Το τελευταίο μάθημα για το πτυχίο

H γυναίκα. ο μάγειρος. το καλοκαίρι. Γκοντάρ. το πτυχίο. η γιαγιά. η σιωπηλή. Πάτμος. ανύποπτοι χρόνοι. Μαρινέλλα. Άβα Γκάρντνερ. Κίνα. το μέλλον. η γάτα. ο ρεσεψιονίστ. ιδανικές μορφές. αργοί θάνατοι. τεκίλα φρηζ. τα γκάπα γκούπα. άλματα στο χρόνο. ο Άγιος. η πληγωμένη αξιοπρέπεια. το κόλπο. το μωβ φτερό. τα Κύματα. ένα μαύρο γιλέκο. η άλλη κοπέλα. άχρωμα μέρη. What's wrong with Marcel Proust? έλλειψη φαντασίας. η ψηλή. το κτήνος. βρομόλογα. η ιστορία. πόζες. καρτ ποστάλ. η Μονεμβασιά. η αυτοσυσχέτιση. Φισκάρδο. τα νοκ άουτ. πόδια στον τοίχο. Έβγα. τα χιλιάρικα. η Μιμή. το τράβελινγκ. χαντάκι. πανσέληνος. Σοβιετική ταινία. λίγο πιπεράκι. η τελευταία μέρα. ο Μπαλιμπάρ. ο Αποστολάρας. η αυλαία. τα σαπουνορυάκια. ο σοσιαλισμός. Γυναίκα στο Φεγγάρι. τα κάγκελα της Πατησίων. η υπηρέτρια. χρωματιστά παπούτσια. σέικ. Αθήνα. η γραβάτα. ο Θάνος. λαϊκά τραγούδια. η δική μου εκδοχή. Μαίρη Λίντα. μια παραλία στη Σίφνο. Γκλόρια. δίσκοι 45 στροφών. μοτέρ. γροθιές. το σενάριο. μια βαλίτσα. Παζολίνι. ανακωχή. ο Σεσίλ Ντε Μιλ. η σκηνή. μυθιστορηματικά πρόσωπα. αθλητικά στιγμιότυπα. αργοί θάνατοι. Κοπεγχάγη. ο φίλος μου ο Τάσος. η πρωτοχρονιά. το ταξίδι. η ξανθιά. ο μαλάκας. συνειρμός. ιδανικές μορφές. το Κυψελάκι. οι αναμνήσεις. Βάνα. εκρήξεις λόγου. ο μουστακαλής. παιδική ηλικία. συναισθηματικό σαμποτάζ. η βότκα. επανάσταση. το πανηγύρι. οι Γκουσγκούνηδες. ο χορός. ο Καλβίνο. η μοιραία. απιθανότητες. η Κινέζα. ο Αποστολάρας. ο Μιζογκούσι. οι Κυριακές. οι ερμηνευτικές μεταβλητές. το χαντάκι. η γραμμή του ορίζοντος. ασπρόμαυρο. η χαμένη Ατλαντίδα. ο Ρήγας Φεραίος. κατσίκι ψητό. Φισκάρδο. σκωτσέζικο ντους. τζουκ μποξ. λιωμένη σοκολάτα. οικονομετρία. οι πτυχιούχοι.

Ο Χρήστος Βακαλόπουλος (1956- 1993), κινηματογραφιστής, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, γράφει σε ηλικία 28 ετών τους Πτυχιούχους.

Δύο φίλοι, ο Μάρκος Μπαρδάς κι ο Σήφης Σουρώδης ετοιμάζονται να δώσουν το τελευταίο μάθημα για το πτυχίο. Ο χρόνος μοιάζει άλλοτε με κινηματογραφικό φλας μπακ κι άλλοτε διαστέλλεται σαν στιγμή από ραδιοφωνική εκπομπή.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Οι πτυχιούχοι του Χρήστου Βακαλόπουλου, σε σκηνοθεσία Βάσιας Ατταριάν.

Θεατρική διασκευή: ο θίασος, μουσική επιμέλεια: ο θίασος, 

επιμέλεια κίνησης- χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου, σκηνικά: Γκάυ Στεφάνου,
κοστούμια: Αλεξία Χρυσοχοίδου, φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, 

μουσική διδασκαλία: Αγγελική Δημάκη, βοηθός Σκηνοθέτη: Θαλασσιά Αντωνοπούλου
φωτογραφίες παράστασης: Ευτυχία Βλάχου.

Παίζουν: Παναγιώτης Κατσώλης, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Σεραφείμ Ράδης.

Στο θέατρο 104-Black Box (Eυμολπιδών 41, Γκάζι, Μετρό Κεραμεικός), από 4 Φεβρουαρίου.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15.

www.104.gr

1 χρόνος Σκηνοβασίες σε θεατρικά και λογοτεχνικά γεγονότα!
380 αναρτήσεις, 60.000 επισκέψεις!
Σας ευχαριστούμε!

Το γαρ πολυ του ερωτος γεννα παραφροσυνη...

"Εντρέπομαι να το ομολογήσω. Επέρασαν οκτώ μήνες αφ' ότου υπανδρεύθην και είμαι ακόμη ερωτευμένος με την γυναίκα μου, ενώ ο κυριώτερος λόγος δια τον οποίον την επήρα ήτο, ότι δεν μου ήρεσκε διόλου η κατάστασις ερωτευμένου. Δεν πιστεύω να υπάρχη άλλη αρρώστια τόσον βασανιστική. Ούτε όρεξιν είχα, ούτε ύπνον, ούτε διάθεσιν να εργασθώ ή να διασκεδάσω. Εκτός της Χριστίνας, όλα τα άλλα τα εύρισκα άνοστα, ανάλατα, ανούσια και πληκτικά. Ενθυμούμαι ότι μίαν ημέραν εις το ξενοδοχείον έκαμα όλον τον κόσμον να γελάση παραπονεθείς ότι ήτο ανάλατη και η λακέρδα. Οι συγγενείς μου δεν ήθελαν αυτόν τον γάμον, δια τον λόγον ότι εκείνη δεν είχε τίποτε και ούτ' εγώ πολλά: την πατρικήν μου οικίαν, τρεις χιλιάδας δραχμάς εισόδημα από δύο αποθήκας και μίαν θέσιν εκατόν εξήντα δραχμών. Πώς λοιπόν ήτο δυνατόν να ζήσωμεν με αυτά αφού η νέα, αν και χωρίς προίκα, ήτο μοναχοκόρη καλομαθημένη και αγαπούσε τον καλόν κόσμον, τας διασκεδάσεις, τα στολίδια και τους χoρoύς;

Όσα μου έλεγαν τα εύρισκα όλα σωστά! Δεν ημπορώ καν να είπω προς δικαιολογίαν μου ότι μ' ετύφλωσε το πάθος, ούτε πιστεύω να υπάρχη άνθρωπος θετικώτερος από εμέ. Οι άλλοι ερωτευμένοι φαντάζονται την απόλαυσιν της φιλτάτης των ευτυχίαν τόσω μεγάλην, ώστε δεν φοβούνται να γελασθούν αγοράζοντες αυτήν εις οποιανδήποτε τιμήν. Εγώ όμως δεν ήμουν ρωμαντικός. Τίποτε έκτακτον δεν ωνειρευόμην, αλλά μόνον να επανέλθουν τα πράγματα εις την τακτικήν αυτών κατάστασιν, εις την οποίαν ευρίσκοντο πριν ερωτευθώ. Την μακαρίαν εκείνην κατάστασιν την ενθυμούμην με τον φλογερόν πόθον, με τον οποίον ενθυμείται ο άρρωστος τον καιρόν όπου ήτο υγιής. Την Χριστίναν την ήθελα μόνον και μόνον δια να την απολαύσω, να την χορτάσω, να την βαρεθώ και ν' αρχίσω έπειτα, καθώς πριν, να τρώγω, να κοιμούμαι, να πηγαίνω εις τον περίπατον και να παίζω πρέφαν και κοντσίναν εις την λέσχην. Και πάλιν όμως δεν θ' απεφάσιζα να την νυμφευθώ, αν δεν συνέβαινε ν' αποθάνη κατ' εκείνας τας ημέρας από την στέρησιν και την κακοπάθειαν γέρων θείος μου, τον οποίον επιστεύαμεν όλοι απένταρον, βλέποντες αυτόν να ενδύεται ως Διογένης και να τρέφεται ως ασκητής. Πάσχων προ καιρού από το στήθος, μου είχε ζητήσει εκατόν δραχμάς δια τον ιατρόν και ιατρικά. Αντί όμως να τας μεταχειρισθή προς τοιούτον σκοπόν, είχε προτιμήσει να προσθέση και αυτάς εις άλλας πέντε χιλιάδας, όπου είχε κρυμμένας εις το αχυρόστρωμα, επί του οποίου ευρέθη ένα πρωί νεκρός. Το πάθημά του μ' έκανε να σκεφθώ, ότι θα ήτο ανοησία να εξακολουθώ να βασανίζωμαι από την αϋπνίαν και την ανορεξίαν, αφού είχα τα μέσα να ιατρευθώ. Την Χριστίναν την επήρα καθώς παίρνει κανείς κινίνον δια ν' απαλλαχθή από τον πυρετόν".

Η Ψυχολογία συριανού συζύγου (1894) είναι ένα από τα διηγήματα της τελευταίας φάσης του ροΐδικού έργου και αποτελεί ταυτόχρονα ένα δείγμα του ανατρεπτικά ειρωνικού ύφους του με δόσεις σάτιρας για τα λογοτεχνικά δεδομένα της Ελλάδας και όχι μόνο.
Ένας ορκισμένος εργένης ερωτεύεται παράφορα μια νέα και για να μπορέσει να απαλλαγεί από την "κατάστασιν ερωτευμένου" κάνει το προφανές... την παντρεύεται. Όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνει ότι ο έρωτας αντί να κοπάσει έχει φουντώσει... Και τότε αρχίζει το προσωπικό του παραλήρημα και οι εφιαλτικές νύχτες του, αποτελούμενες από υποψήφιους εραστές, εκνευριστικές χοροεσπερίδες και προκλητική κοκέτικη συμπεριφορά της γυναίκας του.
Ο ήρωας θα βρει την λύση και θα μπορέσει να καταλαγιάσει τον πυρετό του βρίσκοντας το λυτρωτικό "κινίνον"...

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Ψυχολογία συριανού συζύγου του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη.

Μουσική: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, σκηνικά: Δέσποινα Γαμβρούδη, κοστούμια: Αγγελική Καραμούτσου, κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος, φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος.

Παίζουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Ειρήνη Μουρελάτου.

Μια παραγωγή της θεατρικής ομάδας GAFF.

Στο θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 102, κτίριο Χ.Α.Ν.Θ., Θεσσαλονίκη), από 30 Ιανουαρίου.
Τετάρτη-Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.

Η κωμική(!) τραγωδία της μοναξιάς

Είναι άντρας... χωρίς έρωτα, είναι συγγραφέας... χωρίς έμπνευση, είναι ηθοποιός... χωρίς ρόλο,
είναι αλκοολικός... χωρίς ποτό.
Όταν μία άγνωστη του χτυπήσει την πόρτα, θα πρωταγωνιστήσει στην πιο κωμική παράσταση της ζωής του. Αυτή η απρόσμενη επίσκεψη αλλάζει τα δεδομένα, σε ένα έργο που δε γράφτηκε ποτέ!
Όταν η τραγωδία της μοναξιάς, της εξάρτησης και της επαγγελματικής αποτυχίας ισοπεδώνεται από την απόλυτη βλακεία, τότε η τραγωδία της ζωής μετατρέπεται σε επικίνδυνη κωμωδία.
Άλλωστε το πιο ενδιαφέρον έργο είναι η ζωή… απρόβλεπτη, με συνεχείς ανατροπές και τέλος που δε γνωρίζουμε ποτέ… 

Τελικά… "Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν ευφάνταστο ηλίθιο" (Scott Adams αμερικανός συγγραφέας κόμικς)

Δε θα μείνω πολύ του Νίκου Ποριώτη σε σκηνοθεσία Γιώργου Νινιού.

Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη
Κοστούμια: Ευγενία Ζήνδρου
Μουσική & Τραγούδι Παράστασης: Γιώργος Νινιός
Ενορχήστρωση: Γιώργος Αναστασόπουλος

Διάρκεια παράστασης: 90' 

Παίζουν: Νίκος Ποριώτης, Κατερίνα Μπιλάλη

Στο θέατρο του Ήλιου (Φρυνίχου 10, Πλάκα, Αθήνα)
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00.

Βήμα στους Νέους για τρίτη χρονιά

Το Σχήμα εκτός Άξονα θα διοργανώσει το Βήμα στους Νέους για τρίτη συνεχή χρονιά, δίνοντας την δυνατότητα σε νέους κάτω των 35 ετών να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο κοινό, προσφέροντας τον χώρο του στην Πλάτωνος 35, στη Θεσσαλονίκη.

Δοκιμασία στη σκηνοθεσία:
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή έως 31 Ιανουαρίου του 2013.
Ο αριθμός των παραστάσεων θα είναι περιορισμένος και οι ημερομηνίες που θα πραγματοποιηθούν θα είναι μετά το Πάσχα.
Ο χώρος θα δοθεί μόνο για τις τρεις τελικές πρόβες.
Την ευθύνη και το κόστος για την οργάνωση της παράστασης φέρει ο ενδιαφερόμενος.

Πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής στο 2310 823444 - shimaeax@gmail.com

Προγραμματισμός θεάτρου Αυλαία Ιανουάριος-Ιούνιος 2013

Το Θέατρο Αυλαία ένα χρόνο μετά το δυναμικό του άνοιγμα τον Ιανουάριο του 2012 παραμένει πιστό στις δεσμεύσεις του και ολοκληρώνει έναν υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικό προγραμματισμό για τη δεύτερη θεατρική του περίοδο.

Το πρόγραμμα αναλυτικά:

30 Ιανουαρίου - 10 Φεβρουαρίου
Ψυχολογία συριανού συζύγου του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη.
Δύναται ένας ορκισμένος ανεξάρτητος άντρας να απαλλαγεί από την κατάστασιν ερωτευμένου; Πως διατηρείται ζωντανόν το πάθος; Είναι ο γάμος ο τάφος του έρωτος; Μία φιλόστοργος σύζυγος μπορεί να προσφέρει στιγμάς υπερτάτης ηδυπαθείας; Τις απαντήσεις στα ερωτήματα δίνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ο Εμμανουήλ Ροΐδης.
Παίζουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Ειρήνη Μουρελάτου.

13-14 Φεβρουαρίου
Erofili Synopsis από την εταιρεία θεάτρου Χώρος, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.
Η παράσταση ξεφεύγει από τον ασκησιολογικό χαρακτήρα που είχαν τα προηγούμενα δύο σχεδιάσματα. Ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας και ο θίασός του επιχειρούν πια μια καθαρά θεατρική προσέγγιση. Το κείμενο διασκευάζεται με μια μεγαλύτερη διάθεση ελευθερίας φωτίζοντας κάποιες εικόνες από την εκπληκτική Ερωφίλη του Χορτάτση. Τρεις γυναίκες επί σκηνής. Η μάσκα το κύριο ερμηνευτικό μέσο. Το έργο πιο επίκαιρο από ποτέ.
Παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Δήμητρα Κούζα, Δήμητρα Λαρεντζάκη.

20 Φεβρουαρίου - 17 Μαρτίου
Ο γυάλινος κόσμος του Τένεσι Ουΐλλιαμς, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Η παράσταση ακολουθεί μια λιτή, αφαιρετική, αισθητική, γραμμή, επιχειρώντας να απομακρυνθεί από τον ρεαλισμό τον οποίο αποκηρύσσει ο Ουΐλλιαμς. Η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία με την παράσταση αυτή συστήνεται στο κοινό της Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιήσε την αρχική, πρωτοποριακή για εκείνη την εποχή, απαίτηση του Ουΐλλιαμς για προβολές που συμπληρώνουν τη σκηνική δράση.
Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Αντίνοος Αλμπάνης, Αμαλία Νίνου, Κωνσταντίνος Γαβαλάς.

11 Μαρτίου - 9 Απριλίου
Η Ειλύθια σε κείμενο και σκηνοθεσία Μιχάλη Δαρνάκη και Μαρίας Λαφτσίδου.
Μια εύθυμη παράσταση για τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του. Τη Λάμψη, τη Δόξα και τη Ματαιοδοξία που γίνονται κινητήριες δυνάμεις του. Μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του; Θήβα, 5ος αιώνας π.Χ., μια Βασίλισσα, άγνωστη μέχρι σήμερα, θα κάνει τα πάντα για να γίνει η ζωή της το επόμενο σουξέ της Επιδαύρου. «Αυτή τη φορά ξέρω τα λάθη μου…ξέρω πως να κινηθώ!» θα είναι το μότο της.
Παίζουν: Φένια Πλιάτσικα, Έστερ Σερεμέτη Αζάρια, Αλέξανδρος Νικολαΐδης κ.α.

3 - 14 Απριλίου
Γιοι και κόρες, σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού.
Μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας. "Μπορείτε να θυμηθείτε την ιστορία που στιγμάτισε τη ζωή σας;" Το ερώτημα τέθηκε από τους 5 ηθοποιούς της παράστασης σε 85 νέους του παρελθόντος, παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή, από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Από το υλικό που συγκεντρώθηκε επελέγησαν οι προσωπικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα και εκτείνονται από το 1920 έως την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, με τον κάθε ηθοποιό να ενσαρκώνει τον ηλικιωμένο με τον οποίο συνομίλησε. Η παράσταση είναι έτσι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών που έγραψε η ζωή παράλληλα με την επίσημη Ιστορία της χώρας.
Παίζουν: Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Γιώργος Παπαπαύλου, Στέφη Πουλοπούλου.

14 - 28 Απριλίου

Sunset Limited του Κόρμακ Μακάρθυ, σε σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη.

Δυο άντρες σεμια ακραία σύγκρουση. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του. Ένας αμόρφωτος μετανάστης και πρώην κατάδικος τον τραβάει με το "έτσι θέλω" από τον θάνατο την τελευταία στιγμή. Τώρα, μέσα σ’ ένα σαπισμένο διαμέρισμα στα γκέτο της Νέας Υόρκης ο αμόρφωτος μετανάστης έχει δύο ώρες να πείσει τον μηδενιστή καθηγητή πως η ζωή έχει νόημα. Μπορεί η απλότητα να νικήσει τη σύνθεση; Η καρδιά τον εγκέφαλο; Η αγάπη το τίποτα;

Παίζουν: Γιάννης Βούρος, Αλέκος Συσσοβίτης.

8 - 19 Μαΐου

Mistero Buffo του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.

Παίζουν: Αννα ΚαλαϊτζΙδου, Αννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου.

22 Μαΐου - 2 Ιουνίου

Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, Ακύλα Καραζήση.

Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, ο Φρίντριχ Νίτσε και ο Γιόζεφ Μπρόιερ, σε κρίση μέσης ηλικίας. Μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων,α κόμα και κίνδυνο θανάτου.

Παίζουν: Ακύλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος, Χάρης Φραγκούλης.

www.avlaiatheatre.gr

Οι Σκηνοβασίες κλείνουν έναν χρόνο και το γιορτάζουν με θεατρικές προσκλήσεις για τους αναγνώστες και τα μέλη.


Μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση της ομάδας Ubuntu Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ, σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη, το Σάββατο 26/1 στις 21.00 στο Bios στην Αθήνα, σας περιμένει.


Για συμμετοχή στην κλήρωση γράψτε το όνομα σας, με σχόλιο στην ανάρτηση.

8 ΕΡΩΤΕΣ (μια σοβαρή κωμωδία)

                                                   

Γιατί περνάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι από την ζωή μας;
Εμείς τους φέρνουμε;
Τι θέλουν ο Γιάννης, ο Σήφης, η Μαρία, ο Μπάμπης, ο Αλέξανδρος, η Τασούλα, ένας πρίγκιπας, μια πριγκίπισσα και ένας star του σινεμά;

Γιατί είμαστε μόνοι;
Γιατί δεν είμαστε μόνοι;
Είμαστε όμορφοι;
Είμαστε άσχημοι;
Γιατί τρέχουμε πίσω από τον έρωτα και την αγάπη;
Μη ρωτήσεις τη μαμά. Αυτή σίγουρα δεν ξέρει.
Κι αν ξέρει;

Ένα αγόρι και ένα κορίτσι διανύουν οκτώ έρωτες από την παιδική τους ηλικία μέχρι την ενηλικίωση.
Η αγάπη μέσα από τις βιωματικές τους ιστορίες μας πάει σε κόσμους παιδικούς. Η ευθύτητα των παιδιών μερικές φορές πονάει. Το χυδαίο γίνεται τρυφερό, το αφελές σοφό. Μια αλήθεια που πότε μας χαρίζει απλόχερα το γέλιο και πότε τη συγκίνηση. Μια ματιά κωμική, σχεδόν σαρκαστική για την αναζήτηση της αγάπης.


Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σταμούλης*
Παίζουν: Γιώργος Κεμερλής, Αφροδίτη Κλεάνθη

Βοηθός παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Στον πειραματικό χώρο αν[ά]μεσα (Σερβίων 8, 1ος όροφος, Βοτανικός, Αθήνα, τηλ: 210 5248731)

Από 26 Ιανουαρίου μέχρι 17 Μαρτίου
Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 10, 8 (φοιτητικό, άνεργοι)

Διάρκεια: 60΄
Κρατήσεις: 210 5248731, 6944109305. 

*Ο Δημήτρης Σταμούλης γεννήθηκε στο Σίδνεϋ Αυστραλίας και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο Κύπρου. Σπούδασε γραφικές τέχνες, ζωγραφική και θέατρο. Ως ζωγράφος έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και ως ηθοποιός έχει παίξει στο θέατρο, στην τηλεόραση και σε κινηματογραφικές ταινίες. Από το 2008 ασχολείται και με τη σκηνοθεσία. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Ποιός είπε ότι η νύχτα είναι μαύρη;», από τις εκδόσεις Ποταμός.

Αυτή την εποχή μικρές ιστορίες και σκίτσα του δημοσιεύονται στη Lifo.

Μαράν Αθά: Ο Κύριος είναι κοντά

Η φράση "Μαράν Αθά" προέρχεται από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους, κεφάλαιο 16, παράγραφος 22: "Όστις δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ας ήναι ανάθεμα. Μαράν αθά". Η φράση είναι Χαλδαϊκής προέλευσης (η Χαλδαϊκή γλώσσα ταυτίζεται με την Αραμαϊκή του Ευαγγελίου και, εκμοντερνισμένη, ομιλείται ακόμα στις μέρες μας σε κάποιες περιοχές της Συρίας). Σημαίνει "Ο Κύριος είναι κοντά".

Μαράν Αθά σημαίνει "Ο Κύριος είναι κοντά" για να τιμωρήσει τα όσα ανόσια και βλάσφημα έπραξες.
Μαράν Αθά είναι η κολασμένη ζωή ενός άντρα που στα νιάτα του έζησε τον έρωτα σαν αμαρτία και τον ιερατικό βίο σαν τιμωρία.
Σε προχωρημένη πια ηλικία, αφήνεται σε μια εκ των υστέρων χειμαρρώδη εξομολόγηση.
Γιατί όσοι πατήσουν το αγκάθι της ζωής ματώνουν εκ των υστέρων.

"Η γραφή γένεται Κόλαση, αφού με βάνει να ξαναζώ εις τον πόνον... Ματώνει η καρδία μου να λέγω όσα έπραξα. Άμα πάλιν δεν ιστορήσω τα όσα της ζωής, ουδέν μένει. Σκύβαλα κι ανεμίδα! Και τίποτις... Ωσάν να μην πέρασα από τον κόσμο τούτο! Ο ύστερος Λόγος είναι οπού πετσώνει τα όσα επράχθησαν. Κι έτσι η γραφή γένεται σωτηρία".

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Μαράν Αθά, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Θωμά Ψύρρα, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.

Ένας 90χρονος μοναχός, ύστερα από 65 χρόνια ηθελημένης σιωπής εξομολογείται, λίγο προτού πεθάνει, τα πεπραγμένα της ζωής του, τη φρικτή τιμωρία και τον ευνουχισμό του από τον προστάτη δεσπότη που τον ανέθρεψε και τον προόριζε για τη διαδοχή του.  Σταλμένος απ’ αυτόν σ’ ένα απόμακρο χωριό της Θεσσαλίας να παρακολουθήσει τις μυστικές τελετουργικές συναντήσεις εννέα γυναικών, των Ταρσών, μυείται άθελά του στην γυναικεία απόκρυφη γνώση και του αποκαλύπτεται ένα άγνωστο γοητευτικό σύμπαν που τον οδηγεί στον αληθινό έρωτα και την αγάπη του για μια Ταρσή.
Η αναγνώριση του εαυτού μας, μέσα από την αναγνώριση του άλλου και τα όρια της προσωπικής μας βούλησης και ευθύνης είναι τα εσώτερα μοτίβα της παράστασης.

Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης, σκηνικά–κοστούμια: Μαρία Πασσαλή.
Ερμηνεύει η Γιασεμή Κηλαηδόνη.
Παραγωγή: θέατρο Μεταξουργείο.

Στο θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 102, κτίριο Χ.Α.Ν.Θ., Θεσσαλονίκη), από 21 Ιανουαρίου.

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Το Τρίτο Κύμα που σάρωσε τα πάντα

Το Τρίτο Κύμα ήταν ένα πείραμα πάνω στη φύση του φασισμού και των αιτίων της υποστήριξής του από απλούς ανθρώπους, που έγινε τον Απρίλιο του 1969 σε ένα γυμνάσιο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, από τον δάσκαλο Ρον Τζόουνς. Αν και ξεκίνησε σαν απλή άσκηση πειθαρχίας, το πείραμα προς το τέλος του ξέφυγε από τον έλεγχο, και τέλειωσε με πρωτοβουλία του δασκάλου με έναν διδακτικό, όσο και οδυνηρό τρόπο.
Ο Τζόουνς δίδασκε παγκόσμια Ιστορία στις μεσαίες τάξεις του γυμνασίου. Όταν η διδασκαλία έφτασε στην περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας, μέσα στη τάξη τέθηκε το ερώτημα: "πως μπορεί ο γερμανικός λαός να ισχυρίζεται ότι είχε άγνοια για την εξόντωση των Εβραίων;".
Ο Τζόουνς ομολογεί ότι δεν ήξερε να απαντήσει στην απορία των μαθητών του. Αποφάσισε όμως να κάνει ένα πείραμα στην τάξη πάνω στο θέμα αυτό. Το πείραμα κράτησε πέντε μέρες.

Ξεκίνησε εισάγοντας τους 30 μαθητές της τάξης του στην έννοια της πειθαρχίας, το κύριο χαρακτηριστικό του ναζισμού. Έτσι ξεκίνησε ή μάλλον διέταξε (όπως λέει ο ίδιος) να υιοθετήσουν οι μαθητές μια «στάση προσοχής», όταν κάθονται στα θρανία (γόνατα σε ορθή γωνία, ίσια ραχοκοκαλιά, κλπ). Οι μαθητές όχι μόνο δέχτηκαν να κάθονται προσοχή, αλλά μετά από μια μικρή εξάσκηση κατόρθωσαν να μπαίνουν από τον διάδρομο στην τάξη και να κάθονται σε στάση προσοχής στα θρανία μέσα σε 5 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια ο Τζόουνς επέβαλε και άλλα στοιχεία πειθαρχίας, πχ απαίτησε οι μαθητές να απαντούν στις ερωτήσεις του με τρεις λέξεις το πολύ! Με έκπληξη ο Τζόουνς διαπίστωσε ότι, παρ’ όλο που η συμπεριφορά του ήταν δικτατορική, οι μαθητές όχι μόνο υπάκουαν αλλά άρχισαν να συμμετέχουν πιο έντονα στο μάθημα απ’ ότι πριν από το πείραμα.

Στη συνέχεια διέταξε τους μαθητές να φωνάζουν το σύνθημα "Δύναμη μέσα από την κοινότητα", πράγμα που οι μαθητές έκαναν με μεγάλο ενθουσιασμό. Στο τέλος του μαθήματος, καθιερώθηκε και ο χαιρετισμός μεταξύ των μελών της κοινότητας αυτής: Το δεξί χέρι υψωμένο στον ώμο, με τα δάχτυλα λυγισμένα σαν κύμα που ετοιμάζεται να σκάσει. Ο Τζόουνς ονόμασε τον χαιρετισμό αυτό "Τρίτο Κύμα", γιατί υποτίθεται ότι το τρίτο κύμα που φθάνει στην ακτή είναι και το δυνατότερο, είναι προφανής όμως η σχέση τόσο με το Τρίτο Ράιχ όσο και με το χαιρετισμό ανάμεσα σε μέλη του Ναζιστικού Κόμματος. Παρ' όλα αυτά, η τάξη υιοθέτησε τον χαιρετισμό αυτό, και σύντομα άλλοι μαθητές, παρατηρώντας τον χαιρετισμό έξω από την τάξη, ρωτούσαν περί τίνος πρόκειται, και αν θα μπορούσαν και αυτοί να γίνουν μέλη στο Τρίτο Κύμα.
Το επόμενο βήμα ήταν να εκδώσει "ταυτότητες μέλους" για όσους μαθητές ήθελαν να συνεχίσουν το πείραμα. Ούτε ένας μαθητής δεν θέλησε να αποχωρήσει από το πείραμα. Όταν μοίραζε τις ταυτότητες ο Τζόουνς σημάδεψε τρεις από αυτές με ένα κόκκινο Χ και είπε στους αντίστοιχους μαθητές που τις πήραν ότι αυτοί οι τρεις έχουν ειδική αποστολή "να αναφέρουν (στον Τζόουνς) τους μαθητές που δεν συμμορφώνονται στις υποδείξεις".

Στο σημείο αυτό ο Τζόουνς άρχισε να ανησυχεί, γιατί ενώ είχε αναθέσει μόνο σε τρεις να κάνουν τον χαφιέ, περίπου 20 μαθητές(!) με δική τους πρωτοβουλία άρχισαν να "καρφώνουν" τους συμμαθητές τους για παράβαση των κανόνων. Ακόμα οι μαθητές έπαιρναν δικές τους πρωτοβουλίες, για να αυξήσουν την ισχύ των κανόνων. Έτσι, ο Ρόμπερτ, ένα από τα πιο μεγαλόσωμα παιδιά μέσα στην τάξη και από τους τελευταίους μαθητές σε απόδοση στα μαθήματα, ζήτησε από τον Τζόουνς να του επιτρέψει να γίνει ο σωματοφύλακας του (!). Όταν ο Τζόουνς τον δέχτηκε ο Ρόμπερτ, που ήταν "αθέατος" ως μαθητής, μέχρι τότε, άρχισε να περπατάει καμαρωτός δίπλα στο δάσκαλο και να χαιρετάει τους πάντες με το χαιρετισμό του "τρίτου κύματος".

Από τους 30 μαθητές στην τάξη μόνο τρία κορίτσια που ήταν και οι καλύτερες μαθήτριες της τάξης, δεν συμμετείχαν ολόψυχα στην "κοινότητα", αλλά έπαιρναν μέρος στις διάφορες δραστηριότητες σχεδόν μηχανικά. Όπως λέει τώρα ο Τζόουνς, οι άριστες αυτές μαθήτριες φαίνονταν "σαν πνευματικά καθυστερημένες" μέσα στην στρατιωτική ατμόσφαιρα της "κοινότητας".

Σύντομα ο Τζόουνς κατάλαβε ότι τα πράγματα είχαν αγριέψει. Όχι μόνο οι μαθητές είχαν γίνει ναζιστόμουτρα, αλλά, όπως ομολογεί, και στον ίδιο είχε αρχίσει να αρέσει ο ρόλος του δικτάτορα!Προσπαθώντας να βρει τρόπο να κλείσει το πείραμα είπε στους μαθητές ότι το πείραμα δεν ήταν πείραμα αλλά πραγματικά είχαν δημιουργηθεί σε όλα τα γυμνάσια της Αμερικής "κοινότητες" σαν τη δική τους, που σκοπός τους ήταν να αλλάξουν το πολιτικό καθεστώς της Αμερικής. Ανακοίνωσε δε, ότι την επόμενη μέρα (την Παρασκευή) θα γινόταν μεγάλη "συγκέντρωση" στο αμφιθέατρο του σχολείου, στην διάρκεια της οποίας κάποιος νέος υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής θα ανακοίνωνε τη δημιουργία του "τρίτου κύματος".

Μάλιστα, για να γίνει πιο πιστευτός, διέταξε να απομακρυνθούν από την τάξη οι τρεις μαθήτριες που αντιδρούσαν στο "τρίτο κύμα" και να κλειστούν στη βιβλιοθήκη του σχολείου υπό φρούρηση. Και ενώ ο Τζόουνς περίμενε ότι κάποιοι μαθητές θα βάζανε τα γέλια, όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά οι μαθητές άρχισαν να φωνάζουν ενθουσιασμένοι.

Τέλος ο Τζόουνς ανακοίνωσε ότι στη μεγάλη "συγκέντρωση" θα ήταν μόνο μέλη του "τρίτου κύματος" (που ήδη είχαν γίνει πάνω από 200 με εγγραφές και από άλλες τάξεις) εκτός από τα τρία κορίτσια. Επίσης είπε στους μαθητές να μην πουν σε κανένα για τη μεγάλη "συγκέντρωση".

Την Παρασκευή το αμφιθέατρο γέμισε με τα 200 μέλη και με λάβαρα που είχαν φτιάξει τα ίδια τα μέλη του "τρίτου κύματος". Στη σκηνή της αίθουσας είχε τοποθετηθεί μια τηλεόραση από την οποία υποτίθεται θα μιλούσε ο "αρχηγός".

Αφού χαιρέτισε τη συγκέντρωση ο Τζόουνς και αντιχαιρετήθηκε από περισσότερα από διακόσια μανιασμένα χέρια των μελών, έσβησε τα φώτα και άναψε την τηλεόραση στην οποία φάνηκε μόνο το σήμα του σταθμού. Οι μαθητές μέσα σε νεκρική σιγή περίμεναν να φανεί ο αρχηγός. Όμως στην οθόνη υπήρχε μόνο το σήμα του σταθμού. Αυτό κράτησε δυο ολόκληρα λεπτά. Και τότε κάποιος μαθητής φώναξε: "δεν υπάρχει αρχηγός, έτσι δεν είναι;". Τότε ο Τζόουνς άναψε τα φώτα και, σιγά σιγά, άρχισε να μιλάει στους μαθητές. Αφού τους διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει αρχηγός ούτε "τρίτο κύμα" είπε: "δεν είσαστε καλύτεροι από τους ναζί που μελετάμε. Νομίζετε ότι είσαστε οι εκλεκτοί… αφήστε με να σας δείξω ποιο θα ήταν το μέλλον σας".

Στη συνέχεια, ο Τζόουνς ξανάσβησε τα φώτα και πρόβαλε ένα ντοκυμανταίρ με τη μεγάλη συγκέντρωση του Χίτλερ στη Νυρεμβέργη, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλπ. Αφού τέλειωσε το φιλμ, ανέλυσε το πείραμα το φιλμ και κατέληξε με τα παρακάτω λόγια:
"είδαμε ότι ο φασισμός δεν είναι κάτι που έκαναν αυτοί οι άλλοι άνθρωποι. είναι παρών εδώ. Μέσα σε αυτή την αίθουσα… και εάν η αναπαραγωγή της φασιστικής νοοτροπίας (που κάναμε) είναι πλήρης, τότε ούτε ένας από σας δεν θα παραδεχθεί ποτέ πως ήταν παρών στην τελική αυτή "συγκέντρωση" του "τρίτου κύματος". Όπως και οι Γερμανοί, δε θα μπορέσετε ποτέ να παραδεχθείτε ότι πήγατε τόσο μακριά".
Όπως κι έγινε. Ο Τζόουνς δίδαξε στο γυμνάσιο αυτό της Καλιφόρνιας για τέσσερα χρόνια ακόμη. Μέσα σε αυτά τα χρόνια κανένας μαθητής δεν παραδεχόταν ότι έλαβε μέρος στη μεγάλη συγκέντρωση του τρίτου κύματος.

Ο ίδιος ο Τζόουνς κράτησε το μυστικό του πειράματος για πάνω από δέκα χρόνια. Πρωτοδημοσίευσε όλα αυτά μόλις το 1980. Το 1972 δημοσίευσε ένα διήγημα όπου περιέγραφε ορισμένες λεπτομέρειες, και το 1981 διασκευάστηκε σε ταινία. Ο συγγραφέας Τοντ Στράσσερ, με το ψευδώνυμο Μόρτον Ρου, έγραψε το μυθιστόρημα Το Κύμα, βασισμένο πάνω στην ταινία αλλά και τη διήγηση του Τζόουνς. Το βιβλίο γνώρισε επιτυχία, και στη Γερμανία προτεινόταν σαν ανάγνωσμα στα σχολεία. Διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο και μιούζικαλ.

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Το κύμα του Ρον Τζόουνς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα.
Μετάφραση: Ελπίδα Βιάννη, σκηνικά: Κώστας Αρώνης, κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας, φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Κίνηση: Κώστας Γεράρδος, βίντεο: Γιάννης Πειραλής, βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Γρίβα.

Παίζουν: Δημήτρης Σιακάρας, Έκτωρ Καλούδης, Μαρία Καραμήτρη, Πάολα Μυλωνά, Χρύσα Τουμανίδου, Ανδρέας-Άγγελος Καρανικόλας, Χάρης Παπαδόπουλος, Τρυφωνία Αγγελίδου, Λίλα Βλαχοπούλου, Ελένη Κιλινκαρίδου, Γιάννης Σαμψαλάκης, Σταυριάννα Παπαδάκη, Ελένη Μισχοπούλου, Γιάννης Κολόι, Αίγλη Κατσίκη, Θανάσης Ρέστας.

Μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Στο Νέο Υπερώο του θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη), από 16 Ιανουαρίου.
Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00.

Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ

Η πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα Ubuntu παρουσιάζει το έργο Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ που βασίζεται στο έργο του νομπελίστα γερμανού συγγραφέα Heinrich Böll. Μια παράσταση–αφήγηση της ιστορίας μιας κοπέλας απολύτως καθημερινής, που όμως στην πορεία μετουσιώνεται σε ένα σύμβολο, σε ένα "αρχέτυπο" πίστης και ηθικής.

Η Καταρίνα Μπλουμ , μια νεαρή και ωραία οικιακή βοηθός, γίνεται άθελά της "πρόσωπο της ημέρας": σε ένα αποκριάτικο πάρτι, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Λούντβιχ Γκαίττεν που, όπως αποδεικνύεται, καταζητείται από την αστυνομία για διάφορα "εγκλήματα" και "τρομοκρατικές ενέργειες". 

Έτσι η Καταρίνα βρίσκεται άξαφνα στο στόχαστρο του κίτρινου Τύπου -που εκπροσωπείται από την Εφημερίδα "Die Zeitung", και κυρίως στο στόχαστρο του αδίστακτου δημοσιογράφου Ταίτγκες. Η ιδιωτική ζωή της ηρωίδας καταστρέφεται. Ο αδίστακτος δημοσιογράφος δημοσιεύει συνεχώς πράγματα που κηλιδώνουν την υπόληψή της και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Eκθέτει τους φίλους και την οικογένεια της με μια σειρά ψεύτικων και δυσφημιστικών δημοσιευμάτων που κηλιδώνουν την υπόληψή της και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Η Καταρίνα απελπισμένη από το διασυρμό της δολοφονεί τον διεφθαρμένο δημοσιογράφο Ταίτγκες. Η εκδίκηση σε βάρος του έρχεται ως κάθαρση.

Σκηνοθεσία-διασκευή: Ελεάνα Τσίχλη,  βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Τσιροπούλου,
κίνηση: Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Λάττα, Κλεοπάτρα Μάρκου, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ελεάνα Στραβοδήμου.

Στο Βios Cinematheque, Πειραιώς 84, Αθήνα. 

Από 19 Ιανουαρίου έως 3 Φεβρουαρίου.

Σάββατο 21:00, Κυριακή 21:30.

Η ομάδα Ubuntu

Μια ιστορία: Κάποτε, ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα.

Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό, αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν..."ΟΥΜΠΟΥΝΤΟY (Ubuntu)" που στην γλώσσα τους σημαίνει: "Υπάρχω γιατί υπάρχουμε".

Ζούμε σε μια χώρα και σε μια ιστορική συγκυρία, όπου ο κρατικός μηχανισμός παραλύει και ο κοινωνικός περίγυρος παραληρεί. Η πνευματική οκνηρία θέλει έτοιμη τροφή για να θρέψει τη λαιμαργία της και γίνεται ο πιο πιστός "καταναλωτής" του junk food που προσφέρουν οι φτηνές ειδήσεις, οι εύκολες κατηγορίες και οι αφελείς κατηγοριοποιήσεις. Το σκοτάδι, ο φόβος, η απελπισία, η οργή, αιχμαλωτίζουν την ύπαρξη που γυρεύει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.

Έρχονται μέρες ευτυχισμένες

Στις Ευτυχισμένες μέρες του Σάμουελ Μπέκετ παρακολουθούμε τον ακατάπαυστο και σπασμωδικό μονόλογο της Γουίνι —μιας γυναίκας μέσης ηλικίας— ο οποίος συμβολίζει την προσπάθεια της ηρωίδας να ζήσει όσο πιο έντονα μπορεί τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, αντιδρώντας έτσι στη σίγουρη πορεία της προς το τέλος. Ο Μπέκετ έγραψε το έργο το 1960-61, περιγράφοντας με σαρκασμό, τρυφερότητα αλλά και χιούμορ το αδήριτο αίσθημα μοναξιάς που αναδύεται από τις κατακερματισμένες ανθρώπινες σχέσεις και το υπαρξιακό αδιέξοδο.

Σε όλο το έργο η Γουίνι βρίσκεται χωμένη σε έναν αμμόλοφο, σε ένα απομεινάρι μιας κατεστραμμένης γης, κρατώντας μια μαύρη τσάντα γεμάτη με καθημερινά μικροαντικείμενα και μια μισοδιαλυμένη ομπρέλα. Κοντά της βρίσκεται ο Γουίλι, ο ακίνητος, σχεδόν άφωνος σύζυγος, που περιορίζει το λεξιλόγιο του σε μερικά μουγκρίσματα ή επιφωνήματα, αποτελώντας τη μοναδική συντροφιά για τη Γουίνι.

Ένα κουδούνι χτυπά και ξυπνά τη Γουίνι. Προσεύχεται και ξεκινά μια "τελετουργική" διαδικασία καθημερινών αναγκών (βούρτσισμα δοντιών κ.τ.λ), χρησιμοποιώντας αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στην τσάντα. Θρηνεί για τον δυστυχή Γουίλι λέγοντας πως δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή και παραδέχεται πως ο ακατάπαυστος ύπνος του, είναι ένα δώρο που κι εκείνη θα λαχταρούσε να έχει. 

Η Γουίνι προσπαθεί να διαβάσει κάτι που είναι γραμμένο στη λαβή της οδοντόβουρτσας. Σπρώχνει τον Γουίλι με την ομπρέλα, για να τον ξυπνήσει. Βγάζει ένα περίστροφο από την τσάντα, το φιλά και το βάζει πάλι μέσα. Μετά βγάζει ένα κόκκινο μπουκαλάκι με φάρμακο. Πίνει λίγο και το πετά στον Γουίλι. Το μπουκάλι σπάει. Η Γουίνι διακηρύσσει πως θα είναι "άλλη μια ευτυχισμένη μέρα" και ο Γουίλι διαβάζει εφημερίδα. Διαβάζει τους τίτλους: ένας ιερέας πνίγηκε στην μπανιέρα του και δεκάδες νέες θέσεις εργασίας για τους νέους. Η Γουίνι με έναν μεγεθυντικό φακό κοιτά τις τρίχες της οδοντόβουρτσας. Βλέπει μια κάρτα που κρατά ο Γουίλι και ζητά να τη δει. Συγκλονίζεται από αυτό που βλέπει και του την επιστρέφει...   Η συνέχεια στη θεατρική σκηνή.

Ευτυχισμένες μέρες του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χουμέτη.

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης, σκηνικά-κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη, βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Αναστασίου.

Ερμηνεύει η Ελένη Δημοπούλου.

Συμμετέχουν: Αλέξανδρος Κωχ, Ρίτσαρντ Άντονυ.

Μια παραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης.

Στο θέατρο Άνετον, (Παρασκευοπούλου 42, Θεσσαλονίκη), από 16 έως 27 Ιανουαρίου.

Τετάρτη έως Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.00.

Ομάδα Σημείο Μηδέν

Η θεατρική ομάδα Σημείο Μηδέν δημιουργήθηκε το 2009 από τον Σάββα Στρούμπο, τον Μιλτιάδη Φιορεντζή, την Ελεάνα Γεωργούλη, τη Μαρία Αθηναίου, τον Θοδωρή Σκυφτούλη, τη Ρόζα Προδρόμου, την Αντιγόνη Ρήγα, τη Δανάη Σπηλιώτη και τον Γιώργο Κολιό.

Πρώτη παράσταση της ομάδας το έργο Στη σωφρονιστική αποικία του Φραντς Κάφκα, που παρουσιάστηκε στον Χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944 της οδού Κοραή, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου. Στη Σωφρονιστική Αποικία ένας ερευνητής επισκέπτεται μια αποικία, αποδεχόμενος την πρόσκληση του διοικητή της με σκοπό να παρακολουθήσει μια δημόσια εκτέλεση. Υποψήφιο θύμα ένας στρατιώτης, ο οποίος τιμωρήθηκε για απειθαρχία και ανυπακοή ανωτέρου. Ο στρατιώτης θα υποστεί ένα φριχτό βασανιστήριο. Ένας εγγραφέας θα χαράξει πάνω στο κορμί του το απόσπασμα του νομικού κώδικα που έχει παραβεί. Υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία -του φριχτού στη σύλληψη μέσου βασανισμού και πολύπλοκου στη χρήση- μηχανήματος είναι ένα αξιωματικός ο οποίος γεμάτος περηφάνια εξηγεί στον επισκέπτη πώς το μηχάνημα αυτό με τη βοήθεια ειδικών βελόνων και κατάλληλου προγραμματισμού χαράσσει στο κορμί του τιμωρημένου την εκάστοτε ποινή. Η παράσταση παρουσιάστηκε και στις φυλακές Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη.

Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2010 μια ελεύθερη διασκευή πάνω στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Όπως σας αρέσει, στο Studio Κινητήρας. Ο έρωτας της Ροζαλίντα με τον Ορλάντο, η μεταμόρφωση της πρώτης σε αγόρι για να επιβιώσει μέσα στο δάσος, αλλά και η απομυθοποίηση όλου του φάσματος της ερωτικής επιθυμίας των δύο νέων από τον Φιλοσοφικόλιθο, δημιουργούν ένα πλέγμα έρωτα και τρέλας, όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν.
Για το ανέβασμα του έργου του Αλμπέρ Καμύ, Οι δίκαιοι, η ομάδα τιμήθηκε με τον Έπαινο Νέων Δημιουργών από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών. Η παράσταση έγινε με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου και του Μουσείου Πολιτικών Εξορίστων του Αη Στράτη, και παρουσιάστηκε και πάλι στον χώρο Ιστορικής Μνήμης, στα πρώην κρατητήρια της Γκεστάπο.
Το 2012 η ομάδα επιστρέφει στον Κάφκα και ανεβάζει αυτή τη φορά τη Μεταμόρφωση, αρχικά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα και στη συνέχεια στη Λευκάδα, στην Πάτρα, στον Πύργο, στα Χανιά και στη Θεσσαλονίκη. Το έργο γράφτηκε το 1912. Εκατό χρόνια μετά, οι σύγχρονοι πλέον, μηχανισμοί από-ανθρωποποίησης εξακολουθούν να παγιδεύουν τους ανθρώπους στα αναρίθμητα γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης μηχανής οδύνης.

simeiomiden.wordpress.com/

Βιβλιοπαρουσίαση: Θέατρο, αισθητική, πολιτική

Έλση Σακελλαρίδου, Θέατρο, αισθητική, πολιτική, Περι-διαβάζοντας τη σύγχρονη βρετανική σκηνή στο γύρισμα της χιλιετίας, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2012.

Τα μελετήματα που συνθέτουν τον παρόντα τόμο αποτελούν μια περιδιάβαση της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, που φιλοδοξεί να δώσει το χαρακτηριστικό στίγμα και παλμό που διέπουν τη σκέψη, απασχολούν τη γραφή και προβληματίζουν τη σκηνική αναπαράσταση μέσα στο πολυφωνικό πλαίσιο της νέας βρετανικής θεατρικής δημιουργίας στο γύρισμα της χιλιετίας.

Τα μελετήματα αυτά είναι καρπός πρωτογενούς έρευνας αλλά και προσωπικών βιωμάτων της συγγραφέως με τις τρέχουσες εξελίξεις της βρετανικής κουλτούρας, τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό των εννοιών της "αγγλικότητας" ή "βρετανικότητας" καθώς και τις εντάσεις, αντιστάσεις αλλά και οσμώσεις που δημιουργεί στην τέχνη και στο θέατρο ειδικότερα η παγκοσμιοποίηση της κοινωνίας και της αγοράς στην εντοπιότητα της θεατρικής παραγωγής.

Οι συγγραφείς, τα θεατρικά έργα και οι παραστάσεις πάνω στα οποία εστιάζονται οι μελέτες αυτές απηχούν ακριβώς όλες αυτές τις ιδεολογικές τάσεις και καλλιτεχνικές αντιδράσεις σε μια βίαιη και προκλητική εποχή που έχει ρευστοποιήσει παγιωμένα μυθεύματα και επιτάσσει έναν πλήρη αναστοχασμό της θέσης των ατομικών και συλλογικών υποκειμένων και "δη της καλλιτεχνικής ματιάς απέναντι στα νέα κοινωνικά και γεωπολιτικά μορφώματα του σύγχρονου κόσμου.

Το βρετανικό θέατρο έδειχνε ανέκαθεν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ευαίσθητες σχέσεις ατόμου και κοινωνίας καθώς και για τους μηχανισμούς ιδεολογικής επιβολής και καταστολής. Ο παρών τόμος ευελπιστεί με την ευρύτητα των προσεγγίσεων του να δώσει όλη την γκάμα των εξελίξεων και προβληματισμών στον τομέα αυτόν, ενώ συγχρόνως παρακολουθεί και τις συγγραφικές και σκηνοθετικές ανησυχίες για μια φόρμα εύκαμπτη και προσαρμοστική στην πλήρη έκφραση της σύγχρονης εμπειρίας.

Μηνολόγιο Ιανουαρίου

Με ευχές για μια ευτυχισμένη, δημιουργική και άκρως θεατρική χρονιά επιλέγουμε κάποιες από τις παραστάσεις που κάνουν ποδαρικό στο νέο έτος.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η πρώτη πρεμιέρα της χρονιάς γίνεται στο Υπερώο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος με το έργο Το κύμα του Ρον Τζόουνς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. Πρόκειται για ένα σχόλιο πάνω στον ολοκληρωτισμό. Πώς είναι δυνατόν απλοί άνθρωποι να υποστηρίξουν ένα καθεστώς όπως αυτό του ναζισμού; Προσπαθώντας να απαντήσει σ' αυτήν την ερώτηση ενός μαθητή, ο καθηγητής Ρον Τζόουνς εφάρμοσε ένα πείραμα σε σχολείο της Καλιφόρνιας στα τέλη της δεκαετίας του '60. Οι λεπτομέρειες του "πειράματος" έγιναν γνωστές το 1972 όταν ο Τζόουνς δημοσίευσε ένα διήγημα όπου το περιέγραφε. (από 4/1).
Την ίδια μέρα στον χώρο τέχνης SourliBoom παρουσιάζεται το έργο του Δημήτρη Κυρατσούδη και της Κωνσταντίνας Κομμάτα, Γυμνή συμφωνία. Μια απαγωγή με απρόσμενο τέλος και η κρίση ενός ταλαιπωρημένου μυαλού που έρχεται να λυτρωθεί μέσα από το τελευταίο θύμα του. (από 4/1).
Για δύο παραστάσεις έρχεται στην πόλη η ομάδα Σημείο Μηδέν με το έργο του Φραντς Κάφκα, Μεταμόρφωση, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου. (5 και 6 του μήνα στο θέατρο Άνετον).
Έξι πρόσωπα και μια γαλοπούλα αναζητούν δολοφόνο στη σκηνή του θεάτρου Ταξίδι Ονείρου. Στο έργο του Λεωνίδα Σούλη συμβαίνουν κωμικές καταστάσεις, παρεξηγήσεις και απρόοπτα, σε ένα ξενοδοχείο, με μία ιδιόρρυθμη καμαριέρα. (από 5/1).
Η ομάδα Oberon επιστρέφει με έναν νέο κύκλο παραστάσεων του έργου Und του Χάουαρντ Μπαρκερ. Μια ανατομία του ερωτικού πάθους και των τραγικών εμπειριών του σύγχρονου κόσμου. Ένα κείμενο που βουτάει στη διττή φύση του ανθρώπου. Στην ατέρμονη συνδιαλλαγή της λογικής με το συναίσθημα, ένα υπαρξιακό πρόβλημα που από προσωπικό γίνεται οικουμενικό. (Studio Κοιτώνες, από 11/1).
Η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης επιστρέφει στα θεατρικά δρώμενα της πόλης με τις εμβληματικές Ευτυχισμένες μέρες του Μπέκετ. Σκηνοθετεί η Δήμητρα Χουμέτη και ερμηνεύει η Ελένη Δημοπούλου (από 16/1 στο θέατρο Άνετον).

Συνεχίζουν τις παραστάσεις τους
Το μεγάλο μας τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, στο Βασιλικό θέατρο.
Η σονάτα των φαντασμάτων του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, στο Studio Όρα.
Nordost του Τόρστεν Μπουχστάινερ, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, στο θέατρο Όρα.
Το μαυρό νερό της Ρεζά ντε Βετ, σε σκηνοθεσία Ελεονώρας Αϊβαζίδου, στο Studio Vis Motrix.

ΑΘΗΝΑ

Στη θεατρική σκηνή μεταφέρεται το μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη Σουέλ. Η Ελένη Καστάνη υποδύεται την κομμώτρια Λίτσα Τσίχλη που επί 40 χρόνια "διοικούσε" 200 κεφάλια και επί 40 χρόνια ήταν κρυφή αγαπημένη του καπετάνιου Μήτσου Αυγουστή. Σκηνοθετεί ο Χρήστος Παληγιαννόπουλος. (Θέατρο Τέχνης-Φρυνίχου από 8/1).

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος διασκευάζει σε μιούζικαλ και σκηνοθετεί τα θρυλικά Κόκκινα φανάρια του Αλέκου Γαλανού, στη σκηνή Κοτοπούλη-Ρεξ του Εθνικού θεάτρου. (17/1)

Μια μέρα μετά κάνει πρεμιέρα ο Καλός άνθρωπος του Σετσουάν του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Το τολμηρό, ποιητικό αλλά και επίκαιρο έργο ανεβάζει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών η Κατερίνα Ευαγγελάτου. Οι θεοί εντοπίζουν τον μόνο καλό άνθρωπο επί γης: μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας και την ανταμείβουν με ένα χρηματικό ποσό.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση πρόκειται να λάβει χώρα στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης από 21 Ιανουαρίου. Για πρώτη φορά θα συναντηθούν επί σκηνής η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Μηνάς Χατζησάββας ως πρωταγωνιστές της θεατρικής μεταφοράς του διηγήματος του Ιρβιν Γιάλομ, Ο Δήμιος του Έρωτα, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.