη μία κάλτσα;
Όταν είναι να πετάξεις ένα ρούχο, μην πονάς για τον αποχωρισμό, απλά ευχαρίστησέ το για τη χαρά που σου πρόσφερε και γιόρτασε την νέα του ζωή.
Ποτέ μα ποτέ, μη δένεις τα καλσόν! Ποτέ, μα ποτέ, μην κάνεις τις κάλτσες σου κουβαράκια. Ήρθε η ώρα κι αυτές να ξεκουραστούν... Όλη τη μέρα ήταν στους δρόμους.
Να τις φυλάξεις όλες τις φωτογραφίες σου που δεν σου αρέσεις. Σε είκοσι χρόνια θα τις βλέπεις και θα λες, "τι όμορφη που ήμουν τότε!".

"Η Γυναίκα / Το Ρούχο", μια performance από την ομάδα θεάτρου "Νοητή Γραμμή", σε σύλληψη και σκηνοθεσία Όλγας Ποζέλη.

Η Όλγα Ποζέλη σημειώνει: "Οι ιστορίες που διηγούμαστε στην παράσταση αφορούν τα ρούχα ως οικειότητα, ως συναίσθημα και ως μνήμη. Τα ρούχα ως εργαλεία για μεταμόρφωση. Ως ένδειξη θριάμβου. Ως σημάδι συγγένειας και επαφής. Είναι σαν να μιλούν 328 γυναίκες… Γιατί το υλικό μας ήταν πλούσιο και ετερογενές: μοιράσαμε ερωτηματολόγια, πήραμε συνεντεύξεις, διαβάσαμε μελέτες και ποιήματα, κρυφακούσαμε συνομιλίες, αναζητήσαμε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφυλλίσαμε περιοδικά, ακούσαμε τραγούδια, ξετρυπώσαμε παλιές φωτογραφίες και… και… και…
Η σχέση ειδικά των γυναικών με το ντύσιμο είναι μια σχέση εξαιρετικά λεπτή, πολυσήμαντη και συχνά αποκαλυπτική - μια σχέση με πολλές πτυχές: άλλοτε φανερές και ερμηνεύσιμες, άλλοτε σκοτεινές και δυσερμήνευτες. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι οι ενδυματολογικές μας επιλογές μας καθορίζουν. Μας προσδίδουν ή μη κύρος, αντικατοπτρίζουν την ιδεολογία μας, προσδιορίζουν τον επαγγελματικό χώρο στον οποίο ανήκουμε, εκφράζουν τη σεξουαλικότητά μας, απηχούν την ηθική μας, μας εντάσσουν σε ομάδες ή μας διαφοροποιούν... Τα κάνουμε εργαλείο, πανοπλία, μάσκα μας. Στην παράστασή μας κάποια στιγμή, αφήσαμε τα ρούχα στην άκρη και αφουγκραστήκαμε. Γιατί τα ρούχα λένε ιστορίες".

Σύνθεση κειμένων: Όλγα Ποζέλη & η Ομάδα
Σκηνικά: Κωστής Δάβαρης
Κοστούμια: Κωστής Δάβαρης & η Ομάδα
Μουσική επιμέλεια-κίνηση: Όλγα Ποζέλη
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίνα Παπανικολάου, Αλεξάνδρα Ασσαντουριάν, Τερέζα Βονάτσου
Βοηθοί σκηνογράφου: Ελευθερία Αραούζου, Μυρτώ Κοκκίνου
Βοηθός παραγωγής: Χριστίνα Καλπογιαννάκη

Παίζουν: Βάσια Λακουμέντα, Σοφία Λιάκου, Όλγα Ποζέλη.

Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα, τηλ. 210 6460748)
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15, έως 12 Φεβρουαρίου 2017
Εισιτήρια: 10€ (γενική είσοδος), 5€ (ανέργων, ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)




0 comments:

Δημοσίευση σχολίου