2η Συνάντηση Θεατρικών Σχημάτων στη Θεσσαλονίκη

Η Ένωση Θεατρικών Σχημάτων Μακεδονίας-Θράκης -υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας- διοργανώνει τη 2η Συνάντηση Θεατρικών Σχημάτων από 1 έως 18 Ιουνίου 2013, στο πολιτιστικό κέντρο Αλέξανδρος στη Θεσσαλονίκη.

Το πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης:

Σάββατο 1 Ιουνίου στις 21:30
60-13 από τους Παραβάτες της Σκηνής

Κυριακή 2 Ιουνίου στις 21:30
Play On από το σχήμα Χωρίς Αυλαία

Δευτέρα 3 Ιουνίου στις 21:30
Παρουσίαση: Κινηματογραφικό Σενάριο & Θεατρικό Έργο, από το θέατρο Μαίωτρον

Τρίτη 4 Ιουνίου στις 21:30
Εσύ και οι εφιάλτες σου από την Ενδοχώρα

Τετάρτη 5 Ιουνίου στις 21:30
Μετεωρολογικό Δελτίο από τους Παραβάτες της Σκηνής

Πέμπτη 6 Ιουνίου στις 21:30
Πώς να Κάνετε Σεξ Με Όποιον Θέλετε από το θέατρο 90 Μοιρών

Παρασκευή 7 Ιουνίου στις 21:30
Κυρία Μαργαρίτα από την Πολιτεία Θεάτρου

Σάββατο 8 Ιουνίου στις 21:30
Playback theatre από τους Άκου να δεις

Κυριακή 9 Ιουνίου στις 21:30
Ο Εχθρός Του Λαού από την Πολιτεία Θεάτρου

Δευτέρα 10 Ιουνίου στις 21:30
Playback theatre από τους Ting

Tρίτη 11 Ιουνίου στις 21:30
Μπαμπάδες Με Ρούμι από το Studio Έργον

Τετάρτη 12 Ιουνίου
Ο Κύκλος Με την Κιμωλία ή Η Χαμένη Κούκλα από το θέατρο Πούπουλο στις 19:00
Ο Μικρός Πρίγκιπας από το θέατρο Λαμπιόνι στις 20:30

Πέμπτη 13 Ιουνίου στις 21:30
Χωρίς Ανάσα από το Θέατρο 90 Μοιρών

Παρασκευή 14 Ιουνίου στις 21:30
Ο Αρχοντοχωριάτης από τη θεατρική ομάδα Ληνός

Σάββατο 15 Ιουνίου στις 21:30
Μπαμπά Μην Ξαναπεθάνεις Παρασκευή από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαθύλακκου

Κυριακή 16 Ιουνίου στις 21:30
Γριοθεσία από τον Διθύραμβο εξ Αμάξης

Δευτέρα 17 Ιουνίου στις 21:30
Οι Ιππότες Της Τηγανητής Πατάτας από το Εδεσσαϊκό Θέατρο

Τρίτη 18 Ιουνίου στις 21:30
Το Σώσε από το Studio Έργον

Στο Φουαγιέ του θεάτρου θα λειτουργεί έκθεση θεατρικής φωτογραφίας.

Στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος, (Εθνικής Αμύνης 1, Θεσσαλονίκη)

Ελεύθερη είσοδος με προαιρετική συνεισφορά.

Κυψέλες, ένα φεστιβάλ αναγνώσεων

Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων παρουσιάζει για πρώτη φορά το φεστιβάλ Κυψέλες. Από την Τετάρτη 5 Ιουνίου έως την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013 θα παρουσιαστούν σύγχρονη είδη γραφής, τα οποία προσεγγίζονται με θεατρική ματιά.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013, στις 21:00
Γαμ, μυθιστορήματα του ενός λεπτού της Κατερίνας Έσσλιν, σε σκηνοθετική επιμέλεια Δημήτρη Μπογδάνου.

Γαμ. δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και ποτέ παρά μόνο κάθε νύχτα στις τρεις και πέντε τα ξημερώματα – τότε που η λέξη γαμώτο τρώει μια τσεκουριά και σπάει στα δύο. Γαμ. είναι μια λέξη σε εκκρεμότητα.
Το Γαμ. είναι μια ανάγνωση που περιμένει περισσότερο να την αισθανθείτε με τα μάτια που κρύβετε κάτω από τη μπλούζα σας, παρά να την παρακολουθήσετε. Αν τυχόν οι σκηνές της σας φανούν κομμένες ή κοφτερές είναι γιατί κάτω από τη φόδρα τους κρύβουν ξυραφάκια.
Αν σας φανούν απαλές είναι γιατί στα κρυφά καταπίνουν καραμέλες. To Γαμ. δεν είναι ούτε κωμωδία, ούτε δράμα. Είναι απλώς η αλήθεια. Όπως κι η ζωή. Mια ανάγνωση διόλου αποστασιοποιημένη που ανήκει στον ηθοποιό όσο ανήκει και στον θεατή. Συνέβη σε μένα, συνέβη σε σένα.

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013, στις 21:00

Η μαμά μου η Κασσάνδρα του Αύγουστου Κορτώ και Η Κασσάνδρα και ο λύκος της Μαργαρίτα Καραπάνου. 

Με αφετηρία το μονόλογο Η μαμά μου η Κασσάνδρα, αφιέρωμα του Αύγουστου Κορτώ στη μητέρα του και στη Μαργαρίτα Καραπάνου, η Λήδα Μανιατάκου, που πρωταγωνίστησε πέρυσι στην παράσταση Η Κασσάνδρα και ο λύκος, διαβάζει αποσπάσματα από το έργο των δύο συγγραφέων, κάνοντάς μας να ακούμε τον υπόκωφο και τρυφερό τους διάλογο, κάποτε ανέλπιστα φωτεινό, κάποτε ανυπόφορα γυμνό.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013, στις 20:00
Κενή Διαθήκη: συνάντηση με τον Πάρι Τακόπουλο.

Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων καλεί τον συγγραφέα και ποιητή Πάρι Τακόπουλο να μιλήσει για το μεγάλο του work in progress, την Κενή Διαθήκη, το μοναδικό ανάλογο, στην ελληνική γλώσσα, της γραφής του Finnegans Wake του James Joyce.
Ο συγγραφέας θα μιλήσει για τη σημασία του όρου work in progress, έργο εν προόδω, για μια λογοτεχνία που διαμορφώνει την ίδια της τη γλώσσα πλάθοντας καινούργιες λέξεις ("τελευτέλος", "αγιαπούσε", "ηλιθιάλλοθι"…), για τη συνέχεια και την εξέλιξη του εγχειρήματός του, από τα πρώτα του σατιρικά ποιήματα και το πρώτο του σατιρικό μυθιστόρημα, Κλεινόν Άστυ, τις εκατοντάδες Αντικριτικών κειμένων του, μέχρι τα πενήντα περίπου θεατρικά έργα του, και κυρίως τoν Προτελευταίο των Μόνικιν, μονόλογο χωρίς αρχή και τέλος όπου διακωμωδείται η ελληνική πολιτική, κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα.

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013, στις 21:00
Οδός Πιλανγκό, Το φωτογραφικό άλμπουμ της Βέρας Γκούρντα του Χρήστου Χρυσόπουλου, σε σκηνοθετική επιμέλεια Νίκου Καμόντου.

Ο συγγραφέας και φωτογράφος Χρήστος Χρυσόπουλος ανακάλυψε τυχαία το φωτογραφικό άλμπουμ της Βέρας Γκούρντα, την Κυριακή 2 Αυγούστου 2009, στην υπαίθρια αγορά Pécsi Vásár της ουγγρικής πόλης Πετς.
Από το αρχικό του μέγεθος, είχαν απομείνει μόνο 5 φύλλα διαστάσεων 29 Χ 23.5 εκ. καλυμμένα με διαφανές πλαστικό. Περιείχε 12 φωτογραφίες και ένα απόκομμα. Στο εσώφυλλο υπήρχε γραμμένη με μπλε μελάνι η ένδειξη: "Το φωτογραφικό άλμπουμ της Βέρας Γκούρντα". Δεν υπήρχαν άλλες γραπτές σημειώσεις.
Κάτω από τις φωτογραφίες αυτές, ο Χρυσόπουλος έγραψε, στο πρώτο πρόσωπο, ένα είδος ημερολογίου, χωρίς άλλες πληροφορίες, παρά αυτές που παρέχει η φαντασία.

Στα σύνορα της λογοτεχνίας, του δοκίμιου και του ντοκουμέντου, το φωτογραφικό άλμπουμ της Βέρας Γκούρντα πλέκει την προσωπική με την ιστορική αφήγηση, τη μυθοπλασία με τα πραγματικά συμβάντα, και εξερευνά, μ' έναν τρόπο παρόμοιο μ' εκείνο του W. G. Sebald, τη λογοτεχνική διάσταση της φωτογραφίας.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013, στις 21:00
Οι δυο μας τώρα του Χρήστου Αγγελάκου, σε σκηνοθετική επιμέλεια και ερμηνεία της ομάδας Pequod.

Μοναδικό —προς το παρόν — και ανέκδοτο θεατρικό έργο του Χρήστου Αγγελάκου, συγγραφέα του πετυχημένου Δάσους των Παιδιών (2011), Οι δυο μας τώρα αποτελείται από 12 θεατρικές εικόνες-12 διαλόγους, 12 σύντομες ιστορίες, 12 συναντήσεις που διαδραματίζονται σ' ένα πάρκο, στην Αθήνα, σ' ένα παγκάκι του Δήμου.
Δυο άντρες, δυο γυναίκες εναλλάσσονται στο παγκάκι, άλλοτε σε ζεύγη κι άλλοτε μόνοι τους, παίρνοντας μέρος σε μια σκυταλοδρομία, με σκυτάλη το λόγο.
Ο Χ. Αγγελάκος τούς συνοδεύει κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην τρυφερότητα και την ειρωνεία, την έκπληξη κι ένα γλυκόπικρο αίσθημα της ζωής.
Est-ce ainsi que les hommes vivent ? ρωτούσε κάποτε ο Aragon.
Έτσι ζουν, άραγε, οι άνθρωποι;

Στον πολυχώρο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, Αθήνα)

Νυκτόβια ζώα

"Τα νυκτόβια ζώα είναι περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε… Δεν έχω τίποτα εναντίον τους, όσο βέβαια δεν δημιουργούν προβλήματα. Γνωρίζω σπουδαίους ανθρώπους όλων των αποχρώσεων. Ανθρώπους που δεν έρχονται να σου κάνουν μάθημα πώς να ζεις στη χώρα σου. Δυστυχώς, φαίνεται πως είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που…
Η αλεπού ξέρει πολλά. Ο σκαντζόχοιρος μόνο ένα, αλλά σημαντικό".

Υπάρχουν άνθρωποι που αποφεύγουν το φως και ζουν στο σκοτάδι όπως μερικά ζώα. Άνθρωποι που τις ζωές τους δένει ένα μυστικό. Στα Νυκτόβια ζώα, ο βασικός ήρωας είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Μαθαίνει για τον νόμο περί μετανάστευσης και αποφασίζει να τον εκμεταλλευτεί. Καταλαβαίνει πως χάρη στο νόμο αυτό βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους, για τους οποίους μια καταγγελία ισοδυναμεί με άμεση απέλαση. Χρησιμοποιεί τον νόμο για να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε σκλάβο του.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Νυκτόβια ζώα του Χουάν Μαγιόργκα, σε σκηνοθεσία Κικής Στρατάκη.

Η ζωή τεσσάρων ανθρώπων που δεν έχουν όνομα, δύο ζευγαριών, που τα χωρίζει ένας τοίχος, αλλάζει αναπάντεχα, όταν στην Χώρα Χωρίς Όνομα, όπου ζουν, θεσπίζεται ο Νόμος περί Μετανάστευσης.

Ο τρόπος που ο κάθε χαρακτήρας αντιδρά στο νέο αυτό καθεστώς, η στάση και η συμπεριφορά του είναι αντικείμενα παρατήρησης και προβληματισμού, σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο και εχθρικό για να ζει κανείς, όπως ακριβώς είναι για τα ζώα τα κλουβιά του τσίρκου ή του ζωολογικού κήπου.

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνικά–Κοστούμια: Ειρήνη Ατματζίδου
Μουσική: Στέλιος Ντάρας
Επιμέλεια φωτισμών: Μιχάλης Ζίφτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μπάμπης Ματεντζίδης
Οργάνωση παραγωγής: Κική Στρατάκη
Graphic Design: Πέτρος Φραγκόπουλος

Παίζουν: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Νίκος Νικολαίδης, Σοφία Σακελλαρίου, Πέτρος Φραγκόπουλος.

Μια παράσταση της ομάδας Los Desaparecidos.

Στο Σχήμα εκτός Άξονα (Πλάτωνος 35, Θεσσαλονίκη), από 30 Μαΐου μέχρι 2 Ιουνίου.

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:30.

Βιβλιοπαρουσίαση: Επί ξυρού ακμής της Αρετής Βασιλείου

Αρετή Βασιλείου, Επί ξυρού ακμής, Ιστορικά νεοελληνικού θεάτρου, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2012.

Οι μελέτες του τόμου αναφέρονται σε ποικίλες πτυχές του νεοελληνικού θεάτρου του 19ου και 20ού αιώνα: δραματουργία, κριτική, μετάφραση, σκηνική πρακτική, επιδράσεις του παγκόσμιου θεάτρου στο νεοελληνικό, ακόμη και σχέσεις του θεάτρου με άλλες τέχνες ή μορφές λόγου (κινηματογράφος, χορός, λογοτεχνία). Μέσα από τον εντοπισμό και τη μελέτη των επιμέρους φαινομένων αναδύονται γενικότεροι προβληματισμοί, με αποτέλεσμα το κάθε θεατρικό γεγονός να εντάσσεται και να ερμηνεύεται κάθε φορά μέσα από το ιδιαίτερο ιστορικό, ιδεολογικό και αισθητικό περιβάλλον του. Πίσω από κάθε κείμενο δεσπόζει πάντα ένα κεντρικό ερώτημα, το οποίο κεντρίζει την επιστημονική περιέργεια και σπρώχνει τον ερευνητή στην ερμηνεία. Ποιο είναι το βασικό ιδεολογικό πλέγμα που οδηγεί στην αναβίωση της ξεχασμένης αναγεννησιακής κρητικής δραματουργίας κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, μετά από αιώνες σκηνικής λήθης; Ποιος είναι ο κεντρικός ιδεολογικός άξονας ερμηνείας της σαιξπηρικής δραματουργίας από τον μεταφραστή της Βασίλη Ρώτα; Πώς αντιμετωπίζει η μεταπολεμική αριστερή διανόηση την πρωτοπορία, με αφορμή τη δραματουργία του F. G. Lorca; Ποιες είναι οι βαθύτερες καλλιτεχνικές συνάφειες του Αμερικανού δραματουργού Τennessee Williams και του Έλληνα σκηνοθέτη του Κάρολου Κουν; Σε ποιο βαθμό η ελληνική δραματουργία επηρεάζεται από την κινηματογραφική τεχνική; Ποιο είναι το σημείο συνάντησης των καλλιτεχνικών απόψεων του Bertolt Brecht και του Βασίλη Ρώτα; Ποιες είναι οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις των λαϊκών και των αστικών θιάσων ορισμένης εποχής, ορίζοντας ταυτόχρονα την ποιότητα του "λαϊκού" και του "αστικού" μέσα από συγκεκριμένες παραμέτρους; Ποια είναι η επίδραση του λαϊκού θεάτρου στον λόγιο δημιουργό, έτσι όπως αυτή ανιχνεύεται στην κωμωδιογραφία του Γιώργου Θεοτοκά; Με ποιον τρόπο ένα ιστορικό πρόσωπο, όπως αυτό του Ιούδα, μετατρέπεται σε ψηφίδα καλλιτεχνικής αισθητικής και μυθοπλαστικής ερμηνείας, εξυπηρετώντας παράλληλα διαφορετικές ιδεολογικές και ιστορικές αναγκαιότητες; Πώς ένα κείμενο-διασκευή αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όπως Ο τελευταίος πόλεμος του Γ. Θεοτοκά, μπορεί να μετατραπεί σε τεκμήριο σύγχρονης πολιτικής διαμαρτυρίας; Πότε το ελληνικό μουσικό θέατρο πρωτοέρχεται σε επαφή με την αμερικανική τζαζ μουσική και χορό και με ποιον τρόπο γίνεται αυτή η γνωριμία;

Πέρα από τα παραπάνω, τίθενται όμως και "διαχρονικότερα" ερωτήματα, τα οποία συνδέουν φαινομενικά αταίριαστους δραματουργούς, οι οποίοι ανήκουν σε διαφορετικούς αιώνες. Έτσι, μπορούμε π.χ., να παρακολουθήσουμε τις ιδεολογικές ρήξεις, αλλά και τις συνέχειες, που διαπνέουν τους δραματουργούς του 19ου αιώνα και τους αριστερούς του 20ού, κατά την αντιμετώπιση ενός ήρωα της Επανάστασης του 1821. Ή πάλι, μπορούμε να διαπιστώσουμε τους "μυστικούς" κρίκους που ενώνουν π.χ. τον ρομαντικό Κλέωνα Ραγκαβή με τον νεορομαντικό Άγγελο Σικελιανό στην αντιμετώπιση της ποιητικής-μαντικής λειτουργίας. Το αιτούμενο λοιπόν που προκύπτει, είναι η μελέτη του νεοελληνικού θεάτρου στη συγχρονία του, αλλά και στη διαχρονία του, η οποία αποκαλύπτει τις βαθύτερες ιδεολογικές και αισθητικές συνάφειες αιώνων, συγγραφέων και καλλιτεχνικών τάσεων, χωρίς βέβαια να αποσιωπά τις αποκλίσεις τους ή να ισοπεδώνει το εκάστοτε ιστορικό και αισθητικό περιβάλλον τους. Συνεπώς, ο ερευνητής βρίσκεται -ή θα έπρεπε να βρίσκεται- συνεχώς "επί ξυρού ακμής", ισορροπώντας αενάως μεταξύ των συγκεκριμένων ιστορικών συντεταγμένων και μίας ευρύτερης αισθητικής και ιδεολογικής τοποθέτησης, έτσι όπως προκύπτει μέσα από την προσήλωση στα ίδια τα δραματικά κείμενα και την ερμηνεία των σκηνικών φαινομένων, μελετώντας τα επιπλέον μέσα από την ασφαλή απόσταση και τον αναστοχασμό που χαρίζει ο χρόνος και μέσα από την αποκρυστάλλωση των αισθητικών και ιδεολογικών τάσεων της εκάστοτε ιστορικής περιόδου.

21o Φεστιβάλ Κασσάνδρας

Με πλούσιο πρόγραμμα και διευρυμένο χρονικά ξεκινά στις 29 Ιουνίου το φεστιβάλ Κασσάνδρας 2013, στο αμφιθέατρο Σίβηρης στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.







ΘΕΑΤΡΟ

11 Ιουλίου
Άνδρες έτοιμοι για όλα, σε κείμενο και σκηνοθεσία Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, με τον Κώστα Κόκλα, τον Κώστα Ευρυπιώτη, τον Γιάννη Τσιμιτσέλη κ.α.

13 Ιουλίου
Η ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους της Δήμητρας Παπαδοπούλου, σε σκηνοθεσία Δήμητρας Παπαδοπούλου και Αγγελίτας Τσούγκου, με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τη Τζόυς Ευείδη και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση.

17 Ιουλίου
Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα του Μενέλαου Λουντέμη, σε σκηνοθεσία Ισμήνης Σακελλαροπούλου, με τον Κώστα Βουτσά, τον Θανάση Τσαλταμπάση κ.α.

19 Ιουλίου
Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, από τη θεατρική εταιρεία "Αργώ", με τον Δημήτρη Λιγνάδη, τον Σάκη Ρουβά, τη Ρούλα Πατεράκη, τη Μαρία Κίτσου κ.α.

26 Ιουλίου
Ποιος τη ζωή μου, αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, με τον Γρηγόρη Βαλτινό, τη Φιλαρέτη Κομνηνού, τον Άρη Λεμπεσόπουλο, την Ελισάβετ Μουτάφη κ.α.

27 Ιουλίου
Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τον Γιώργο Αρμένη, την Αριέττα Μουτούση, τη Δανάη Σκιάδη κ.α.

29 Ιουλίου
Τα παιδιά θα 'ρθούνε στις οκτώ, σε κείμενο και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου, με τον Αλέξανδρο Ρήγα και τη Βασιλική Ανδρίτσου.

31 Ιουλίου
Κοινός λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, από το θέατρο του Νέου Κόσμου, με τη Λυδία Κονιόρδου, την Ελένη Κοκκίδου, τη Μαρία Κατσανδρή, τη Τάνια Παλαιολόγου, την Ελένη Ουζουνίδου.

2 Αυγούστου
Αγαμέμνων του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, τον Μηνά Χατζησάββα, τη Θεοδώρα Τζήμου κ.α.

5 Αυγούστου
Οι καλόπιστοι θεατρίνοι του Μαριβώ, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Παπαδόπουλου, από τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Κασσάνδρειας.

7 Αυγούστου
Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, με τον Γιώργο Κιμούλη, τον Τάσο Νούσια, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον Μάνο Βακούση κ.α.

9 Αυγούστου
Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, από το Κ.Θ.Β.Ε. με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Φάνη Μουρατίδη, τον Γιώργο Κωνσταντίνου κ.α.

14 Αυγούστου
Πλούτος του Αριστοφάνη, σε διασκευή και σκηνοθεσία Διονύση Σαββόπουλου, με την Αμαλία Μουτούση, τον Νίκο Κουρή, τον Χρήστο Λούλη, τον Μάκη Παπαδημητρίου κ.α.

24 Αυγούστου
Υπάρχει και φιλότιμο του Αλέκου Σακελλάριου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, με τον Γιώργο Παρτσαλάκη, τον Θανάση Βισκαδουράκη κ.α.


ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

23 Ιουνίου
Οι μύθοι του Αισώπου, σε κείμενο και σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη.

28 Ιουλίου
Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες του Ιούλιου Βερν, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.

8 Αυγούστου
O Ορέστης και ο σκύλος του της Νανάς Νικολάου, σε σκηνοθεσία Πελαγίας Αγγελίδου.

21 Αυγούστου
Μάικ φασολάκης της Μαρί Κυριακού, σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου.


ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

10 Αυγούστου 
Μαρινέλλα, Κώστας Χατζής

17 Αυγούστου
Σταύρος Ξαρχάκος, Σταμάτης Κόκοτας


Αμφιθέατρο Σίβηρης, Περιμετρική Κασσάνδρας, τηλ. 23740 23997.

Ντόμπρε Ντεν, σε γειτονιές της πόλης

Στο Ντόμπρε Ντεν μία παρέα εφήβων ψάχνει στη γειτονιά της για ένα "χαμένο" ποδήλατο, υποθέτοντας ότι το έχει κλέψει ο καινούριος, ξένος μαθητής που εμφανίστηκε στο σχολείο. Δεν γνωρίζουν όμως τίποτα για τον μαθητή αυτό, παρά μόνο μία φράση που έχουν ακούσει. Η φράση "Ντόμπρε ντεν" γίνεται οδηγός τους σε μία περιπέτεια, αλλά και μέσο για να γνωρίσουν καλύτερα τους εαυτούς τους και τον άλλον.

Το έργο δημιουργήθηκε κατά τη διαδικασία της πρόβας και ξεκινάει από μία σκέψη: γιατί μετά από τόσα χρόνια που η Ελλάδα είναι χώρα υποδοχής μεταναστών, δεν γνωρίζουμε ούτε μία λέξη σε κάποια από τις γλώσσες των μεταναστών; Αξιοποιώντας τεχνικές μεταμφίεσης και θεάτρου δρόμου, η παράσταση δίνει την δυνατότητα να παρουσιαστεί σε οποιονδήποτε κοινόχρηστο-ελεύθερο χώρο της πόλης και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες από 10 χρονών και πάνω. Με ελάχιστα σκηνικά και κοστούμια, τρεις ηθοποιοί αφηγούνται και ζωντανεύουν μία ιστορία από αυτές που μπορεί να συμβούν (ή και συμβαίνουν) συνέχεια σε ένα σχολείο.

Ταυτόχρονα, η παράσταση εξυπηρετεί έναν διπλό στόχο: να έρθουν σε επαφή με το θέατρο έφηβοι ή και ομάδες ατόμων που συγκεντρώνονται στις πλατείες και τους κοινόχρηστους χώρους και, μέχρι σήμερα, έχουν καμία ή ελάχιστη σχέση με το θέατρο, αλλά και να "ζωντανέψουν" οι χώροι αυτοί με ομάδες εφήβων ή κοινό που για κανέναν άλλο λόγο δε θα επισκέπτονταν το συγκεκριμένο σημείο της πόλης.

Μια παράσταση εφηβικού θεάτρου δρόμου από την
Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" και τη θεατρική ομάδα "Παπαλάνγκι"

Σκηνοθεσία: Τάσος Αγγελόπουλος
Σκηνικά αντικείμενα-κοστούμια: Μαργαρίτα Δεληαγγέλου
Κίνηση: Κωνσταντίνος Κατσαμάκης
Διεύθυνση και Οργάνωση παραγωγής: Δέσποινα Καβύρη

Παίζουν: Λιάνα Ταουσιάνη, Δημήτρης Φουρλής, Μιχάλης Φωτόπουλος.

Πέμπτη 23/5 στις 20:00 στην Πλατεία Ναυαρίνου
Παρασκευή 24/5 στις 20:00 στην Προβλήτα του Λιμανιού
Σάββατο 25/5 στις 13:00 στον Πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας
Κυριακή 26/5 στις 20:00 στον Λευκό Πύργο.
Και συνεχίζεται...

Stage: 1η Πλατφόρμα νέων δημιουργών

H Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ανοίγει τις πόρτες της σε ομάδες που βρίσκονται στην αρχή της επαγγελματικής τους πορείας. Στη διάρκεια ενός τριημέρου, η Μικρή Σκηνή θα δώσει χώρο έκφρασης και θα διαθέσει την υλικοτεχνική της υποδομή σε νέους δημιουργούς που θέλουν να πειραματιστούν με σύγχρονα καλλιτεχνικά ιδιώματα, στο επίπεδο τόσο της θεατρικής γραφής όσο και της σκηνικής φόρμας. Θα παρουσιαστούν νέες προτάσεις από ομάδες που έχουν ήδη μία επαγγελματική δουλειά στο ενεργητικό τους, αλλά και από καλλιτέχνες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν την πρώτη επαγγελματική δουλειά τους στη Στέγη.

H αξιολόγηση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της πρώτης πλατφόρμας νέων καλλιτεχνών έγινε από την Stefanie Carp (διευθύντρια Θεάτρου και Χορού του Wiener Festwochen, Βιέννη), σε συνεργασία με την Ιλειάνα Δημάδη (θεατρολόγος-κριτικός θεάτρου), τον Γρηγόρη Ιωαννίδη (κριτικός θεάτρου και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών), τον Σάββα Πατσαλίδη (κριτικός θεάτρου και καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και την Κάτια Αρφαρά (θεατρολόγος, καλλιτεχνική υπεύθυνη του τομέα Θεάτρου και Χορού της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών).

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

1 Ιουνίου 2013, στις 19:00.

Όποιος ερωτεύτηκε. Ερωτεύτηκε, μια σκηνική προπαγάνδα σε 13 μικρά διδακτικά κεφάλαια, της Μαριάννας Τζανή.

Κινούμενη ανάμεσα στα όρια της περφόρμανς και της ζωντανής συναυλίας, της εικαστικής εγκατάστασης και της video-art, η ιδιότυπη μουσικοθεατρική παράσταση της Μαριάννας Τζανή σε συνεργασία με τo συγκρότημα των 2L8 εστιάζει στον έρωτα και την πολιτική ως μορφές αντίστασης στους σκοτεινούς καιρούς μας.

Ιδέα & σύλληψη, Δραματουργική Επεξεργασία, Σκηνοθεσία: Μαριάννα Τζανή
Βοηθός Σκηνοθέτη & Βοηθός Παραγωγής: Nικολέττα Δημοπούλου
Βοηθοί Σκηνοθεσίας: Τάσος Δημητρόπουλος, Μιχάλης Πανάδης
Ζωντανή εκτέλεση μουσικής: 2L8
Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου
Κοστούμια: Ελισάβετ Ζαχαράκη
Video Art: Γιώργος Μπουγιούκος.

1 Ιουνίου 2013, στις 22:00.

My First Tic Tac of All Your Seconds, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Ειρήνης Σουργιαδάκη.

Περφόρμανς για έναν άνδρα και μια γυναίκα. Εκείνος είναι ηθοποιός, εκείνη χορεύτρια. Είναι ερωτευμένοι. Η ανάγκη τους να συναντηθούν φαντάζει σαν το πιο λογικό "θέλω" σε έναν παράλογο κόσμο.

Μετάφραση από ελληνικά σε αγγλικά: Γιάννης Στεφάνου

Σκηνογραφία & Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Χορογραφία: Σόνια Ντόβα

Ηχοτοπίο: Βικτώρια Νταρίλα

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Φωνή ανακοίνωσης: Melissa Vetters

Artwork αφίσας: Γιώργος Τσόπανος

Video trailer: Άρης Μπασιάς

Φωτογραφίες: Περικλής Πραβήτας

Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Παίζουν: Κώστας Κορωναίος, Σόνια Ντόβα.

2 Ιουνίου 2013, στις 19:00.

Με λένε Παναγιώτη και είμαι Σουηδός, Α΄ μέρος της τριλογίας Sweet Home Europa του Στάθη Γραφανάκη.

Πολιτική παράσταση-δοκίμιο (Essay-Theatre) για έναν ηθοποιό, video προβολές με "ειδικούς" από όλο τον κόσμο και εθελοντές. Θέμα της, η μεταναστευτική πολιτική υπό το πρίσμα της ιδιότητας του Ευρωπαίου πολίτη στη μετά-εθνική Ευρώπη σήμερα.

Ερμηνεία: Γιώργος Καφετζόπουλος

Έρευνα & Δραματουργία: Γιάννης Αμπατζίδης

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Επιστημονική σύμβουλος: Έλενα Σιδέρη

Διεύθυνση επιστημονικής έρευνας: Carolin Phillip 

Διεύθυνση παραγωγής: Ιφιγένεια Μακρή

Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Κατερινοπούλου.

2 Ιουνίου 2013, στις 22:00.

Ιστορία κατεύθυνσης, σε σύλληψη, σκηνοθεσία & ερμηνεία Ηλία Βογιατζηδάκη, Μυρτώς Πανάγου, Νατάσας Παπανδρέου.

Πρωτοσέλιδα που συγκλόνισαν το πανελλήνιο αλλά και ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων συνθέτουν το ντοκουμενταρίστικο υλικό αυτής της devised theatre παράστασης.

Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου

Σκηνικά & Κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη, Λήδα Δοκουμετζίδη

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βίντεο: Όλγα Μπρούμα

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Λυμπεροπούλου

Βοηθός δραματουργού: Γεωργία Ψυχογυιού

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης.

3 Ιουνίου 2013, στις 19:00.

Ζωή, σε κείμενο και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Βουδούρη.

"Άντρας και γυναίκα περνούνε χρόνο μαζί", θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος αυτής της άκρως αφαιρετικής περφόρμανς που διερευνά τη συνύπαρξη σε βάθος χρόνου, μέσω μιας σειράς από καθημερινές και φαινομενικά συνηθισμένες στιγμές. Κι όμως, μέσα σε αυτές ίσως τελικά κρύβεται ολόκληρη η ζωή μας.

Σχεδιασμός Φωτισμών: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη

Παίζουν: Γιώργος Νούσης, Κατερίνα Πατσιάνη.

3 Ιουνίου 2013, στις 21:00.

Συζήτηση με τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης και καλλιτεχνικής επιμέλειας της 1ης πλατφόρμας νέων καλλιτεχνών και τους συντελεστές των παραστάσεων.

Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα).

Τέχνη σε περίοδο κρίσης και κρίση σε περίοδο τέχνης!

Το Δέρμα δεν είναι μια κλασική παράσταση. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ενηλίκων, μια γιορτή, ένα "φόρο τιμής" στη μηχανιστική εργασία, τη μονοτονία και την απάθεια. Είναι μια ποιητική αλληγορία για την παρούσα κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας σε κρίση και της ανάπτυξης ενός πανίσχυρου εξουσιαστικού κράτους-Λεβιάθαν, ενός συντηρητικού δόγματος τραπεζών κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελεύθερης σκέψης.

Η παράσταση περιλαμβάνει:

Α) Δωρεάν βαρκάδα μέσα σε έναν παλιό βιομηχανικό κτίριο.
Απολαύστε τη μύηση στον Αχέροντα αλλά προσοχή: Μην πληρώσετε τον βαρκάρη μέχρι να σας περάσει απέναντι!

Β) Για τους μυημένους, δωρεάν μαθήματα εκδοράς και επί πλέον επεξεργασίας ανθρώπινου δέρματος με δυνατότητα έμπρακτης συμμετοχής.

Γ) Σχόλιο για το ρόλο της τέχνης σε περίοδο κρίσης και το ρόλο της κρίσης σε περίοδο τέχνης.

Δ) Προσωπική επαφή με τον Λεβιάθαν.
"Θα σε εκλιπαρεί για έλεος; Θα σου μιλήσει με λόγια ευγενικά;"
"Ποιος τολμά να ανοίξει τις πύλες του στόματός του που το περιφράσσουν τρομερά δόντια;"
"Δεν υπάρχει όμοιο του πάνω στη γη–ένα πλάσμα δίχως φόβο".
"Περιφρονεί τους αλαζόνες, βασιλεύει στους περήφανους".

Ε) Γνωριμία με έναν Γερμανό μετανάστη.

ΣΤ) Έναν επικήδειο λόγο μέσα σε ένα dance club, όπου ως συγγενείς των νεκρών δεχόσαστε θερμά συγχαρητήρια και ευχές για την περαιτέρω εξέλιξή σας, συμμετέχοντας στον Ιστορικό Εορτασμό.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Δέρμα, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου.

Η σκηνοθέτης εμπνευσμένη από το αυταρχικό κράτος-Λεβιάθαν του Hobbes* δημιουργεί μια site specific performance η οποία δομείται ως τρίπτυχο και αναπτύσσεται σε τρεις διαφορετικούς χώρους.

Βοηθοί σκηνοθέτη: Σεμέλη Χαβιάρα, Θωμάς Διάφας 

Δραματουργία: Στάθης Γραφανάκης
Κίνηση: Βάλια Παπαχρήστου, Χριστίνα Σουγιουλτζή
Μουσική Σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας
Σκηνογραφία-Κοστούμια: Τέλις Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου.

Παίζουν: Adrian Frieling, Λευτέρης Ζημιανίτης, Άλκης Ζούπας, Άγγελος Καλίνογλου, Ευτυχία Κιουρτίδου, Νεφέλη Παπαδερού, Βάλια Παπαχρήστου, Νικόλας Στραβοπόδης, Εύα Αλεξανδρή - Φάκλαρη, Κοσμάς Χατζής, Στέλλα Χριστοδουλοπούλου.

Μια παραγωγή της ομάδας OΔC Ensemble.

Στο Βυρσοδεψείο (Ορφέως 174, Βοτανικός, Αθήνα), από 21 Μαΐου μέχρι 9 Ιουνίου 2013.

Κάθε Τρίτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή.

*Ο Thomas Hobbes έγραψε τον Λεβιάθαν, (Leviathan or the Matter, Form and Power of a Comonwealth Ecclesiastical and Civil), το σπουδαιότερο έργο του, το 1651. Ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, υποστηρίζει ο φιλόσοφος, αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Το ότι τα ανθρώπινα κίνητρα σχηματίζονται εκ φύσεως από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική, το πιθανότατο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Hobbes δημιουργεί κάποιο τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας είτε της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας. Ως ανταπόδοση προς τον άνθρωπο το Κράτος ασκεί αυτήν την απόλυτη εξουσία μόνον υπέρ της διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης.

http://el.wikipedia.org/wiki/Τόμας_Χομπς

Μέσα σε τέσσερις τοίχους

Δύο αδέλφια έγκλειστα περιμένουν να δουν μέσα από ένα φεγγίτη την παρέλαση, που θα εξελιχθεί σε εφιάλτη. Θέμα ελληνικό και ταυτόχρονα οικουμενικό.
Η αποστασιοποίηση του ατόμου από τα τεκταινόμενα στον κόσμο δεν είναι λύση.
Ο "έξω κόσμος" θα εισβάλλει και θα ‘χει την πιο αποτρόπαια μορφή...

Η Παρέλαση, ένα από τα τρία μονόπρακτα της τριλογία της Πόλης (1965), είναι το πιο πολυπαιγμένο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη εντός και εκτός συνόρων.

Ο ουρανός κατακόκκινος, ο μοναδικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη (1998), μιλάει για την κατάρρευση του ατόμου και συνάμα την κατάρρευση ενός ολόκληρου "ψεύτικου" κόσμου.
"Δεν θέλω να είμαι ο μέσος όρος" ,"Εγώ δεν βολεύομαι", φράσεις από τον σπαραγμό της γυναίκας που κάνει την δική της επανάσταση, που έχει τον δικό της Οκτώβρη.
Με πλήρη επίγνωση της θέσης της, με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια στέκεται και βλέπει τον ουρανό, τον ήλιο κατακόκκινο...

Ο ουρανός κατακόκκινος συνδυάζει το ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα της Σοφίας Αποστόλου με την ηλικία της, και την ηλικία της με την Ιστορία, και την Ιστορία με τον Κόκκινο "Οχτώβρη" και τις απολήξεις του στην ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα, την ελληνική κοινωνία της μεταπολεμικής εποχής, και την προσωπική βιογραφία της Σοφίας Αποστόλου.[1]

Οι ήρωες της Αναγνωστάκη, φαντάσματα των εαυτών τους, κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους και εκτεθειμένοι σε μία παράλογη κοινωνία, σ΄ ένα άδικο σύστημα προσπαθούν να υπάρξουν, να κάνουν έστω και την ύστατη στιγμή "κάτι" που θα τούς κάνει να ξεχωρίσουν...

[1] "Οι ραγισμένοι καθρέφτες της πραγματικότητας. Ο σκηνικός πληθυσμός στα θεατρικά έργα της Λούλας Αναγνωστάκη", στο: Βάλτερ Πούχνερ, Ο μίτος της Αριάδνης, Δέκα θεατρολογικά μελετήματα, Αθήνα 2001.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Σε τέσσερις τοίχους (Η παρέλαση και Ο ουρανός κατακόκκινος) της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σπυριδάκη.

Σκηνικά-κοστούμια: Μαριέττα Πανίδου

Μουσική-επιμέλεια ήχων: Κώστας Βόμβολος
Σχεδιασμός φωτισμών: Μαρία Λαζαρίδου
Φωτογραφίες: Δήμητρα Σιάχου.

Παίζουν:
Η παρέλαση: Αλεξάνδρα Σίμου, Δημήτρης Τσάκας
Ο ουρανός κατακόκκινος: Ντιάνα Ζαχαροπούλου.

Μια παραγωγή της ομάδας Oberon.

Στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς (Μεταμορφώσεως 7-9, Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη), από 22 μέχρι 26 Μαΐου 2013.

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.

6 συγγραφείς... σε αναλόγιο

Η "Πρώτη Γραφή" προτείνει έξι νέα ελληνικά κείμενα, που δεν έχουν παρουσιαστεί στη σκηνή, γραμμένα από ισάριθμους νέους συγγραφείς (τέσσερις εκ των οποίων κάνουν την πρώτη τους απόπειρα στη θεατρική γραφή), ηλικίας 25 έως 40 ετών. Σε συνεργασία μαζί τους, ηθοποιοί του ΚΘΒΕ αναλαμβάνουν να δώσουν ζωή στα κείμενα αυτά, μέσα από μια "πρώτη ανάγνωση", με τη μορφή αναλογίου. Πρόκειται για έργα που συλλέχθηκαν από το σύνολο των κειμένων, τα οποία στέλνονται κάθε χρόνο στο ΚΘΒΕ, ως προτάσεις για το ρεπερτόριό του.

Την επιμέλεια της δράσης έχει αναλάβει η Αμαλία Κοντογιάννη, την εικαστική επιμέλεια η Δήμητρα Γιοβάνη και τους φωτισμούς ο Θεόδωρος Καραπίντσιος. 

Τα έργα που θα παρουσιαστούν είναι:

Demonstration της Λαμπρινής Αγγελίδου. (21 Μαΐου 2013, στις 20:00)

Η ιστορία που δε γράφτηκε του Κώστα Καραφύλλη. (21 Μαΐου 2013, στις 21:00)

"Αυτεί" μέσα του του Δημήτρη Καρακάση. (22 Μαΐου 2013, στις 20:00)

Ο κανίβαλος του Δημήτρη Ζουγκού. (22 Μαΐου 2013, στις 21:00)

Έξι μαθήματα και δεκαεπτά βήματα της Στέλλας Παπαδημητρίου. (23 Μαΐου στις 20:00)

Οι καναπέδες του Ευριπίδη Ταρασίδη. (23 Μαΐου στις 21:00)

Η "Πρώτη Γραφή" θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη 23 Μαΐου στις 22:00, με ανοιχτή συζήτηση-στρογγυλό τραπέζι: "Σύγχρονο ελληνικό έργο: γράφεται; δημοσιεύεται; ανεβαίνει;"

Στο Μπαρ Καλλιτεχνών (7ος όροφος), Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, (Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη).

Είσοδος ελεύθερη. Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

Η πραγματική ιστορία του Joseph

Την 1η Μαΐου του 2011 περίπου στις 4 τα ξημερώματα, το αστυνομικό τμήμα του Ρίβερσάιντ της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών δέχεται ένα τηλεφώνημα. Η Αλίσια Όλιβ αναφέρει τη δολοφονία του συζύγου της, Τζεφ Όλιβ, από πυροβολισμό.

Ο Τζεφ Όλιβ, χωρισμένος, πατέρας δύο παιδιών, γνωρίστηκε με την Αλίσια το 2007. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία κορίτσια. Πήρανε την επιμέλεια των παιδιών του, γιατί η προηγούμενη του σύζυγος κρίθηκε ακατάλληλη ως μητέρα. Όταν η οικονομική κρίση έφτασε και στην Καλιφόρνια, έμεινε χωρίς δουλειά. Λίγο καιρό αργότερα γνωρίστηκε με κάποια μέλη μιας νεοναζιστικής οργάνωσης του Ρίβερσάιντ. Έγινε μέλος και μετά από πολύ καιρό εκλέχτηκε από όλα τα μέλη, ως ο νέος αρχηγός της οργάνωσής τους. Ως σύζυγος και πατέρας, είχε γίνει πολύ αυταρχικός και βίαιος.

Ο Τζόζεφ Όλιβ, είναι ο μεγαλύτερος γιος του Τζεφ. Η Αλίσια Όλιβ, δεν είναι η μητέρα του.

"Για όλους υπάρχει ένα μέρος το οποίο νιώθεις "σπίτι" σου. Είναι κάποιος, είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις "κάτι". Εκεί δε νιώθεις μόνος. Δεν εκτίθεσαι. Ένα δέσιμο που έχει χτιστεί όπως χτίζεται ένα σπίτι. Και μπορεί να χωρέσει μια ζωή. Για μένα αυτό το σπίτι ήταν τα παιδιά μου".

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Joseph, σε κείμενο και σκηνοθεσία Θέμη Θεοχάρογλου.

Σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Παζιάνας, Θέμης Θεοχάρογλου.

Ερμηνεύει η Λυδία Τσίκου.

Passatempo Inn, (Σωκράτους 2 & Εγνατία 87, Θεσσαλονίκη)

17, 18, 19, 24, 25, 26 Μαΐου στις 21:30.

Χορός στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2013

Πρώτη ύλη του Δημήτρη Παπαϊωάννου. 

Η performance επιστρέφει μετά από διεθνή περιοδεία και θα παρουσιάζεται καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ.

1 Ιουνίου - 14 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Α.

Untrained της Lucy Guerin (Αυστραλία)

Στο έργο διασταυρώνονται δύο επαγγελματίες χορευτές και δύο χωρίς χορευτική παιδεία, για να αναδυθούν στην επιφάνεια, με αμεσότητα και αίσθηση χιούμορ, στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός αλλά και επιρροές του αμερικανικού μεταμοντέρνου χορού του 1960, σχετικές με τη

φυσικότητα και τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει το καθημερινό, αδέξιο σώμα στη σκηνή.

1, 2 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Tune In και The Shape of Necessity της Λίας Χαράκη. (Κύπρος)

7, 8 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Oh! Deep sea-corpus III της Κατερίνας Παπαγεωργίου.

Το μέρος που ολοκληρώνει την τριλογία χορογραφιών που βασίζονται στην Οδύσσεια.

10, 11 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

À louer (Ενοικιάζεται), από την χοροθεατρική κολεκτίβα Peeping Tom. (Βέλγιο)

Ένα μείγμα δεξιοτεχνίας μαζί με αναμνήσεις, άγχη, όνειρα και εφιάλτες σε έναν κόσμο όπου τα

πάντα είναι προς ενοικίαση.

12, 13, 14 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.

Arranged by date της Λενιώς Κακλέα.

12, 13 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Ali και Nous sommespareilsàces crapaudsquidans l’austèrenuitdesmarais s’appellent et ne se voient pas, ployant à leur cri d’amour toute la fatalité de l’univers, των Αλί & Χεντί Ταμπέτ και της ομάδας Cie mpta.

Τους χορευτές συνοδεύει συνοδεύει ζωντανά μια ορχήστρα με Έλληνες και Τυνήσιους μουσικούς, που παντρεύει το κλασικό ρεμπέτικο με την παραδοσιακή μουσική της Τυνησίας.

15, 16, 17 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Στη χώρα των θ_υμάτων της Ελεάνας Αλεξάνδρου (Κύπρος)

Ένα χοροθεατρικό one-woman show, μια τολμηρή απόπειρα αναστοχασμού για

την ταυτότητα της πατρίδας της.

18, 19 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Nocturnes της Μαγκύ Μαρέν (Γαλλία)

Με εργαλεία το σώμα, την ιστορία και τη δύναμη των εικόνων η σκηνή μετατρέπεται σε καθρέφτη των σκοτεινών καιρών που ζούμε. Χωρίς γραμμική αφήγηση, οι χορευτές -ανάμεσά τους και μια Ελληνίδα- εμφανίζονται σπασμωδικά στη σκηνή αρθρώνοντας σπαράγματα από το υλικό της μνήμης στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς μετάφραση. Είναι σαν να παραδέχονται με πικρία: "Τίποτα δεν μοιάζει πιο δύσκολο να μοιραστούμε από την καταγωγή που κουβαλάμε".

22, 23 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Fight or Flight? των Σταυρούλας Σιάμου και Πέρσας Σταματοπούλου.

Η πρώτη συνεργασία των δύο σημαντικών ελληνίδων χορευτριών.

26, 27 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Ojo (Μάτι) του Αντόνιο Ρουθ (Ισπανία)

Τον χορογράφο απασχολεί η αίσθηση της όρασης κυριολεκτικά και μεταφορικά: ο τρόπος που συ-

νεργάζεται με τις άλλες αισθήσεις στην πρόσληψη του χορευτικού θεάματος, αλλά και ως

χώρος του φαντασιακού στην εικονοποιία του ονείρου.

14, 15 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Θέατρο στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2013

Το φετινό φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (1 Ιουνίου - 31 Αυγούστου) αφιερώνεται στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή. Στο πρόγραμμα εντάσσεται η τελευταία σκηνοθεσία του δημιουργού, το Θερμοκήπιο του Χάρολντ Πίντερ καθώς και ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί και ντοκιμαντέρ για το έργο του.

Το θεατρικό μενού περιλαμβάνει:

Ελληνικές παραστάσεις

Ιλιάδα του Ομήρου, σε μετάφραση Δ.Ν. Μαρωνίτη και σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.
4, 5, 6, 7, 8 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.

Κοινός λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
19, 20 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Αλεξάντερπλατς του Άλφρεντ Ντέμπλιν, από την ομάδα Κανιγκούντα, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγγανάρη.
22, 23 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Η γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη. Με την Όλια Λαζαρίδου.
27, 28 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.

Μερσιέ και Καμιέ του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
29 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Έρωτας και ραδιουργία του Φρειδερίκου Σίλλερ, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου.
30 Ιουνίου & 1, 2, 3 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα.
5, 6 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Μονομαχία του Χάινριχ φον Κλάιστ, σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου.
6, 7 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.

Κτίσμα του Φραντς Κάφκα, σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου.
11, 12 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
12, 13, 14, 15 Ιουλίου, Πειραιώς, Κτίριο Δ.

Λάθος κίνηση του Τσβάιχ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου.
16, 17 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.

Ελένη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη.
15, 16 Ιουλίου, Ηρώδειο.

Η φωνή του Γιώργου Βέλτσου, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη.
19-23 & 26 Ιουνίου, 3-7 Ιουλίου, Μουσείο Μπενάκη.

Μουσείο ανθρώπινης συμπεριφοράς, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή.
12, 13, 14 Ιουλίου, Μουσείο Μπενάκη.

Κήπος Στάχτες-η εμπειρία της παράστασης, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα.

23-28 & 30 Ιουνίου, 1-5 & 7-12 Ιουλίου, Σπίτι στον Κολωνό.

Μετακλήσεις από το εξωτερικό

Ω Σμύρνη μου, Όμορφη μου Izmir, σε κείμενο και σκηνοθεσία Νεσρίν Καζάνκαγια.

5, 6 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Ο εχθρός του λαού του Ερρίκου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Τόμας Οστερμάιερ.

3, 4, 5 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.

Miss Knife, σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Πι.

9, 10 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Η.

Ρινόκερος του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Εμμανουέλ Ντεμαρσύ-Μοττά.

30 Ιουνίου, 1 Ιουλίου, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Επίδαυρος

Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου.

5, 6 Ιουλίου.

Πλούτος του Αριστοφάνη, σε διασκευή και σκηνοθεσία Διονύση Σαββόπουλου.

12, 13 Ιουλίου.

Σαμία του Μενάνδρου, σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.

19, 20 Ιουλίου.

Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

26, 27 Ιουλίου.

Κύκλωπας του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, από το Εθνικό Θέατρο.

2, 3 Αυγούστου.

Τραχίνιες του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, από το Εθνικό Θέατρο.

9, 10 Αυγούστου.

Γκολφω του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, από το Εθνικό Θέατρο.

17 Αυγούστου.

Τρωάδες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.

23, 24 Αυγούστου.

Άσκηση Επίδαυρος-Σύσσημον, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.

31 Αυγούστου.

http://www.greekfestival.gr/gr/

Η καλοκαιρινή παρουσία του ΚΘΒΕ

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θα παρουσιάσει τις εξής παραγωγές κατά τη διάρκεια της θερινής θεατρικής περιόδου 2012-2013:

1. Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.

Σε αυτή την αντιπολεμική oυτοπία του Αριστοφάνη, πρωταγωνιστούν ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Φάνης Μουρατίδης και ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί στο Αρχαίο θέατρο Φιλίππων (5 & 6 Ιουλίου) ανοίγοντας το Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, για να ακολουθήσει μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία σε όλα τα φεστιβάλ σε κάθε περιφέρεια της Ελλάδας.
Η Ειρήνη θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Δάσους (10 & 11 Ιουλίου) ενώ, συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου στις 26 & 27 Ιουλίου. Ο κύκλος της καλοκαιρινής περιοδείας θα ολοκληρωθεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου, με παραστάσεις που θα δοθούν στην Αττική και στο Ηρώδειο στην Αθήνα.


2. Ο Λεπρέντης του Μιχαήλ Χουρμούζη, σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη.

Ο Λεπρέντης είναι μια μετεπαναστατική κωμωδία, στην οποία κυριαρχεί η σάτιρα της Βαυαροκρατίας και της ελληνικής άρχουσας τάξης του 19ου αιώνα. Ο ήρωας του έργου είναι ένας πλούσιος και άσχημος γέρος που ερωτεύεται μια όμορφη νεαρή κοπέλα. Πάνω σ' αυτόν τον καμβά παρελαύνουν διάφοροι τύποι της γειτονιάς, που εκμεταλλεύονται την αδυναμία του και προσπαθούν να του αποσπάσουν χρήματα. Οι προσπάθειες γίνονται αφορμή για να δημιουργηθούν πολλές αστείες σκηνές, που συμπληρώνονται με ζωντανή μουσική και τραγούδια.
Το ΚΘΒΕ συνεχίζει την Θερινή Σκηνή, θεσμό που εγκαινίασε με επιτυχία τον Ιούλιο του 2012.
Στον ρόλο του Λεπρέντη ο Κώστας Σαντάς.


3. Ο Πειρασμός του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι.

Η γλυκιά κωμωδία του Γρηγορίου Ξενόπουλου διηγείται την ιστορία μιας αθώας καμαριέρας που ξετρελαίνει τους άνδρες και τους βάζει στον πειρασμό να διαπράξουν το έγκλημα της απιστίας.
Με τους Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη, Πάολα Μυλωνά, Αστέρη Πελτέκη, Σπύρο Σαραφιανό, Πολυξένη Σπυροπούλου κ.α.


4. P.I.G.S Revolution, από την ομάδα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι.

Η μουσικο-θεατρική παράσταση που παρουσιάστηκε για τρεις συνεχόμενες σεζόν με μεγάλη επιτυχία από την ομάδα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι, στο πλαίσιο των εναλλακτικών δράσεων του ΚΘΒΕ, θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι, καθώς θα συμμετάσχει, κατόπιν μετακλήσεων σε επιλεγμένα Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.
Οι ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι είναι μια ομάδα νέων ηθοποιών και μουσικών του ΚΘΒΕ, οι οποίοι με κέφι και μπρίο παίζουν, χορεύουν και τραγουδούν, σχολιάζοντας με φρενήρη ρυθμό τον εφιάλτη μιας "πτωχευμένης" πραγματικότητας, καθώς αυτή συγκρούεται με τις μικρές ή μεγάλες γουρουνιές της πολιτικής επικαιρότητας, αλλά και της ανθρώπινης φύσης! Με όπλο τους ατακαριστούς διαλόγους, τις πειραγμένες ενορχηστρώσεις και τις κεφάτες χορογραφίες οι ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι P.I.G.S. θα συνεχίσουν να κάνουν την επανάστασή τους απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει.


5. Κοινωνικό Θεατροπωλείο

Το ΚΘΒΕ θα συνεχίσει τον θεσμό του "Κοινωνικού Θεατροπωλείου", Θέατρο Αλληλεγγύης από ηθοποιούς του ΚΘΒΕ όπου οι θεατές των παραστάσεων καλούνται να καταβάλουν αντί εισιτηρίου, τρόφιμα μακράς διαρκείας, τα οποία διατίθενται σε κοινωνικά ιδρύματα.
Το καλοκαίρι του 2013, θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται παραστάσεις του "Κοινωνικού Θεατροπωλείου", οι οποίες θα παιχτούν στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης και στους όμορους δήμους.


6. Θέατρο κατ΄οίκων

Το ΚΘΒE, στα πλαίσια της κοινωνικής του πολιτικής, συνεχίζει μια σειρά δράσεων (στην πόλη μας, στο νομό Θεσσαλονίκης, στους όμορους Δήμους και σε άλλους νομούς της Βόρειας Ελλάδας), που στόχο τους έχουν την προσφορά σε όσες ομάδες πληθυσμού δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης στη θεατρική πράξη, καθώς θεωρεί ότι η συμμετοχή των πολιτών και ιδιαίτερα των ασθενών σε εκφράσεις πολιτισμού όπως το Θέατρο είναι σημαντική για την ποιότητα της ζωής τους και για την κοινωνική τους επανένταξη.

Το καλοκαίρι του 2013, με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Μακεδονίας- Θράκης, το Θέατρο Κατ’ Οίκων θα επεκτείνει τη δράση του σε κεντρικούς δήμους νομών της Μακεδονίας και της Θράκης.

Trendy Bear στο Παρτιζάν

-Είσαι πλέον 28… 30… 36.
Ζεις στην Θεσσαλονίκη. Μένεις με τους γονείς σου. Πάλι.
Άνεργος. Πάλι.
Ερωτεύεσαι στην Σβώλου.
Χωρίζεις στην Βαλαωρίτου.
#Πάοκ - Πάολα. # Ψώνια - Ψωμιάδης. #Μπουγάτσα - Μπουζούκια.
-Γυρνάς στην ερωτική αυτή πόλη, με ένα μακρόστενο τοστ στο χέρι, μέσα στην ομίχλη. Οι άλλοι έφυγαν. Και εσύ εδώ. Γυμνός. Πάλι.
Γενικά τίποτα. Ίσως μόνο λίγο επιφάνεια. Πάλι.
-Και μια φλύαρη και επιφανειακή κοινωνία.
-Ένας blogger γράφει και κάποιοι άλλοι εμπνέονται.

vassiliostales.wordpress.com

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Trendy Bear του Βασίλη Λιπώνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καλαϊτζίδη.

Σκηνογραφία : Νίκος Καλαϊτζίδης
Β. Σκηνοθέτη: Χρήστος Κιτσίρογλου
Βίντεο: Κλείτος Κυριακίδης, Μέγας Δημητριάδης
Μουσική: Τέλης Κούρτης
Βοηθός Βίντεο: Αρης Βέβης
Υπεύθυνη Τύπου: Δέσποινα Πολυχρονίδου
Φωτογράφος Πλατό: Κωστής Αργυριάδης
Σχεδιασμός αφίσας: Μέγας Δημητριάδης
Τραγούδι στο video: η Χρύσα Ιωαννίδου
Ηθοποιός video: Βάνα Τάτσιου

Παίζουν: Κλείτος Κυριακίδης, Ανδρέας Μαυρίδης, Κυριάκος Χρυσίδης.

Στο υπόγειο του καφέ Παρτιζάν, (Βαλαωρίτου 29, Θεσσαλονίκη)

17, 18, 19, 23, 24, 25, 30, 31 Μαΐου & 1, 6, 7, 8 Ιουνίου στις 21:00.

H "ελεγεία" της βίας

Μια συγγραφέας βρέθηκε κρεμασμένη στο νοσοκομείο αφού την άφησαν μόνη πάνω από μιάμιση ώρα, παρά τις προειδοποιήσεις των ψυχιάτρων ότι έπρεπε να την επιβλέπουν συνεχώς γιατί συνέτρεχε σοβαρός κίνδυνος αυτοκτονίας. Η Σάρα Κέιν* κρεμάστηκε με ένα κορδόνι παπουτσιών που το είχε δέσει σε ένα γαντζάκι μιας πόρτας τουαλέτας στο νοσοκομείο King's College στο νότιο Λονδίνο. Την είχαν μεταφέρει στο νοσοκομείο τρεις μέρες νωρίτερα, αφού πήρε 150 αντικαταθλιπτικά και 50 υπνωτικά χάπια στο σπίτι της στο Brixton. Είχε αφήσει ένα σημείωμα στο τραπέζι της κουζίνας της που έλεγε "Με σκότωσα". [1]


Η ίδια η Κέιν παρόλο που συχνά θεωρείται "καταθλιπτική" ή "σοκαριστική", δεν αποδέχεται αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τον εαυτό της.
"Δε θεωρώ τα έργα μου καταθλιπτικά, ούτε πιστεύω ότι τους λείπει η ελπίδα. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Joy Division, γιατί τα τραγούδια τους με ανεβάζουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αισιόδοξο, πιο ελπιδοφόρο από το να δημιουργείς κάτι όμορφο για την απελπισία ή μέσα από απελπισία". [2]

Σε συνέντευξή της δήλωσε: Κάποια από τα ακραία πράγματα που έχω βάλει στα έργα μου, τα έβαλα γιατί είναι αληθινά και είχα τόσο σοκαριστεί και τρομοκρατηθεί, αλλά και γνήσια εξαναγκαστεί, που δεν γινόταν να μην τα βάλω. Όταν έγραφα το Blasted, σε κάποιο σημείο συνειδητοποίησα πως υπήρχε σύνδεση με τον Βασιλιά Ληρ. Και σκέφτηκα: "Γράφω για την πατρότητα. Υπάρχει η σκηνή όπου αυτός τρελαίνεται και υπάρχει και η σκηνή στο Ντόβερ όταν η Κέητ αδειάζει το όπλο-θα του το δώσει ή όχι;" Το μόνο πράγμα που δεν έχω, σκέφτηκα, είναι η τύφλωση, παράξενο, αλλά δεν έχω τύφλωση. Τον καιρό εκείνο (ένας θεός ξέρει γιατί) διάβαζα το Among the Thugs (Ανάμεσα στους τραμπούκους) του Bill Buford, για τη βία στο ποδόσφαιρο. Όλοι έχετε διαβάσει το Blasted, όταν όμως οι άνθρωποι ακούν ότι είναι αληθινό τρομοκρατούνται περισσότερο. Είναι εντελώς σοκαριστικό. Ήταν κάποιος αστυνομικός με πολιτικά, που υποκρινόταν πως είναι οπαδός της Μάντσεστερ [τέλος κασέτας] έπειτα του ρούφηξε το ένα μάτι του, το δάγκωσε, το έφτυσε στο πάτωμα, πέταξε τον τύπο κάτω και τον παράτησε εκεί. Και γαμώτο, δεν μπορούσα να πιστέψω τι διάβασα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε κάποιον άλλο, πραγματικά να το κάνει, κι όμως συνέβη. Το έβαλα στο έργο και όλοι σοκαρίστηκαν. [3]

*Η Σάρα ΚέΙν γεννήθηκε στο Έσσεξ το 1971. Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αρχικά, του Μπέρμινχαμ στη συνέχεια. Έγραψε τα έργα Blasted (1995), Phaidra's Love (1996), Cleansed (1998), Crave (1998) και 4.48 Psychosis (1999), καθώς και το σενάριο για την μικρού μήκους ταινία Skin (1997). Στις 20 Φεβρουαρίου 1999 αυτοκτόνησε.

[1] Sandra Laville, "Συγγραφέας ξεγλυστράει απαρατήρητη και αυτοκτονεί", στο Σάρα Κέιν, 4.48 Ψύχωση, μετ. Ρούλα Πατεράκη και Αντώνης Γαλέος, Κόαν, Αθήνα 2001.
[2] Aleks Sierz, Θέατρο στα μούτρα, μετ. Δ. Γεωργακόπουλου.
[3] Απόσπασμα από συνέντευξη της Κέιν στον Don Rebellato (Royal Holloway College. 3.11.1998), από το πρόγραμμα της παράστασης του θεάτρου Ακτίς Αελίου: Σάρα Κέιν, Blasted, μετ. Αθηνά Παραπονιάρη, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2008.


Τώρα στη θεατρική σκηνή
Blasted / Και εσαρώθησαν της Σάρας Κέιν, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.

Πόση βία μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη ψυχή; Πώς θα επιζήσουμε σ’ έναν κόσμο εφιαλτικά σκληρό; Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα; Είμαστε παθητικοί θεατές ενός αλλόκοτου, παραμορφωμένου πλανήτη, όπου όλα επιτρέπονται; ΄Η μήπως είμαστε μέρος του εφιάλτη;!
Το Blasted, το πρώτο θεατρικό έργο της Κέιν, προκάλεσε σοκ στη λονδρέζικη κοινωνία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995. Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι το Blasted είναι ένα γνήσιο ντοκουμέντο της παγκοσμιοποιημένης βίας, ένα μεγαλοφυές έργο-κραυγή για την κρίση του πολιτισμού μας.

Μετάφραση: Ρούλα Πατεράκη, Αντώνης Γαλέος
Σκηνικά: Ρούλα Πατεράκη, Λίνα Μότσιου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Κίνηση: Ρούλα Πατεράκη
Φωτισμοί: Ζαφείρης Επαμεινώνδας
Ηχοληψία: Γιάννης Πειραλής
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη, Εβελίνα Κοτρίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Απόστολος Λάμπρου
Βοηθός φωτιστή: Ελισάβετ Φωτοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου

Δύο σκηνοθετικές προσεγγίσεις:
Διανομή:
Ανδρέας Αντωνιάδης - Ίαν - Δημήτρης Κοντός
Λαμπρινή Αγγελίδου - Κέιτ - Πάολα Μυλωνά
Γιώργος Γιαννώτας - Στρατιώτης - Γιώργος Γιαννώτας

Μια παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε.

Στο θέατρο Μονής Λαζαριστών-Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκοτρώνη 22, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη), από 16 Μαΐου.

Κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη-Σάββατο στις 21:00.

Θεατρικές διαδρομές εκτός συνόρων

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Νόρα του Ερρίκου Ίψεν, από τους tg STAN.
Στη Νόρα (Το κουκλόσπιτο) ο Ίψεν ασκεί δριμεία κριτική στον παραδοσιακό ρόλο των δύο φύλων και στο θεσμό του γάμου, τον 19ο αιώνα. Αυτή τη φορά η ομάδα tg STAN παρουσιάζει το έργο στα αγγλικά. Η Νόρα είναι μια συναρπαστική ιστορία για την ηθική συγκατάβαση και την κοινωνική υποκρισία, και σήμερα γίνεται όχημα για μια λεπτή κριτική του καταναλωτισμού στην Ευρώπη του 2013. Η παράσταση θα περιοδεύσει σε πόλεις της Ευρώπης.
Kaaitheater, 7 & 8 Ιουνίου 2013.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Migronauten–Μεταναύτες, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Έλενας Σωκράτους.
Είναι το πρώτο δρώμενο που παρουσιάζει η καλλιτεχνική ομάδα ithAKT και αποτελείται από διαφορετικές μορφές τέχνης, σε μια προσπάθεια να συνυπάρξουν αρμονικά. Η ομάδα αποτελείται από νέους Έλληνες, νεοΒερολινέζους, που τους ενώνει η ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία. Η σύμπραξή τους δημιούργησε το συγκεκριμένο έργο, που μοιάζει με άγκυρα στη ξενιτιά.

Interkulturelles Frauen-und Familienzentrum To Spiti, 17, 18, 19, 31 Μαΐου και 1, 2 Ιουνίου 2013.

ΛΟΝΔΙΝΟ
Not I του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Billie Whitelaw.
Ο μονόλογος μιας γυναίκας. Ένας έντονος μονόλογος, σε έναν κατάμαυρο χώρο, που φωτίζεται μόνο από μια δέσμη φωτός. Ένα στόμα αιωρείται πάνω από τη σκηνή και εκπέμπει τον λόγο του υποσυνείδητου. Το κείμενο παρουσιάζεται από τη Lisa Dwan, σε μια παράσταση που διαρκεί εννέα λεπτά (!). Την ερμηνεία του ρόλου δίδαξε στη Dwan η Billie Whitelaw, που παρουσιάσει τον μονόλογο του Μπέκετ, το 1973. Μετά το τέλος της performance ακολουθεί η προβολή μια παλαιότερης συνέντευξης της Whitelaw για την εμπειρία της στην παρουσίαση του έργου και μια ανοιχτή συζήτηση με τη Dwan, τον θεατρικό σκηνοθέτη Roger Michell και συμμετοχή των θεατών.
Royal Court Theatre, από 22 Μαΐου 2013.


ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Reasons to be happy, σε κείμενο και σκηνοθεσία Neil LaBute.
Τρία χρόνια μετά από έναν αμφιλεγόμενο χωρισμό, η Στεφ και ο Γκρεγκ αναρωτιούνται αν θα άξιζε τον κόπο να αναθερμάνουν τη σχέση τους. Το πρόβλημα είναι πως η Στεφ έχει παντρευτεί κάποιον άλλο και ο Γκρεγκ έχει σχέση με την καλύτερη φίλη της Στεφ, την Κάρλυ, μια διαζευγμένη μητέρα που αντιμετωπίζει ακόμη τις εκρήξεις ζήλιας του πρώην συζύγου της. Η πορεία στο δύσβατο πεδίο των αντικρουόμενων συμφερόντων και της έκρηξης συναισθημάτων δεν θα είναι εύκολη για κανέναν από αυτούς
Lucille Lortel Theatre, από 2 Ιουνίου 2013.

Lucky guy της Nora Ephron, σε σκηνοθεσία George C. Wolfe.
Με το έργο της Ephron ο Τομ Χανκς κάνει το ντεμπούτο του στη θεατρική σκηνή του Broadway. Πρόκειται για τη σκηνική μεταφορά της ιστορίας του χαρισματικού και αμφιλεγόμενου ταμπλόιντ αρθρογράφου Mike McAlary, που κλυδώνισε την κοινωνική ζωή της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1980. Το έργο ξεκινά από το συγκλονιστικό ρεπορτάζ του McAlary για τη διαφθορά στην αστυνομία της Νέας Υόρκης και φτάνει μέχρι την βράβευση του με Πούλιτζερ και την απότομη πτώση του. Η παράσταση ήταν υποψήφια για έξι βραβεία Τόνι.
Broadhurst Theatre.

Αναγνώσεις στο Εθνικό Θέατρο

Οι Αναγνώσεις του Εθνικού Θεάτρου επανέρχονται για έκτη συνεχή χρονιά, από τις 15 μέχρι τις 19 Μαΐου. Επτά έλληνες συγγραφείς θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να έλθει σε επαφή με όψεις της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Τα έργα παρουσιάζονται με τη μορφή αναλογίου και την επιμέλεια της διοργάνωσης έχει η θεατρολόγος Σίσσυ Παπαθανασίου.

Η αρχή γίνεται με το έργο Το δέντρο της Μαρίας Λαϊνά, από την ομάδα Dame Blanche, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη. Παίζουν: Βασίλης Βασιλάκης, Στράτος Τζώρτζογλου, Μαρία Ριζιώτη και Σπύρος Βαρέλης. (15/05)

Ακολουθούν: Το μάτι της τίγρης της Χρύσας Σπηλιώτη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Διονυσοπούλου. Παίζουν: Μαρία Γουλά, Ναταλία Δραγούμη, Ευαγγελία Καπόγιαννη, Βασίλης Μαργέτης, Σήφης Πολυζωΐδης, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος. (16/05)

Η μικρή μας χώρα του Ζαφείρη Βάλβη. Σκηνοθετεί η Ζωρζίνα Τζουμάκα και παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, Ευγενία Μαραγκού, Ιουλία Σιάμου, Γιώργος Τάτσης. (17/05)

Την ίδια μέρα θα παρουσιαστεί το Ζεϊμπέκικο της Λείας Βιτάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, με τους Γιώργο Νινιό, Στέλλα Κρούσκα, Μαρία Κατσούλη.

Αποκλειστικά δική σας του Μιχαήλ Ανθη από την Esther André González, με την Κωνσταντίνα Τακάλου και τον Μιχαήλ Άνθη. (18/05)
Η φανερωμένη της Ρούλας Γεωργακοπούλου, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, με τη Μαρία Ζορμπά (18/05)
και Η εκκρεμότητα του Τζιμάρα Τζανάτου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα, από την ομάδα Nova Melancholia. (19/05)

Στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου, Κτίριο Τσίλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, Αθήνα)

Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 18:00, με είσοδο 5 ευρώ.

Μια performance σε μουσείο οίνου

Το Σάββατο 18 Μαΐου, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων, στις 19.30, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παρασκευόπουλος παρουσιάζει μία πρωτότυπη performance ειδικά για το Μουσείο Οίνου Γεροβασιλείου.
Την Πέμπτη 16 Μαΐου, στις 19.30, η γενική πρόβα της performance ανοίγει για το κοινό.

"Όλοι ξέρουμε, πολύ καλά, τι είναι αυτό που μας φέρνει σε μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Έχουμε όμως πραγματικά αναρωτηθεί τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώσουμε καλά; Τι είναι αυτό που μπορεί να μας στηρίξει σε μια στιγμή κρίσης, είτε αυτή είναι συναισθηματική, ψυχολογική, οικονομική, ενδοοικογενειακή, ή κρίση αυτοεκτίμησης. Τι μας κάνει ψυχικά ανθεκτικούς;
Μια ομάδα καλλιτεχνών ερευνά αυτά τα ζητήματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Κάτω από τον γενικό τίτλο Supporting, η παράσταση που δημιουργείται αποκλειστικά για το Κτήμα Γεροβασιλείου, επιθυμεί να κάνει το κοινό συμμέτοχο σε αυτή την έρευνα. Στην τελική μορφή της παράστασης, που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Μαΐου παρουσία του κοινού, δεν θα δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα αλλά θα διευρυνθούν τα ερωτηματικά, η περιέργεια και η ευαισθησία όλων μας".

Σημείωμα του σκηνοθέτη.

Σκηνοθεσία, σύνθεση κείμενων: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Εικαστική επιμέλεια: Σοφία Παπαδοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Κοσμάς Ευφραιμίδης

Συμμετέχουν: Κώστας Γεράρδος, Απόλλωνας Δρικούδης, Νικόλας Κλοντήρας, Μαγδαληνή Μπεκρή,
Λίζα Νεοχωρίτη, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Σοφία Παπαδοπούλου, Αλεξία Σαπρανίδου, Δημήτρης Σπορίδης, Άννα Σωτηρούδη.
Η Παιδική Χορωδία της μουσικής σχόλης "ΚΙΘΑΡΙΣ" της Ρούλας Τζίνα
Ακορντεόν: Μαρία-Νεφέλη Παρασκευοπούλου.

Το Κτήμα Γεροβασιλείου βρίσκεται στην Επανομή, 25 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης.

Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι

Μία σταρ που από Τζοκόντα θέλει να γίνει Ντα Βίντσι! Και ένας Ντα Βίντσι που το παίζει Τζοκόντα…
Ένα ερωτικό τρίγωνο, τρεις ηθοποιοί που συγκρούονται στη ζωή και στη σκηνή. Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της ζωής τους… κι η πραγματική αλήθειά τους είναι το θέατρο…
Στο βραβευμένο με το πρώτο κρατικό βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου κείμενο της Καρίνας Ιωαννίδου ξεδιπλώνεται ένας μικρόκοσμος με συμπαντική αξία για τους πρωταγωνιστές του.
Μια ιστορία για το Θέατρο, για τη Ζωή και την Τέχνη, για τα φώτα της ράμπας αλλά και τα μυστικά που κρύβει το παρασκήνιο. Μια ιστορία με ανομολόγητα πάθη, έρωτες, μίση, αντιζηλίες και προδοσίες. Μια ιστορία απλή και περίπλοκη όσο και η ανθρώπινη ζωή…
Η Τζοκόντα, σύμβολο, μήνυμα, κώδικας… χαμογελάει αινιγματικά στον δημιουργό της και τον ξεπερνάει (;).

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι της Καρίνας Ιωαννίδου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι.

Σκηνικά-κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτισμοί-μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι
Βίντεο: Αθηνά Λιάσκου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Γρίβα.

Παίζουν: Γιάννης Σαμψαλάκης, Γιολάντα Μπαλαούρα, Εύη Σαρμή.

Μια παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε.

Στο Νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη), από 10 Μαΐου.

Κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Σάββατο στις 18:00.

Κριτική θεάτρου: Ο γύρος του θανάτου του Θωμά Κοροβίνη

Ιστορίες θεατρικής φλυαρίας

Ο γύρος του θανάτου του Θωμά Κοροβίνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, στο Βασιλικό Θέατρο.

Στο βραβευμένο μυθιστόρημά του ο Κοροβίνης αποτυπώνει με έναν λεπτομερή, γοητευτικό και έξοχα περιγραφικό τρόπο τη ζωή στην πόλη της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια των οδυνηρών μετακατοχικών και μετεμφυλιακών χρόνων. Αναδεικνύεται η Θεσσαλονίκη της ανέχειας, των φτωχών και των αστών, των παρακρατικών, του ζόφου, των κλειστών στομάτων, η νυχτερινή σκοτεινή, υγρή και μυστήρια Θεσσαλονίκη. Με λόγο πυκνό και ένα υλικό χαοτικό (σε ένα μυθιστόρημα μόλις 200 περίπου σελίδων), που κατανέμεται σε 9 αφηγητές-φιγούρες της εποχής, ξετυλίγεται ο βίος και η πολιτεία του Αριστείδη Παγκρατίδη που καταδικάστηκε ως ο «δράκος του Σέιχ Σου».

Ο Μαστοράκης, στο δύσκολο κομμάτι της θεατρικής διασκευής του μυθιστορήματος, επίλεξε κυρίως να διατηρήσει την μονολογική, αφηγηματική φόρμα του κειμένου και να τη διανθίσει σε αρκετά σημεία με διάλογο. Το δραματουργικό και σκηνοθετικό ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην ηθογραφική απεικόνιση της εποχής, ενώ η προσωπική ιστορία του Παγκρατίδη περιθωριοποιήθηκε και πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Στην τρίωρης διάρκειας παράσταση επιχειρείται μια προσπάθεια να φωτιστούν και να δικαιολογηθούν οι κοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν ένα νεαρό παιδί στην εκτροπή, στον έκλυτο βίο.

Υπάρχουν άμεσες αναφορές στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Τα επεισόδια δίνουν τη θέση τους σε χορικά με δημοτικά και λαϊκά τραγούδια, τα πρόσωπα των ηθοποιών έντονα βαμμένα, γκροτέσκα, σχεδόν τρομακτικά παραπέμπουν στις μάσκες του αρχαίου δράματος, το σκηνικό με τους λιτούς, μεγάλους τοίχους και η εκφορά του λόγου, δίνουν μια καθαρή, σκηνοθετική ταυτότητα. Η πρόθεση, όμως, για μια ολοκληρωμένη σκηνική πρόταση χάνεται εξαιτίας της φλυαρίας, της επίπεδης αντιμετώπισης χαρακτήρων και δράσης και του αδύναμου δεύτερου μέρους με τον διάλογο της λαϊκής τραγουδίστριας και του τραβεστί που αναβιώνει επί σκηνής στιγμές κακής επιθεώρησης, κερδίζοντας εύκολα τα αμήχανα χαχανητά των θεατών. Οι χαρακτήρες, όπως παρουσιάζονται επί σκηνής, είναι χάρτινοι. Μεταφέρουν ένα συναίσθημα, δεν το ζουν. Δημιουργείται αδικαιολόγητα ένας φραγμός επικοινωνίας ανάμεσα σε σκηνή και πλατεία, ενώ το κείμενο προσφέρεται για το ακριβώς αντίθετο. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα είναι μια φλύαρη αφήγηση, αποστειρωμένη από κάθε συναίσθημα.

Στον θίασο υπάρχουν —ευτυχώς— έμπειροι ηθοποιοί από το δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου, πραγματικοί καρατερίστες (Σπυρόπουλος, Ίτσιος, Ευταξόπουλος, Κορτσαρίδου, Παντελίδου, Γιαμαλή, Μπαξεβάνη, Σεϊμένης, Κολοβός). Ξεχωρίζει ο Γιάννης Σαμσιάρης, ως τραβεστί Λολό. Ξεπερνά επιδέξια τον κίνδυνο δημιουργίας μιας καρικατούρας και είναι απολαυστικός ακόμη και στις όποιες υπερβολές της ερμηνείας του. Ο καταληκτικός μονόλογός του, μέσα από τον οποίο «ξεπηδά» η φωνή και η ψυχή του Παγκρατίδη είναι η πιο δυνατή στιγμή μιας παράστασης που προσπαθώντας να φλερτάρει με το νεύρο και την ένταση, λιμνάζει στα στάσιμα νερά της επιφανειακής πόζας και της επαναληπτικότητας.

Κορνήλιος  Ρουσάκης

Οι έφηβοι παίζουν θέατρο

Μετά το 2ο φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου την άνοιξη του 2012, η Grasshopper, οι συνεργάτες της
και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσιάζουν το 3ο φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου, το τριήμερο 17-19 Μαΐου 2013.
Ένα τριήμερο με παραστάσεις που θα έχουν προκύψει από την ουσιαστική και εντατική συνεργασία θεατρικών ομάδων γυμνασίων, λυκείων αλλά και δήμων, με σκηνοθέτες, ηθοποιούς, έλληνες συγγραφείς και δραματουργούς.

Για πρώτη φορά φέτος επιστρατεύονται νέοι συγγραφείς, ο Λένος Χρηστίδης, η Γεωργία Μαυραγάνη και η Ερωφίλη Λέκκα να εμπνευστούν μέσα από διαδραστικά εργαστήρια με έφηβους και να γράψουν εφηβικό θέατρο, ενώ οι υπόλοιποι συνεργάτες της Grasshopper θα επιμεληθούν την σκηνοθεσία και το ανέβασμα όλων των παραστάσεων.
Επίσης, η Στέγη εγκαινιάζει τη συνεργασία με το φεστιβάλ Connections του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, φιλοξενώντας 3 έργα που θα παρουσιαστούν από εφηβικούς θιάσους, σκηνοθετημένα
από την Σοφία Βγενοπούλου, τον Έκτορα Λυγίζο και τον Δημητρη Καραντζά, σκηνοθέτες και συνιδρυτές της ομάδας Grasshopper.
Ο τίτλος-θεματική του φετινού φεστιβάλ είναι: "Έφηβοι-Πολίτες του Κόσμου".
Θέατρο που απευθύνεται σε όλους όσοι θέλουν να αφουγκραστούν τη φωνή των εφήβων.

Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει θεατρικά έργα από το φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου Connections του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, που θα παρουσιαστούν σε μορφή ημισκηνοθετημένης παράστασης, θεατρικά έργα γραμμένα από επιλεγμένους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, μετά από δίμηνα εργαστήρια με τις αντίστοιχες ομάδες που θα τα παρουσιάσουν και θεατρικά έργα που ανήκουν στο είδος devised theatre, δηλαδή έργα που προκύπτουν από αυτοσχεδιασμούς και τεχνικές θεατρικής γραφής, και θα τα επιμελείται δραματουργικά ο υπεύθυνος σκηνοθέτης για κάθε ομάδα.

Το αναλυτικό πρόγραμμα: http://www.sgt.gr/uploads/efiviko_theatro_2013_festival_programme_3.pdf

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Λεωφόρος Συγγρού 107 - 109, Αθήνα.

Χταποδάκια επί σκηνής

"Οι άνθρωποι θα αναστενάζουν πάντα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο".
Στα Χταποδάκια και άλλα διηγήματα τρεις νέοι ηθοποιοί (Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου και Νατάσα Παπανδρέου) ξαναπιάνουν το νήμα της πρώτης παρουσίασης Τα χταποδάκια, μιας σκηνικής προσαρμογής του διηγήματος του Μ. Καραγάτση που ξεχώρισε στο Bob Theatre Festival 2012. Η ομάδα επιστρέφει εμπλουτίζοντας το εγχείρημα δραματοποίησης κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Στα Χταποδάκια του Μ. Καραγάτση προστίθενται άλλα τέσσερα διηγήματα εμβληματικών συγγραφέων της μεταπολεμικής γενιάς: Τα ρέστα του Κ. Ταχτσή, Ένας χωρισμός του Μ. Χάκκα, Ο τάφος του Δ. Χατζή και Ο κ. Γαρύφαλλος του Ντ. Χριστιανόπουλου.

Στα πέντε αυτά διηγήματα, με φόντο την Ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, ξετυλίγονται ιστορίες ανταγωνισμού, διχόνοιας και ματαίωσης, στις οποίες καθημερινοί άνθρωποι βιώνουν την απόρριψη, την απόγνωση και τη μοναξιά. Θα βρουν τρόπο να επιβιώσουν; Στην παράσταση, οι άνθρωποι του "τότε" συναντιούνται με τους ανθρώπους του "σήμερα" και η Ελλάδα της κρίσης συναντά τη μεταπολεμική Ελλάδα. Επί σκηνής εναλλάσσονται δραματικοί και κωμικοί τόνοι, σε μια προσπάθεια να αναδειχτούν πτυχές των ίδιων των κειμένων αλλά και να διαφανεί η ελπίδα με την οποία έχουμε ανάγκη να αντιμετωπίζουμε το παρόν και να ατενίζουμε το μέλλον.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Χταποδάκια και άλλα διηγήματα, σε διασκευή, σκηνοθεσία και ερμηνεία Ηλία Βογιατζηδάκη, Μυρτώς Πανάγου, Νατάσας Παπανδρέου.

Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Σκηνικά/ Κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης

10, 11, 12, 13, 14 Μαΐου 2013 στις 21:30

Στο Σχήμα εκτός Άξονα (Πλάτωνος 35, Θεσσαλονίκη)

Το νεκρό σπίτι ζωντανεύει

Φανταστική κι αυθεντική ιστορία μιας πανάρχαιης ελληνικής οικογένειας.

Απ’ όλη τη φαμίλια απόμειναν μονάχα δυο αδερφές. Κι η μια τρελάθηκε. Φαντάστηκε πως το σπίτι τους είχε μεταφερθεί κάπου στη αρχαία Θήβα, ή μάλλον, στο Άργος – σύγχυζε τη μυθολογία , την ιστορία και την ιδιαίτερη ζωή της, το παρελθόν και το παρόν. Όχι το μέλλον. Αργότερα συνήλθε .
Και είναι αυτή που μου μίλησε το βράδυ που τους έφερα απ' την ξενιτειά ένα μήνυμα του θείου τους
-αδελφού τού πατέρα τους. Η άλλη δεν παρουσιάστηκε καθόλου.
Πότε-πότε μονάχα ακουγόταν σιγανό περπάτημα με παντόφλες στη διπλανή κάμαρα, όσο μιλούσε η μεγάλη:

"Τώρα γυρίζουμε μονάχες οι δυο μικρές αδελφές μέσα σε τούτο το απέραντο σπίτι —μικρές, που λέει ο λόγος,— από χρόνια γεράσαμε κ' εμείς,
είμαστε οι μικρότερες της φαμίλιας κ' οι μόνες, άλλωστε, που απομείναμε.
Δεν ξέρουμε
πώς να βολέψουμε τούτο το σπίτι, πώς να βολευτούμε
να το πουλήσουμε μας έρχεται άσκημο —μια ζωή περάσαμε δω μέσα—
είναι κι ο χώρος των νεκρών μας εδώ —δεν μπορείς να τούς πουλήσεις—
κι άλλωστε ποιος τους παίρνει τους νεκρούς; Μα πάλι να τους κουβαλάμε
απ' το ‘να σπίτι στ' άλλο, απ' τη μια συνοικία στην άλλη,
—πολύ κουραστικό κ' επικίνδυνο— βολεύτηκαν εδώ
άλλος στον ίσκιο της κουρτίνας, άλλος κάτω απ' το τραπέζι,
άλλος πίσω απ' τη ντουλάπα ή πίσω απ' τα τζάμια τής βιβλιοθήκης,
άλλος μες στο γυαλί τής λάμπας — τόσο σεμνός κι ολιγαρκής πως πάντα του,
άλλος χαμογελώντας διακριτικά πίσω απ' τούς δυο λεπτούς, σταυρωτούς ίσκιους
που γράφουν στο μεσότοιχο οι καλτσοβελόνες τής μικρής αδελφής μου". [...]

Απόσπασμα από το Νεκρό σπίτι του Γιάννη Ρίτσου.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Το νεκρό σπίτι του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Απόστολου Αποστολίδη.

Η γυναίκα που τρελάθηκε μιλάει και τα λόγια της ξεχειλίζουν τη μοναξιά της-τη φυλακή της από τα νεανικά ακόμη χρόνια της.

Το αίμα που χύθηκε οριοθέτησε τη ζωή της … την ανάγκασε απλά να περιφέρεται σ’ ένα έρημο σπίτι, αποκομμένη απ’ την αληθινή ζωή. Συντροφιά της ήχοι και φαντάσματα απ’ το παρελθόν… που κατακλύζουν το σπίτι και την ψυχή της. Κι όμως, αν και φέρει όλη αυτή την τραγική μοίρα, κι έχοντας υπομείνει περισσότερα δεινά απ’ όσα της αναλογούν, η επιθυμία της για ζωή φαίνεται να παραμένει άσβεστη. Η μουσική έχει σκεπάσει τις κραυγές των φόνων. Οι μυρωδιές της φύσης έχουν σκεπάσει τη μυρωδιά του αίματος. Η αγάπη, ακόμη και γι’ αυτούς που έφταιξαν, έχει σκεπάσει τις αποτρόπαιες πράξεις τους.
Τελικά η ζωή φαίνεται να έχει νικήσει το θάνατο… έστω και προσωρινά….

Σκηνικά-κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης
Ερμηνεύει η Σωτηρία Ζάνταλη

Στο Studio Όρα (Αντωνίου Καμάρα 3, Θεσσαλονίκη), από 10 Μαΐου

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:15.

Εκτοπλάσματα

Home-made περφόρμανς σε διαμέρισμα στα Εξάρχεια από την ομάδα Nova Melancholia. 

Η παράσταση είναι μια ιδιότυπη σπιτική "ποιητική βραδιά" όπου απαγγέλονται όλα τα ποιήματα της συλλογής Εκτοπλάσματα (1986) του Μίλτου Σαχτούρη. Ένας αποχαιρετισμός στη δεκαετία του ’80 με ποιήματα που καλούν αγαπημένους νεκρούς, με τραγούδια στο αρμόνιο, με σκηνές από φτηνές ταινίες τρόμου (b-movies)…

Πρόκειται για μια άσκηση εξοικείωσης με τον τρόμο.
Αρωγοί μας οι προσφιλείς νεκροί.


Κείμενο: Μίλτος Σαχτούρης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας
Σκηνικά-κοστούμια: Ντόρα Οικονόμου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Διάρκεια: 60 λεπτά

Παίζουν: Λήδα Δάλλα, Ελίνα Μαντίδη, Αντιγόνη Ρήγα, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου.

12, 13, 20, 21, 25, 26 και 27 Μαΐου 2013
Σε διαμέρισμα στα Εξάρχεια.
Μόνο με κράτηση: 6972 730557.

Μια τελετουργική… κλοουνερί!

Ο νομπελίστας ιταλός θεατρικός συγγραφέας Ντάριο Φο, έγραψε το 1969 το σπονδυλωτό έργο Mistero Buffo (κωμικό μυστήριο). Ένα σχόλιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, με έναν τρόπο ριζοσπαστικό. Είναι ένα κείμενο που δεν μπορεί να ενταχθεί σε κατηγορίες. Δεν είναι ούτε κωμωδία, ούτε δράμα. Είναι μια συλλογή από μονολόγους, διαλόγους και αφηγήσεις. Ένα ταξίδι στην ιστορία του μεσαιωνικού, ιταλικού θεάτρου.

Ο δραματουργικός καμβάς του έργου είναι τα μεσαιωνικά, λειτουργικά δράματα. Έργα βασισμένα στη ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, με έντονα παντομιμικά στοιχεία, που αρχικά παίζονταν εντός των ιερών ναών. Μέχρι τα τέλη του 13ου αιώνα το λειτουργικό δράμα είχε ολοκληρώσει την εξέλιξή του και στην τελική του φάση δεν συνδέονταν αναγκαστικά με τη Θεία Λειτουργία. Από αυτό γεννήθηκαν τα μυστήρια, που ήταν γραμμένα εξ ολοκλήρου ή εν μέρει στην καθομιλούμενη γλώσσα. Παίζονταν στην ύπαιθρο: στην πλατεία ή μπροστά από την εκκλησία ή σε περιφερόμενα άρματα. Αντλούσαν τη θεματολογία τους από τη Βίβλο, τους βίους αγίων και μαρτύρων. Τα πιο γνωστά ήταν τα "θαύματα" που παίζονταν στην Αγγλία. Ταυτόχρονα με τα αγγλικά μυστήρια, εμφανίστηκαν στην Ευρώπη, τα γαλλικά mysteres, τα γερμανικά mysterienspieles, τα ιταλικά sacre rappresentazioni και τα ισπανικά autos sacramentales.

Ο Φο συνέλεξε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των μεσαιωνικών λειτουργικών ιερών δραμάτων και τις ξαναέγραψε με τρόπο μοναδικό, στηλιτεύοντας την κατάχρηση εξουσίας, το δογματισμό, τον παραλογισμό, τη βία και τις ανθρώπινες αδυναμίες.


Τώρα στη θεατρική σκηνή 
Mistero Buffo του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Το καυστικά σατιρικό σπονδυλωτό έργο είναι η πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας Επτάρχεια, σε συμπαραγωγή με τη Λυκόφως.
Το έργο παρουσιάζεται ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση. Έτσι κάθε παράσταση θα είναι μοναδική.

Παίζουν: Άννα Καλαϊτζίδου, Άννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου.

Στο Θέατρο Αυλαία, (Κτίριο Χ.Α.Ν.Θ, είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη), από 8 Μαΐου.

Τετάρτη-Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.