(4-1-2018)
Ένα έργο από το Α ως το Ω καταθέτει την ασίγαστη λατρεία του δημιουργού για τη γυναίκα αλλά και τη μελαγχολία μπροστά στη φευγαλέα ομορφιά μιας ύπαρξης, που σύμφωνα με τον Γιώργο Βέλτσο, ορίζει και καθορίζει όλους τους κραδασμούς της φύσης.
Ποιός να αναγνώσει τα ανήσυχα αυτά πορτραίτα και από ποια σκοπιά, του άντρα, της γυναίκας, του φύλλου ως το άλλο;
Με άλλο τρόπο κι από άλλο δρόμο η σκοτεινή κυρία των Σαιξπηρικών Σονέτων γίνεται οι σκοτεινές μορφές μιας αλυσίδας κακών κι ανάποδων θηλυκών που ταλανίζουν τον άτυχο ποιητή.
Άρα ποιός θα τις απαγγείλει;
Ο άντρας, η γυναίκα, ή ο άλλος;
Στην όποια αναμέτρηση, ο Γιώργος Βέλτσος καιροφυλακτεί ως άνδρας, ως γυναίκα, ως άλλος.
Ποιός να αναγνώσει τα ανήσυχα αυτά πορτραίτα και από ποια σκοπιά, του άντρα, της γυναίκας, του φύλλου ως το άλλο;
Με άλλο τρόπο κι από άλλο δρόμο η σκοτεινή κυρία των Σαιξπηρικών Σονέτων γίνεται οι σκοτεινές μορφές μιας αλυσίδας κακών κι ανάποδων θηλυκών που ταλανίζουν τον άτυχο ποιητή.
Άρα ποιός θα τις απαγγείλει;
Ο άντρας, η γυναίκα, ή ο άλλος;
Στην όποια αναμέτρηση, ο Γιώργος Βέλτσος καιροφυλακτεί ως άνδρας, ως γυναίκα, ως άλλος.
Το αίμα έτρεξε στο πάνω χείλος της και γέμισε κραγιόν τα χείλη της.
Πήρε να ανηφορίζει απ’την αριστερή σκισμένη άκρη των χειλιών της βάφοντας την παριά και τρύπησε το αριστερό μηνίγγι της.
Δεν είχε δόντια,
μόνο μια αδιόρατη λάμψη από σκιά λευκού δοντιού στο κάτω χείλος.
Ίσως το τραγικό φλας του σκηνοθέτη.
Τα μάτια της γυάλιζαν. Οι βολβοί.
Το φρύδι της διπλό,
ένα αιμάτινο και λίγο το δικό της.
Στο χέρι της ένα γυαλιστερό μεταλλικό κραγιόν.
Το συγκρατούσε ματωμένο ένα χαρτομάντιλο.
Ζωγράφιζε το άλλο της μηνίγγι.
‘Η το πυροβολούσε.
Το μέτωπο της τίμιο.
Ούτε σχισμές, ούτε ραγάδες, ούτε έγνοιες.
Περήφανο, οδοιπορεί στο θάνατο.
Ένα αυτί.
Το αριστερό.
Μικρό.
Σημάδι πρόωρου χαμού.
Και τα μαλλιά απλά και καστανά.
Δεμένα σ’έναν κότσο που δεν φαίνεται. Ανήσυχο.
Την είχα δει ξανθιά,
κοκκινομάλλα,
βαμμένο το κεφάλι της μ’όλα τα χρώματα της Ίριδας.
Αλλά αυτό που τρώει το μυαλό μου, είναι το γκριζογάλανο μπουρνούζι της μ’ένα φυτίλι άσπρο στο λαιμό.
Ζητώ συγνώμη ταπεινά, δεν ήτανε μπουρνούζι, ήταν ζακέτα.
Σημείωμα Ρούλας Πατεράκη
Σκηνικό-κοστούμια: Σπύρος Γκέκας
Μουσική-φωνή: Ναλύσσα Γκρήν
Video: Μιχάλης Πογοσιάν
Βοηθοί σκηνοθέτη: Τασία Σοφιανίδου, Δανάη Παπουτσή
Χειρισμός ήχου: Μάνος Παπαδούλης
Παίζουν: Σπύρος Βάρελης, Μαρίνα Θετεκούς, Νίκος Καρυώτης, Ευανθία Κουρμούλη, Νίκος Μαυράκης, Ιρένα Οικονόμου, Δανάη Παπουτσή, Δημήτρης Πολάκης, Μυρτώ Ρήγου, Τασία Σοφιανίδου, Δώρα Στυλιανέση, Εύρη Σωφρονιάδου, Κωνσταντίνα Τσούκαλη, Δήμητρα Χρηστογιαννοπούλου.
Χορεύει η Ρεγγίνα Λαγαρού.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30, από 8 έως 31 Ιανουαρίου 2018
Εισιτήρια: 15€, 10€ (μειωμένο), 5€ (ανέργων, ΑμεΑ)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου