ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ -- 'Ορφανά': ανάμεσα στη λογική και την παράνοια

(19-4-2018)

Ένα σπίτι. Μια οικογένεια. Ένα ζευγάρι: ένας άνδρας και μία γυναίκα. Ο αδερφός της.

Τρεις άνθρωποι που μέχρι το τέλος του έργου θα ανακαλύψουν τι σημαίνει όριο και πώς ξεπερνιέται, πώς η γραμμή για το τι είναι μια δικαιολογημένη πράξη χαράζεται στην άμμο και σταδιακά σβήνει για να ξαναχαραχθεί όλο και πιο μακριά, πιο βαθιά, ώσπου δεν υπάρχει πλέον κανένα όριο ανάμεσα στη λογική και την παράνοια, τη μισαλλοδοξία και το έγκλημα. 

(από το κείμενο της Βίκυς Αγγελάκη, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Θεατρολογίας, στο Πανεπιστήμιο του Reading, του Ηνωμένου Βασίλειου- που γράφτηκε ειδικά για το πρόγραμμα της παράστασης του του ΚΘΒΕ)

"Ορφανά" του Ντέννις Κέλλυ, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει: "Ποια ορφάνια τελικά μας στοιχειώνει περισσότερο; Ποια ορφάνια είναι περισσότερο απειλητική για τη ζωή μας; Αυτή της απώλειας από τον θάνατο και εκείνη της εγκατάλειψης από την ίδια την οικογένεια ή της παραπλάνησης ενός κοινωνικού συστήματος που υπόσχεται και μετά εγκαταλείπει; Το έργο διερευνά την ατομική ευθύνη και την κοινωνική συνείδηση του καθενός μας, όταν βάλλεται άμεσα ή έμμεσα η οικογένειά μας και τα κεκτημένα της στις ολοένα και περισσότερο πτωχευμένες ηθικά κοινωνίες μας.

Τα πρόσωπα του έργου, οικεία και απόμακρα ταυτόχρονα, παλεύουν να στεριώσουν την οικογένειά τους, όταν γύρω τους όλα κλυδωνίζονται. Μια παραβατική πράξη εισβάλλει στο σπίτι τους, στην οικογένειά τους για να αποκαλύψει τα σαθρά θεμέλιά της. Μέσα σε ένα βράδυ που το ζευγάρι γιορτάζει τον ερχομό του δεύτερου παιδιού -σε μια αυστηρή ενότητα χώρου και χρόνου- το σπίτι διαλύεται και μαζί με αυτό υπεσχημένα και ιδεολογίες. Το καθένα από τα πρόσωπα θα προβάλλει τα δικά του επιχειρήματα μέσα από ρητορικά σχήματα και ιδεολογήματα και την άλλη στιγμή θα αναγκαστεί να τα αναθεωρήσει, να τα ανατρέψει και, απογυμνωμένο, να οδηγηθεί στο απόλυτο κενό.

Πόσο λεπτή μπορεί να είναι η γραμμή που μας χωρίζει από την κάθε παραβατική συμπεριφορά, προκειμένου να προστατεύσουμε τα δικά μας παιδιά; Και τι άλλο εκτός από το κενό μπορεί να εδραιωθεί, όταν και όποτε η ηθική παραβιάζεται, προκειμένου να προστατεύσει τα κεκτημένα μιας οικογένειας; Τι είδους αντίσταση να προβάλλουν και ποιες επιλογές έχουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους; Στο τέλος όλοι και όλα έχουν αλλάξει και μαζί με αυτούς και εμείς ενδεχομένως, ως θεατές. Ερωτήματα που αποδέχονται αντιφατικές απαντήσεις και ηθικά διλήμματα που θα μείνουν μετέωρα.
Και μετά τι, πως συνεχίζουμε;

Στο ζοφερό κλίμα του έργου αντιπαρατίθεται η δύναμη του Θεάτρου, με την ελπίδα και το φως να έρχονται μέσα από αυτή καθαυτή τη σκηνική πράξη. Μια πορεία αυτογνωσίας των ηρώων του, της δικής τους και της δικής μας, ως θεατές, με απότοκο την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια για τον "άλλον", τον ξένο, που "γυρίζει σπίτι του, στη γυναίκα του και στα παιδιά του", στη δική του οικογένεια.

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνικά-κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζαχαρούλα Οικονόμου
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Δανάη Πανά
Β’ βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης
Βοηθοί φωτιστή: Μαρία Όσσα, Ελένη Τζημίκα, Γεωργία Τσελεπή
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Βαλεντίνη Καλπίνη

Παίζουν: Χρήστος Διαμαντούδης, Ελένη Θυμιοπούλου, Χρίστος Στυλιανού.

Μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Φουαγιέ Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2315 200200)
Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00
Εισιτήρια: 13€ (κανονικό), 10€ (κάθε Παρασκευή), 8€ (φοιτητικό), 5€ (κάθε Τετάρτη, Πέμπτη)