(10-5-2017)
—Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το Stand up;
Στην αρχή ως χόμπι. Ήταν ίσως η ανάγκη μιας δραστηριότητας με στοιχεία δημιουργίας. Στη συνέχεια, σταδιακά άρχισε να με κερδίζει τόσο η διαδικασία, το γράψιμο, η προσωπική οργάνωση και δουλειά ώστε να περνάει κάτι από το χαρτί στη σκηνή κι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό επαγγελματικά. Είναι σαν να βρήκα τρόπο να εκφράζω τη "φωνή" μου.
—Ήταν ρίσκο πάντως να ασχοληθείς επαγγελματικά με το συγκεκριμένο είδος, δεδομένου ότι το έκανες σε μια εποχή που ακόμη δεν είχε καθιερωθεί στην Ελλάδα και ήσουν από τους πρώτους που ακολούθησαν αυτό το δρόμο...
Ήμουν σε αυτήν την πρώτη φάση, αλλά δεν ήμουν από τους πρώτους που το ξεκίνησαν. Άλλωστε ήμουν για δυο χρόνια στο πρώτο Comedy Club που υπήρχε τότε, το "104" της Λουκίας Ρικάκη. Ήταν ρίσκο, αλλά ήδη είχα δουλέψει αρκετά ώστε να αισθάνομαι μια ασφάλεια, να ξέρω ότι υπάρχουν ευκαιρίες γύρω μου για να μπορέσω να ζήσω απ’ αυτό. Φυσικά η σκέψη να αποτύχω ήταν συνεχώς στο μυαλό μου αλλά το ήθελα πολύ περισσότερο από όσο φοβόμουν ότι κάτι μπορεί να μην πάει καλά.
—Για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα να ασχολούνται με το stand up, είναι πιο εύκολη η κατάσταση μιας που βρίσκουν ένα έτοιμο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ενταχθούν, σωστά;
Σε σχέση με παλιότερα, η σημερινή κατάσταση είναι καλύτερη για τους ανθρώπους που μπαίνουν τώρα στον χώρο, γιατί βρίσκουν ένα εγκεκριμένο είδος τέχνης από τις αίθουσες, από τα μαγαζιά, από το κοινό. Όμως και οι ίδιοι είναι πολύ καλά "διαβασμένοι". Έχουν δει πολλές παραστάσεις πέραν από τις ελληνικές και υπάρχει πολύ καλό επίπεδο γνώσης τόσο θεωρητικό όσο και ως προς τις τεχνικές. Σαφώς λοιπόν οι νέοι κωμικοί φέρνουν ανανέωση και ιδέες που προχωράνε το είδος. Όταν ξεκινούσα εγώ οι αναφορές ενός νέου κωμικού στο stand up ήταν μόνο οι ελληνικές —το Internet δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είναι σήμερα— και όλο το είδος ήταν λίγο πιο ακατέργαστο. Σταδιακά άρχισε να αλλάζει όλο αυτό και οι νέοι κωμικοί ήταν μέρος της ανανέωσης και της εξέλιξης.
—Και τι άλλαξες προκειμένου να συμπορευθείς με το νέο ρεύμα;
Περισσότερες ώρες δουλειάς, διαφορετικοί τρόποι παραγωγής του υλικού και εύρεσης της ιδέας, διαφορετική προσέγγιση, παύσεις για να καθαρίσει το μυαλό μου, πολλές δοκιμές και τόλμη. Να μη φοβάσαι να κάνεις κάτι που δε θα πετύχει ακριβώς όπως θα 'θελες, γιατί μόνο έτσι θα δεις τι δεν δουλεύει. Αυτοί είναι κάποιοι τρόποι που έχω εφαρμόσει σε μένα και από κει και πέρα η εξέλιξη είναι διαρκής. Πάντα αλλάζεις πράγματα, πάντα διαφοροποιείς.
—Τι σου αρέσει στο Stand up;
Η ελευθερία. Δεν εξαρτάσαι από κάποιον σκηνοθέτη, παραγωγό, κάποιον μεσάζοντα που θα σου επιβάλλει τη γνώμη του επειδή είσαι καινούργιος. Αυτό είναι καταπληκτικό. Γι’ αυτό βλέπεις στο Stand up να εξελίσσονται γρήγορα σαν μονάδες οι καλλιτέχνες, γιατί δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσα σε αυτούς και το κοινό. Παρεμβάλλεται μόνο η δουλειά σου, η οποία αξιολογείται από το κοινό. Ευτυχώς, στην κωμωδία, το ακούς το αποτέλεσμα. Στο Stand up έχεις εσύ την πλήρη ευθύνη. Και μάλιστα σε αυτή την ιδιαιτερότητα οφείλεται η πολύ καλή επικοινωνία που έχουν οι κωμικοί μεταξύ τους. Γιατί είναι τόσο μοναχική δουλειά, που μόνο κάποιος που κάνει την ίδια αυτή μοναχική δουλειά μπορεί να σε καταλάβει ακριβώς.
—Οι κωμικοί δεν είναι όμως το πιο δύσκολο κοινό για να τους κάνεις να γελάσουν;
Όχι απαραίτητα. Απλά ο κωμικός βλέποντας τη δουλειά ενός άλλου κωμικού παρατηρεί τη δομή, την οργάνωση, τις τεχνικές του. Είναι μια επαγγελματική ματιά. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν κάνεις κωμωδία για να γελάσουν οι συνάδελφοί σου. Από εκείνους θέλεις την εκτίμηση, την επαγγελματική τους γνώμη, την επισήμανση, τη διόρθωση.
—Γιατί το stand up έχει διαδοθεί περισσότερο σε σύγκριση με παλιότερες εποχές;
Πρώτα απ’ όλα, είναι νομοτελειακό. Όσο αυξάνονται οι παραστάσεις και οι κωμικοί, τόσο αυξάνονται και οι θεατές που το βλέπουν. Κι επειδή το Stand up διαδίδεται διά βοής, αυτό, συν τω χρόνω, προκύπτει. Επίσης, έχει έντονη παρουσία στο youtube αλλά και τηλεοπτική παρουσία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί δεν χρειάζεται να περιγράψεις στον πιθανό σου θεατή τι θα δει. Βλέπει ένα δείγμα προηγούμενης δουλειάς και έρχεται.
—Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει κωμικός;
Θα σου απαντήσω με μία φράση που δε θυμάμαι ποιος την έχει πει, αλλά για μένα είναι ακριβώς η απάντηση σε αυτό που με ρωτάς: "Ένας αστείος άνθρωπος, λέει αστεία πράγματα. Ο κωμικός, οφείλει να λέει τα πράγματα αστεία". Η ομορφιά στην κωμωδία είναι όταν σου αποκαλύπτεται κάτι που είτε το είχες δει και δεν το είχες προσέξει, είτε κάτι που δεν το είχες σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να υπάρχει η "έκπληξη". Η παρουσίαση μιας κατάστασης με έναν πολύ διαφορετικό, αιρετικό τρόπο.
—Γιατί είναι λιγότερες οι γυναίκες στο Stand Up;
Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Παγκοσμίως οι γυναίκες κωμικοί είναι αναλογικά με τους άντρες λιγότερες. Μάλλον πρέπει να το προσεγγίσουμε κοινωνιολογικά, σε σχέση με ανούσια ή λανθασμένα πρότυπα που επιβάλλονται σε σχέση με την εικόνα και τον ρόλο της γυναίκας. Το καλό είναι ότι σταδιακά ξεπερνιούνται όμως.
—Ποια είναι η θεματολογία των κειμένων σου;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη. Το αγαπημένο θέμα κάθε κωμικού, είναι ο εαυτός του, δηλαδή τα πράγματα που τον απασχολούν —και που συνήθως απασχολούν κι άλλους—, ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα. Συνολικά αυτά που συμβαίνουν τριγύρω και μέσα μας. Ακόμη και αλήθειες που είναι δύσκολες να διαχειριστείς.
—Ποια θέματα αποφεύγεις;
Δεν αποφεύγω κανένα. Ασχολούμαι με ό,τι μπορεί να γίνει αστείο. Με ενδιαφέρει μόνο ο τρόπος που θέτω ένα θέμα να μην είναι προσβλητικός, να μην καταφέρεται ενάντια σε μια κοινωνική ομάδα. Μπορώ να σατιρίσω ένα θέμα, αλλά με τρόπο που να μην προσβάλλω την επιλογή του άλλου. Εκτός αν κάνει κάτι με το οποίο βλάπτει το κοινωνικό σύνολο. Τότε δε με νοιάζει. Το επισημαίνω.
—Και πράγματι, το έχεις καταφέρει αυτό. Διατυπώνεις με λεπτότητα τα σχόλιά σου, οπότε ο άλλος όχι μόνο δεν προσβάλλεται, αλλά γελάει με τα ελαττώματά του.
Σε ευχαριστώ πολύ. Νομίζω ότι το πρέπον είναι αυτό. Ένα θέμα ιδιαίτερο ας πούμε, είναι το θέμα της θρησκείας. Αυτό είναι ένα προσωπικό ζήτημα που έχει μεγάλη σημασία το πώς θα το προσεγγίσεις, πώς θα επισημάνεις τα κακώς κείμενα κάθε θρησκείας ή τα παράξενα, τα αστεία ή τα ανεδαφικά κομμάτια. Αλλά σίγουρα δεν μπορείς να ξεκινήσεις το κείμενο λέγοντας ότι «όσοι πιστεύετε είστε εκτός τόπου και χρόνου». Θέλει έναν χειρισμό τέτοιον, ώστε ο άλλος να σε ακολουθήσει σε αυτό που θα του πεις, συμφωνώντας ή διαφωνώντας. Να προβληματιστεί μετά αλλά χωρίς να νιώσει προσβεβλημένος γιατί αλλιώς μπαίνει σε θέση άμυνας. Αυτό είναι για μένα το όριο.
—Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς για να γράψεις ένα κείμενο;
Δεν είναι μία συγκεκριμένη. Συνήθως έχω άπειρες σημειώσεις. Διαλέγω κάποια απ’ αυτές και χτίζω πάνω της χωρίς να γράψω τίποτα, απλά μιλάω, μιλάω, μιλάω… Είτε ηχογραφώ ή στο τέλος καταγράφω ό,τι θυμάμαι, γιατί συνήθως αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Μετά από λίγες μέρες το ξανακοιτάω, το διορθώνω, κάνω την ίδια διαδικασία, μιλάω, μιλάω, μιλάω και μετά δοκιμάζω στην παράσταση ένα μικρό κομμάτι. Γιατί ουσιαστικά εκεί βλέπεις αν λειτουργεί κάτι ή όχι. Είναι λίγο σαν την προπόνηση στο ποδόσφαιρο. Δηλαδή η ομάδα μπορεί να δουλέψει το σύστημα στην προπόνηση, αλλά είναι μεταξύ τους. Όταν μπαίνει και ο παράγων κοινό, εκεί είναι οι πραγματικές συνθήκες.
—Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει κωμικός;
Θα σου απαντήσω με μία φράση που δε θυμάμαι ποιος την έχει πει, αλλά για μένα είναι ακριβώς η απάντηση σε αυτό που με ρωτάς: "Ένας αστείος άνθρωπος, λέει αστεία πράγματα. Ο κωμικός, οφείλει να λέει τα πράγματα αστεία". Η ομορφιά στην κωμωδία είναι όταν σου αποκαλύπτεται κάτι που είτε το είχες δει και δεν το είχες προσέξει, είτε κάτι που δεν το είχες σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να υπάρχει η "έκπληξη". Η παρουσίαση μιας κατάστασης με έναν πολύ διαφορετικό, αιρετικό τρόπο.
—Γιατί είναι λιγότερες οι γυναίκες στο Stand Up;
Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Παγκοσμίως οι γυναίκες κωμικοί είναι αναλογικά με τους άντρες λιγότερες. Μάλλον πρέπει να το προσεγγίσουμε κοινωνιολογικά, σε σχέση με ανούσια ή λανθασμένα πρότυπα που επιβάλλονται σε σχέση με την εικόνα και τον ρόλο της γυναίκας. Το καλό είναι ότι σταδιακά ξεπερνιούνται όμως.
—Ποια είναι η θεματολογία των κειμένων σου;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη. Το αγαπημένο θέμα κάθε κωμικού, είναι ο εαυτός του, δηλαδή τα πράγματα που τον απασχολούν —και που συνήθως απασχολούν κι άλλους—, ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα. Συνολικά αυτά που συμβαίνουν τριγύρω και μέσα μας. Ακόμη και αλήθειες που είναι δύσκολες να διαχειριστείς.
—Ποια θέματα αποφεύγεις;
Δεν αποφεύγω κανένα. Ασχολούμαι με ό,τι μπορεί να γίνει αστείο. Με ενδιαφέρει μόνο ο τρόπος που θέτω ένα θέμα να μην είναι προσβλητικός, να μην καταφέρεται ενάντια σε μια κοινωνική ομάδα. Μπορώ να σατιρίσω ένα θέμα, αλλά με τρόπο που να μην προσβάλλω την επιλογή του άλλου. Εκτός αν κάνει κάτι με το οποίο βλάπτει το κοινωνικό σύνολο. Τότε δε με νοιάζει. Το επισημαίνω.
—Και πράγματι, το έχεις καταφέρει αυτό. Διατυπώνεις με λεπτότητα τα σχόλιά σου, οπότε ο άλλος όχι μόνο δεν προσβάλλεται, αλλά γελάει με τα ελαττώματά του.
—Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς για να γράψεις ένα κείμενο;
Δεν είναι μία συγκεκριμένη. Συνήθως έχω άπειρες σημειώσεις. Διαλέγω κάποια απ’ αυτές και χτίζω πάνω της χωρίς να γράψω τίποτα, απλά μιλάω, μιλάω, μιλάω… Είτε ηχογραφώ ή στο τέλος καταγράφω ό,τι θυμάμαι, γιατί συνήθως αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Μετά από λίγες μέρες το ξανακοιτάω, το διορθώνω, κάνω την ίδια διαδικασία, μιλάω, μιλάω, μιλάω και μετά δοκιμάζω στην παράσταση ένα μικρό κομμάτι. Γιατί ουσιαστικά εκεί βλέπεις αν λειτουργεί κάτι ή όχι. Είναι λίγο σαν την προπόνηση στο ποδόσφαιρο. Δηλαδή η ομάδα μπορεί να δουλέψει το σύστημα στην προπόνηση, αλλά είναι μεταξύ τους. Όταν μπαίνει και ο παράγων κοινό, εκεί είναι οι πραγματικές συνθήκες.
—Θυμάσαι κάποιο αστείο περιστατικό από παράστασή σου;
Περίεργα γέλια. Επίσης θυμάμαι μια κοπέλα στα Χανιά που γελούσε λες και πάθαινε αναρρόφηση. Μια άλλη φορά, στη Θεσσαλονίκη, ήρθε μια παρέα, δυο κοπέλες κι ένας άνδρας και με ρώτησε η μια κοπέλα: "Γενικά στη ζωή σου λες αστεία;", ε και λέω "όχι, στην προσωπική μου ζωή δε δουλεύω, αλλά γενικώς λέω αστεία σε προσωπικές στιγμές". Μου λέει "πόσο προσωπικές;", "ε εντάξει" της είπα, και μου απαντάει "Και σε πολύ πολύ προσωπικές στιγμές;"
—Πώς νιώθεις όταν ένα αστείο που το θεωρούσες πολύ καλό, στην πράξη δεν λειτουργεί;
Δεν έχω συναισθήματα απέναντί του (γέλια). Το θεωρώ ένα προβληματικό κείμενο που πρέπει να το διορθώσω. Το κείμενο που δεν λειτουργεί δεν είναι σαν μια χαλασμένη συσκευή που δεν μπορείς πια να κάνεις κάτι. Μπορείς να κάνεις πολλά. Και αυτή είναι η ομορφιά του Stand up. Πρέπει να εξετάσεις αρκετά πράγματα για να δουλέψει. Μπορεί να μη λειτουργεί το premise, η βάση δηλαδή που θέτεις για να έρθει το αστείο μετά. Μπορεί να έχει πρόβλημα η τελική ατάκα, το "punchline". Πολλά πράγματα μπορείς να αλλάξεις. Πολλές φορές ακόμη και μία παραπάνω λέξη μπορεί να είναι αυτή που θα σου χαλάσει το γέλιο. Τη βγάζεις και δουλεύει.
—Η σχέση σου με το Ίντερνετ;
Πολύ καλή.
—Η σχέση σου με το χρήμα;
Πολύ τυπική.
—Πώς κρίνεις την πολιτική σκηνή της Ελλάδας;
Απελπισία. Ανερμάτιστη πολιτικά, χωρίς όραμα. Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν περάσει εξίσου δύσκολα οι πολίτες μπορούν να προγραμματίσουν μια δουλειά, ένα ταξίδι, μια βόλτα, εδώ δεν μπορείς να το κάνεις. Αυτό είναι που με διαλύει. Ότι δεν μπορώ να προγραμματίσω την επόμενη εβδομάδα γιατί οτιδήποτε, μα οτιδήποτε, μπορεί να πάει στραβά. Είναι πολύ σύνθετο αυτό το θέμα, δεν είναι τόσο απλό.
—Οι πέντε πιο αγαπημένοι σου ξένοι κωμικοί;
Δε θα σου πω από το Stand up μόνο. Ο πιο αγαπημένος μου δημιουργός κωμωδίας για παράδειγμα είναι ο Woody Allen γιατί χειρίζεται πάρα πολύ καλά και το δράμα και την κωμωδία. Είναι πολυσχιδής. Γράφει, παίζει, σκηνοθετεί. Μετά είναι οι Monty Python. Λέγονται οι "Beatles" της κωμωδίας, όχι τυχαία. Επίσης ο Jerry Seinfeld, Louis C.K και στην 5η θέση θα έβαζα, όχι κάποιον συγκεκριμένο αλλά τους κωμικούς που έχω δει κατά καιρούς και δεν είναι κάποιος από αυτούς "όνομα" αλλά είναι καλλιτέχνες με πολλές ώρες παραστάσεων σε διαφορετικές χώρες και συνθήκες που πραγματικά βλέποντάς τους βελτιώνεις τη δική σου κωμωδία.
—Τι αντιπαθείς και τι λατρεύεις στους ανθρώπους;
Λατρεύω τα πράγματα που μας ενώνουν γιατί συνήθως επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μας χωρίζουν. Δεν μου αρέσει όταν καταργούνται οι κοινωνικοί κανόνες για προσωπικό όφελος. Η απουσία σεβασμού. Κι αυτό είναι από τον τύπο που καπνίζει δίπλα στο παιδάκι σε ένα εστιατόριο, μέχρι τον τύπο που παρκάρει στην ράμπα των ανάπηρων… Οι καθημερινοί κοινωνικοί κανόνες που καταστρατηγούνται. Για παράδειγμα, μπορώ να σταματήσω να κάνω παρέα με άνθρωπο που βάζει το παιδί του στο μπροστινό κάθισμα χωρίς ζώνη, ή στη μηχανή χωρίς κράνος. Αισθάνομαι ότι είναι άλλος κόσμος για μένα αυτό.
—Ποια είναι τα μειονεκτήματα και τα προτερήματά σου;
Αντανακλαστικά ο νους μου πάει πάντα στο κακό. Για παράδειγμα, μπορεί να μου πει κάποιος "Δεν έχω να σου δώσω την τάδε ημερομηνία στο θέατρο για να παίξεις γιατί θέλω να σου δώσω μια καλύτερη ημερομηνία σε μια καλύτερη μέρα" εγώ στο "δεν έχω να σου δώσω" θα σκεφτώ αμέσως "Α, δε με θέλουν". Αμέσως σκέφτομαι το αρνητικό πρώτα, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Άλλο μειονέκτημα που το έχω δουλέψει αλλά ακόμη το έχω, είναι η ανυπομονησία. Στα θετικά... απ' ό,τι μου έχουν πει δεν είμαι δυσάρεστος σαν άνθρωπος. Ή τουλάχιστον εγώ νομίζω ότι λένε για καλό. Οπότε για σιγουριά, στα θετικά θα αναφέρω κάτι πολύ πρακτικό. Είμαι πολύ οργανωτικός. Από το πακετάρισμα —στις βαλίτσες, πακέτα για μετακόμιση κτλ— δεν αφήνω ούτε τετραγωνικό εκατοστό να πάει χαμένο. Εκμεταλλεύομαι όλους τους χώρους. Κι επίσης είμαι πολύ καλός στην επιμέλεια μουσικής. Αν μου πεις δηλαδή ότι κάνεις μια ταινία, μια σειρά ή ένα θεατρικό και μου περιγράψεις τι χρειάζεσαι, θα σου φέρω τα κατάλληλα τραγούδια. Έχω μεγάλη γκάμα από αυτό, μ' αρέσει πολύ η μουσική.
—Τι κάνεις πέντε λεπτά πριν βγεις στη σκηνή;
Επειδή θέλω να ξεκινάω στη ώρα μου, αν ξεκινάει 9.30 η παράσταση, 9.31 αναρωτιέμαι γιατί δε με έχουν πάρει τηλέφωνο να κατέβω από τις 9.25 για να είμαι έτοιμος. 9.32 λέω δε θα έχει έρθει κόσμος. 9.33 λέω όχι, απλά έχουν έρθει πολλοί, οπότε μέχρι να κάτσουν όλοι καθυστερούμε. 9.34 αναρωτιέμαι γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου και περνάω αυτή τη διαδικασία άγχους. 9.35 είμαι στη φάση που λέω ότι είναι η τελευταία χρονιά που κάνω Stand up, μετά θα βρω κάτι άλλο γιατί αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο. Τέλος, όταν ακούω τη μουσική να παίζει και πρέπει να βγω, τότε αλλάζει όλο και νιώθω ότι είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο.
—Τι θα παρουσιάσεις στο Athens Comedy Festival;
Θα παρουσιάσω την παράσταση "Σχεδόν Σαράντα", που είναι η τελευταία φορά που το κάνω πριν κλείσω τα σαράντα. Μετά θα κάνω το "Comedy Club" για παιδιά που είναι μια παράσταση και για γονείς και για παιδιά. Και τέλος, θα είμαι σε μια παράσταση μαζί με άλλους κωμικούς, που λέγεται "Comedy Jam" -θα είναι ο Λάμπρος Φισφής, ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος, ο Μιχάλης Μαθιουδάκης και ο Δημήτρης Χριστοφορίδης. Πρόκειται για μια παράσταση on demand, δηλαδή θα προσαρμόζουμε τα κείμενά μας σε ό,τι μας ζητήσει το κοινό. Θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και γίνεται για πρώτη φορά.
—Έχεις κάποια μελλοντικά σχέδια;
Θα γίνει το Stand Up 4 U στις 12 Μαΐου. Από Σεπτέμβριο θα ξεκινήσω παραστάσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο και θα κάνω μια μικρή περιοδεία σε ελληνικές κοινότητες στην Ευρώπη.
http://www.xatzi.gr/videos/
—Πώς νιώθεις όταν ένα αστείο που το θεωρούσες πολύ καλό, στην πράξη δεν λειτουργεί;
Δεν έχω συναισθήματα απέναντί του (γέλια). Το θεωρώ ένα προβληματικό κείμενο που πρέπει να το διορθώσω. Το κείμενο που δεν λειτουργεί δεν είναι σαν μια χαλασμένη συσκευή που δεν μπορείς πια να κάνεις κάτι. Μπορείς να κάνεις πολλά. Και αυτή είναι η ομορφιά του Stand up. Πρέπει να εξετάσεις αρκετά πράγματα για να δουλέψει. Μπορεί να μη λειτουργεί το premise, η βάση δηλαδή που θέτεις για να έρθει το αστείο μετά. Μπορεί να έχει πρόβλημα η τελική ατάκα, το "punchline". Πολλά πράγματα μπορείς να αλλάξεις. Πολλές φορές ακόμη και μία παραπάνω λέξη μπορεί να είναι αυτή που θα σου χαλάσει το γέλιο. Τη βγάζεις και δουλεύει.
—Η σχέση σου με το Ίντερνετ;
Πολύ καλή.
—Η σχέση σου με το χρήμα;
Πολύ τυπική.
—Πώς κρίνεις την πολιτική σκηνή της Ελλάδας;
Απελπισία. Ανερμάτιστη πολιτικά, χωρίς όραμα. Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν περάσει εξίσου δύσκολα οι πολίτες μπορούν να προγραμματίσουν μια δουλειά, ένα ταξίδι, μια βόλτα, εδώ δεν μπορείς να το κάνεις. Αυτό είναι που με διαλύει. Ότι δεν μπορώ να προγραμματίσω την επόμενη εβδομάδα γιατί οτιδήποτε, μα οτιδήποτε, μπορεί να πάει στραβά. Είναι πολύ σύνθετο αυτό το θέμα, δεν είναι τόσο απλό.
—Οι πέντε πιο αγαπημένοι σου ξένοι κωμικοί;
Δε θα σου πω από το Stand up μόνο. Ο πιο αγαπημένος μου δημιουργός κωμωδίας για παράδειγμα είναι ο Woody Allen γιατί χειρίζεται πάρα πολύ καλά και το δράμα και την κωμωδία. Είναι πολυσχιδής. Γράφει, παίζει, σκηνοθετεί. Μετά είναι οι Monty Python. Λέγονται οι "Beatles" της κωμωδίας, όχι τυχαία. Επίσης ο Jerry Seinfeld, Louis C.K και στην 5η θέση θα έβαζα, όχι κάποιον συγκεκριμένο αλλά τους κωμικούς που έχω δει κατά καιρούς και δεν είναι κάποιος από αυτούς "όνομα" αλλά είναι καλλιτέχνες με πολλές ώρες παραστάσεων σε διαφορετικές χώρες και συνθήκες που πραγματικά βλέποντάς τους βελτιώνεις τη δική σου κωμωδία.
—Τι αντιπαθείς και τι λατρεύεις στους ανθρώπους;
Λατρεύω τα πράγματα που μας ενώνουν γιατί συνήθως επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μας χωρίζουν. Δεν μου αρέσει όταν καταργούνται οι κοινωνικοί κανόνες για προσωπικό όφελος. Η απουσία σεβασμού. Κι αυτό είναι από τον τύπο που καπνίζει δίπλα στο παιδάκι σε ένα εστιατόριο, μέχρι τον τύπο που παρκάρει στην ράμπα των ανάπηρων… Οι καθημερινοί κοινωνικοί κανόνες που καταστρατηγούνται. Για παράδειγμα, μπορώ να σταματήσω να κάνω παρέα με άνθρωπο που βάζει το παιδί του στο μπροστινό κάθισμα χωρίς ζώνη, ή στη μηχανή χωρίς κράνος. Αισθάνομαι ότι είναι άλλος κόσμος για μένα αυτό.
—Ποια είναι τα μειονεκτήματα και τα προτερήματά σου;
Αντανακλαστικά ο νους μου πάει πάντα στο κακό. Για παράδειγμα, μπορεί να μου πει κάποιος "Δεν έχω να σου δώσω την τάδε ημερομηνία στο θέατρο για να παίξεις γιατί θέλω να σου δώσω μια καλύτερη ημερομηνία σε μια καλύτερη μέρα" εγώ στο "δεν έχω να σου δώσω" θα σκεφτώ αμέσως "Α, δε με θέλουν". Αμέσως σκέφτομαι το αρνητικό πρώτα, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Άλλο μειονέκτημα που το έχω δουλέψει αλλά ακόμη το έχω, είναι η ανυπομονησία. Στα θετικά... απ' ό,τι μου έχουν πει δεν είμαι δυσάρεστος σαν άνθρωπος. Ή τουλάχιστον εγώ νομίζω ότι λένε για καλό. Οπότε για σιγουριά, στα θετικά θα αναφέρω κάτι πολύ πρακτικό. Είμαι πολύ οργανωτικός. Από το πακετάρισμα —στις βαλίτσες, πακέτα για μετακόμιση κτλ— δεν αφήνω ούτε τετραγωνικό εκατοστό να πάει χαμένο. Εκμεταλλεύομαι όλους τους χώρους. Κι επίσης είμαι πολύ καλός στην επιμέλεια μουσικής. Αν μου πεις δηλαδή ότι κάνεις μια ταινία, μια σειρά ή ένα θεατρικό και μου περιγράψεις τι χρειάζεσαι, θα σου φέρω τα κατάλληλα τραγούδια. Έχω μεγάλη γκάμα από αυτό, μ' αρέσει πολύ η μουσική.
—Τι κάνεις πέντε λεπτά πριν βγεις στη σκηνή;
Επειδή θέλω να ξεκινάω στη ώρα μου, αν ξεκινάει 9.30 η παράσταση, 9.31 αναρωτιέμαι γιατί δε με έχουν πάρει τηλέφωνο να κατέβω από τις 9.25 για να είμαι έτοιμος. 9.32 λέω δε θα έχει έρθει κόσμος. 9.33 λέω όχι, απλά έχουν έρθει πολλοί, οπότε μέχρι να κάτσουν όλοι καθυστερούμε. 9.34 αναρωτιέμαι γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου και περνάω αυτή τη διαδικασία άγχους. 9.35 είμαι στη φάση που λέω ότι είναι η τελευταία χρονιά που κάνω Stand up, μετά θα βρω κάτι άλλο γιατί αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο. Τέλος, όταν ακούω τη μουσική να παίζει και πρέπει να βγω, τότε αλλάζει όλο και νιώθω ότι είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο.
—Τι θα παρουσιάσεις στο Athens Comedy Festival;
Θα παρουσιάσω την παράσταση "Σχεδόν Σαράντα", που είναι η τελευταία φορά που το κάνω πριν κλείσω τα σαράντα. Μετά θα κάνω το "Comedy Club" για παιδιά που είναι μια παράσταση και για γονείς και για παιδιά. Και τέλος, θα είμαι σε μια παράσταση μαζί με άλλους κωμικούς, που λέγεται "Comedy Jam" -θα είναι ο Λάμπρος Φισφής, ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος, ο Μιχάλης Μαθιουδάκης και ο Δημήτρης Χριστοφορίδης. Πρόκειται για μια παράσταση on demand, δηλαδή θα προσαρμόζουμε τα κείμενά μας σε ό,τι μας ζητήσει το κοινό. Θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και γίνεται για πρώτη φορά.
—Έχεις κάποια μελλοντικά σχέδια;
Θα γίνει το Stand Up 4 U στις 12 Μαΐου. Από Σεπτέμβριο θα ξεκινήσω παραστάσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο και θα κάνω μια μικρή περιοδεία σε ελληνικές κοινότητες στην Ευρώπη.
http://www.xatzi.gr/videos/
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου