Από το Blogger.

ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ -- Χορός στο Φεστιβάλ Αθηνών 2017

(6-4-2017)

To πρόγραμμα του χορευτικού τμήματος του Φεστιβάλ Αθηνών 2017 περιλαμβάνει παραγωγές και συμπαραγωγές ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και συμπράξεις με διεθνείς οργανισμούς και φορείς.


[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Grand Finale", σε χορογραφία Χόφες Σέχτερ.
Στη νέα του δημιουργία —που θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο στο Παρίσι— ο εγκατεστημένος στη Βρετανία, ισραηλινής καταγωγής χορογράφος και συνθέτης Χόφες Σέχτερ δείχνει έναν κόσμο σε ελεύθερη πτώση. Έναν κόσμο στον οποίο η ανθρωπότητα θα φτάσει στην τελική της κατάληξη μέσα από κλιμακούμενες σκηνές γεμάτες σουρεαλισμό και συναίσθημα.

[BIOS]
"Sweet Fever", σε χορογραφία Πέρε Φάουρα.
Ο καταλανός χορογράφος ενσωματώνει στοιχεία της ποπ κουλτούρας στο έργο του και τα επαναδιατυπώνει σε εμφανώς θεατρική φόρμα. Το "Sweet Fever", που εντάσσεται στην τριλογία "Sweet Suites", αποτελεί μια χορογραφία-λούπα με αφετηρία τον εμβληματικό χορό της "Fever Night" από τη θρυλική ταινία "Πυρετός το Σαββατόβραδο".

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Τιτάνες", σε σκηνοθεσία και χορογραφία Ευριπίδη Λασκαρίδη.
Πριν το "πριν" και μετά το "μετά". Δύο μοναχικά πλάσματα ανακαλύπτουν ξανά και ξανά την αιωνιότητα, τα υλικά του κόσμου, μικρά και μεγάλα, τα θρύψαλα της καθημερινότητας, τα φώτα των άστρων, τον ακίνητο χρόνο. Όλα τα αντίθετα βρίσκονται μαζί, δεν έχουν αλλού να πάνε. Οι "Τιτάνες" αποτίουν φόρο τιμής σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, σε κάθε ατομική ή συλλογική αποτυχία για την εδραίωση ενός άθραυστου εαυτού, ενός άμωμου κόσμου.Ερμηνεύουν: Ευριπίδης Λασκαρίδης, Δημήτρης Ματσούκας.

[ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΡΕΞ]
"Όταν χίμηξαν τα σκυλιά", από τους RootlessRoot, σε σύλληψη και χορογραφία Λίντας Καπετανέα και Jozef FruCek.
Πώς θα μας θυμούνται οι μελλοντικές γενιές; Άραγε δημιουργούμε κάτι που αξίζει να το θυμούνται; Πώς εξαφανίστηκε η έννοια του "για πάντα"; Το μέλλον είναι η ηλιθιότητα, κι αυτό το μέλλον είναι εδώ κι είναι εξαιρετικά σαγηνευτικό, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που μπορεί αυτό να έχει σε ηθικό επίπεδο. Μα πόσο ανόητα και τετριμμένα είναι τα σύγχρονα κινήματα; Πόσο κούφια; Και ποιος νοιάζεται; Έρχεται ποτέ το τέλος του κόσμου ή είναι πάντα εδώ;

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"A Hand’s Turn", σε χορογραφία κι ερμηνεία Λενιώς Κακλέα.
Η νέα χορογραφική δουλειά της Λενιώς Κακλέα απευθύνεται σε έναν ή δύο μόνο επισκέπτες-θεατές κάθε φορά. Η χορογράφος θα δέχεται κόσμο, καθημερινά από το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα, για έναν ολόκληρο μήνα. Η περφόρμανς της Κακλέα διερευνά τη διάκριση "δεξί-αριστερό" και τις λειτουργικές και συμβολικές διαστάσεις της, από το πεδίο του σώματος ως τη σφαίρα της πολιτικής. Μετά τη συνάντηση, οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν ένα αποτύπωμα της χορογραφίας σε μορφή βιβλίου. Αυτό που αρχικά ήταν μια "συνομιλία" μεταξύ επισκέπτη-θεατή και ερμηνεύτριας, θα μπορεί τώρα να γίνει μια νέα προσωπική εμπειρία για τον ίδιο τον θεατή όταν θα βρεθεί μόνος του, αφού θα έχει τη δυνατότητα να πάρει το βιβλίο μαζί του, να το αφήσει στο γραφείο του, να το διαβάσει ή να το ερμηνεύσει για λογαριασμό κάποιου τρίτου.

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Α Kind of Fierce", σε χορογραφία κι ερμηνεία Κατερίνας Ανδρέου.
Έχοντας βραβευτεί με το ευρωπαϊκό Prix Jardin d’Europe 2016, το έργο της Κατερίνας Ανδρέου επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών. Η αμφίσημη φύση του κανόνα και η σχετική έννοια της ελευθερίας κεντρίζουν το ενδιαφέρον της δημιουργού και την οδηγούν σε γραφές που αφήνουν την ψευδαίσθηση της ελεύθερης βούλησης. Το "A Κind of Fierce" είναι ένα σόλο. Παρατηρεί τη μοναχική του φύση και παίζει με την ιδέα της έκθεσης και της έκφρασης, προσπαθώντας να μην ξεχάσει ότι η σκηνική δράση αφορά την παρούσα στιγμή. Γυροφέρνει την ιδέα της τόλμης, ψάχνοντας τη δική του εκδοχή, με στόχο να αφήσει χώρο σε μερικές στιγμές ελευθερίας.

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
Σύνδεσμος Χορού
Rapidly Becoming
Πέντε χορογράφοι, δώδεκα νέοι χορευτές, ένα καλλιτεχνικό πείραμα. Το "Rapidly Becoming" είναι ταυτόχρονα μια παράσταση, μια χορογραφική διαδικασία, μια μεθοδολογία συνεργασίας, ένα πλαίσιο παραγωγής καλλιτεχνικού έργου και ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ο τίτλος του έργου παραπέμπει στην ίδια τη δημιουργική διαδικασία: η λέξη rapidly αποδίδει τη διάθεση ταχύτητας και δυναμικής κατά τη διάρκεια σύνθεσης του έργου, ενώ το becoming δηλώνει τη λειτουργία επαναπροσδιορισμού και διαρκούς εξέλιξης. Χωρίς εκ των προτέρων θεματολογία ή αισθητική, το Rapidly Becoming αποτυπώνει τη διαδικασία δημιουργίας ενός συλλογικού έργου με στόχο οι διαφορετικές φωνές των πέντε δημιουργών να συγχωνευτούν σε ένα ενιαίο έργο με κοινή χορογραφική γραμμή, με έμφαση στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και στη δημιουργία μιας συνεκτικής, αλλά συνάμα αναπάντεχης δραματουργίας. Συν-Χορογραφία: Βάσω Γιαννακοπούλου, Ίρις Καραγιάν, Μαρία Κολιοπούλου, Μαριέλα Νέστορα, Kατερίνα Σκιαδά
Ερμηνεία: Ιωάννα Αγγελοπούλου, Μίνα Ανανιάδου, Άννα Απέργη, Νάντη Γώγουλου, Paola Rebbeca Drea, Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη, Δάφνη Κραζούδη, Βάσια Κολλιού, Ναταλία Μπάκα, Κωσταντίνα Μπάρκουλη, Christina Reinhardt, Αφροδίτη-Μυρτώ Τριχείλη.

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Πορνό", από την Ομάδα GriffÓn, σε χορογραφία Ιωάννας Πορτόλου.
Με το "Πορνό" η ομάδα Griffόn ολοκληρώνει την τριλογία έργων που ξεκίνησε το 2014. Διερευνώντας την έννοια των προσωπικών και κοινωνικών ορίων, την υπέρβαση, αλλά και τη λειτουργία τους, το έργο δομείται μέσα από ένα παλίμψηστο εικόνων που αντικατοπτρίζουν τη μεταβαλλόμενη φύση τους, εστιάζοντας στο ζευγάρι των ερμηνευτών.
Ερμηνεύουν: Γιάννης Νικολαΐδης, Σεσίλ Μικρούτσικου.

[BIOS]
"Real Good Time / All" από την ομάδα Kinkaleri.
Τα μέλη της ιταλικής ομάδας Kinkaleri αξιοποιούν τη μακρά εμπειρία τους στον χώρο του πειραματικού θεάτρου, των installation και των εκθέσεων στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν ένα νέο είδος γλώσσας, που δεν καθορίζεται από το στυλ, αλλά από την άμεση σχέση της με τα αντικείμενα. Το "All!" είναι ένα πρότζεκτ που εμπνέεται από τον αμερικανό συγγραφέα Γουίλλιαμ Μπάρροουζ, ο οποίος έβλεπε τη γλώσσα σαν σύνορο, σαν μια ανατρεπτική, δημιουργική και πολιτική πράξη. Πεδίο μάχης είναι πάντοτε το σώμα: όχι ως αφηρημένη έννοια, αλλά ως περιοχή που υπόκειται σε μια σειρά δυνάμεων. Με αφορμή έναν στίχο του Lou Reed, η παράσταση "Real Good Time" δημιουργεί μια νέα χορογραφία. Σε αυτή την παιγνιώδη διασταύρωση συναυλίας και παράστασης χορού, η μουσική καθορίζεται από αισθητήρες τοποθετημένους στα σώματα των χορευτών, οι οποίοι ενεργοποιούν ηχητικές εκπομπές που μιξάρονται ζωντανά επί σκηνής.

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Sync", σε χορογραφία Αναστασίας Βαλσαμάκη.
Η πρωτοεμφανιζόμενη Αναστασία Βαλσαμάκη στήνει ένα ομαδικό έργο για εννέα χορευτές που διερευνούν τη σχέση ατομικότητας και ομαδικότητας και αποζητούν την αρμονική τους συνύπαρξη. Η σωματική επαφή και οι τροχιές των χορευτών στον χώρο διαμορφώνουν το σκηνικό όχημα πάνω στο οποίο στήνεται και κορυφώνεται η δραματουργία του συνόλου. Το έργο έχει επιλεγεί από το ευρωπαϊκό δίκτυο χορού Aerowaves και θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Spring Forward 2017.
Χορεύουν: Αριάννα Ζαρμακούπη, Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Δημήτριος Μυτιληναίος, Μυρτώ Κατσού, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Νατάσα Παντερμαλή, Νικόλαος Χατζηβασιλειάδης, Μαρία Πασχαλίδου, Μάρω Σταυρινού, Νεφέλη Αστερίου.

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"69 Positions", σε χορογραφία Μέτε Ίνγκβαρτσεν.
Το έργο της δανής χορεύτριας και χορογράφου Μέτε Ίνγκβαρτσεν διερευνά το ζήτημα της σεξουαλικότητας, την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικού και τεχνητού, και τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Στο "69 Positions", η Ίνγκβαρτσεν οδηγεί εξήντα επισκέπτες σε έναν χώρο με διάφορες περφόρμανς, ταινίες, βιβλία, κείμενα και εικόνες, τα οποία ζωντανεύουν μέσω της κίνησης και του λόγου προκειμένου το κοινό να βιώσει τη σύνδεση μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας. Η ξενάγηση σε αυτό το αρχείο γύρω από τη σεξουαλικότητα επιτρέπει στην καλλιτέχνιδα να εξερευνήσει άλυτα ζητήματα που αφορούν στις σύγχρονες σεξουαλικές πρακτικές. Τοποθετώντας τη γυμνή ανθρώπινη μορφή στο μέσον του κοινού και ενθαρρύνοντας τη συμμετοχή του, η Ίνγκβαρτσεν παραπέμπει στις ερωτικά και πολιτικά φορτισμένες περφόρμανς της δεκαετίας του ’60.
-Ακατάλληλο για ανηλίκους-

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Bάκχες: πρελούδιο κάθαρσης" , από την ομάδα P.OR.K, σε χορογραφία Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας.
Η Marlene Monteiro Freitas και η ομάδα της, P.OR.K δραματοποιούν την αιώνια διαπάλη μεταξύ των δύο πόλων της ύπαρξης: της λαμπερής μορφής του Απόλλωνα και της χαοτικής αμορφίας του Διονύσου. Στις "Βάκχες" πρωταγωνιστεί μια ομάδα χορευτών και μουσικών σε ένα σκηνικό με επιρροές από την όπερα, τη μυθολογία, την ανάλυση του Νίτσε γύρω από το απολλώνιο και το διονυσιακό, και τον σημαντικό και αμφιλεγόμενο πίνακα του Γκυστάβ Κουρμπέ "Η προέλευση του κόσμου". 

[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
"Unwanted /Ανεπιθύμητα", σε χορογραφία Ντοροτέ Μυνιανεζά.
Γεννημένη στη Ρουάντα και εγκατεστημένη στη Γαλλία, η χορεύτρια, χορογράφος, τραγουδίστρια και ηθοποιός Ντοροτέ Μυνιανεζά ήταν μόλις δώδεκα ετών όταν στην πατρίδα της ξέσπασε η γενοκτονία του 1994. Αντλώντας από τη φρικιαστική εμπειρία του εμφύλιου πολέμου, η Μυνιανεζά συνέλαβε και χορογράφησε μια παράσταση που αποτίνει φόρο τιμής στις γυναίκες που βίωσαν την κτηνωδία και των οποίων τα σώματα κακοποιήθηκαν, βιάστηκαν, εξευτελίστηκαν, σώματα-αντικείμενα, ανεπιθύμητα. Η παράσταση συνδυάζει χορό, ηχητικό υλικό με μαρτυρίες υπό τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού συνθέτη Alain Mahé, χορωδία δύο φωνών με την Holland Andrews και την ίδια τη Μυνιανεζά, και τα έργα τέχνης του φημισμένου καλλιτέχνη Bruce Clark.
Στο Φεστιβάλ Αθηνών 2017 θα πραγματοποιηθεί μάστερκλας και εργαστήριο από τον Ρούντι Λέρμανς.



0 comments:

Δημοσίευση σχολίου