ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ -- 'Προς Ελευσίνα': ανάληψη στο φως και στη γνώση

(9-11-2017)

Μια οικογένεια ξεκινά το μυητικό της ταξίδι, αναλαμβάνοντας να επιστρέψει τη νεκρή Μητέρα στην Πατρίδα της.
Γραφή εικονοπλαστική, αντλεί τα σύμβολά της από την τελετουργία των Ελευσίνιων Μυστηρίων, από τον κόσμο της παγκόσμιας μυθολογίας, από τα παραδοσιακά ήθη κι έθιμα και ζωγραφίζει έναν κόσμο όπου ποίηση και όνειρο μπλέκονται μέσα στην πραγματικότητα.

Στο έργο του Παύλου Μάτεσι, "Προς Ελευσίνα", η κάθοδος στον Άδη είναι η ανάληψη στο φως και στη γνώση. Οι χαρακτήρες του έργου "πορεύονται με αντοχή κι ανάγκη προς Ελευσίνα", αφήνονται στα μυστήρια του θανάτου, ώσπου κερδίζουν αυτό το θαύμα που λέγεται Ζωή. 

"Προς Ελευσίνα" του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη.

Η σκηνοθέτις, Ηλέκτρα Ελληνικιώτη αναφέρει: "Η οικογένεια του "Προς Ελευσίνα" ταξιδεύει. Ζώντες και τεθνεώτες επιστρέφουν στο σπίτι της Μητέρας, έπειτα από χρόνια παραμονή στην πατρίδα. Στην πορεία του ταξιδιού τους θα διανυκτερεύσουν στην καρδιά της ελληνικής ιστορίας και θα κάνουν στάση στον πυρήνα του ελληνικού θεάτρου. Είναι άνθρωποι καθημερινοί και σύμβολα αρχέτυπα. Είναι ήρωες με πάθη και αγωνίες και ηθοποιοί με κλισέ και αδυναμίες. Φοβούνται τον θάνατο και μυούνται στο μυστήριο της ζωής με αυτόν για μόνο συμπαραστάτη. Θα δουν και θα γεννήσουν θαύματα. Θα πεινάσουν και θα νυστάξουν.
Παίζουν με ό,τι υλικά τους δόθηκαν στη μεγάλη παράσταση της ζωής για να κλέψουν, στην εκπνοή του χρόνου, το χειροκρότημα από τον μεγάλο πρωταγωνιστή: το επέκεινα. Κάπου στο βάθος, είναι όλοι ερωτευμένοι, λουσμένοι από τα φουτουριστικά φώτα της επί γης αθανασίας. Αιώνιοι αρραβωνιασμένοι με τη ζωή, απάτριδες, που ταξιδεύουν μες στον χρόνο και βρίσκουν πάντα τη θέση που τους πρέπει. Εσύ τι λες; ρωτάνε Είμαι εγώ του κόσμου τούτου; και προτού προλάβεις να τους απαντήσεις, έχουν ήδη κρυφτεί μέσα σε έναν καινούριο ρόλο, καθ' οδόν για το σπίτι, κουρασμένοι από την εκδρομή στην πατρίδα".

Η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε το 1995 στο BITEF (Διεθνές Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Θεάτρου, Βελιγράδι) και στο Θέατρο Ατελιέ-212, Βελιγράδι, σε σκηνοθεσία Μπρανισλάβ Λέτσιτς. Στην Ελλάδα, ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1995, ωστόσο λίγες ημέρες μετά την πρεμιέρα του, αποκηρύχθηκε από τον συγγραφέα. Τελευταία φορά, παρουσιάστηκε το 1997 στο Ανοιχτό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη.

Με την παράσταση αυτή, η Μαρία Καβογιάννη επιστρέφει 31 χρόνια μετά την αποφοίτησή της, στο Θέατρο Τέχνης.

Δραματουργία: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σκηνογραφία: Όλγα Μπρούμα
Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
Φωτισμοί: Χριστίνα Μουμούρη
Φωτογραφίες: Γιώργος Βαλσαμής
Βίντεο: Βασίλης Κεκάτος
Βοηθός σκηνοθέτης: Ισαβέλλα Μαργάρα
Βοηθός σκηνογράφου: Σίλια Κόη
Παραγωγή: Lead-in

Παίζουν: Μαρία Καβογιάννη, Γιάννης Κοκιασμένος, Δημήτρης Δρόσος, Μαρία Μαμούρη, Αθανάσιος Μυλωνόπουλος.

Στην παράσταση συμμετέχουν σπουδαστές της Δραματική Σχολής του Θεάτρου Τέχνης.

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Φρυνίχου 14, Πλάκα, Αθήνα, τηλ. 210 3222464)
Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21:15, από 20 Νοεμβρίου 2017 έως 31 Ιανουαρίου 2018
Εισιτήρια: 15€ (κανονικό), 10€ (φοιτητικό), 8€ (ανέργων)